Ang Daan, ang Katotohanan, at ang Buhay

Hapon ng Sabbath Nobyembre 30

Linggo, Disyembre 1

Binigyan Ko Kayo ng Isang Halimbawa

“Ang mga alagad ay hindi kumilos upang maglingkod sa isa't isa. Naghintay si Jesus ng ilang sandali upang makita kung ano ang kanilang gagawin. Pagkatapos, Siya, ang banal na Guro, ay nagtindig sa paghapon, at itinabi ang kaniyang mga damit; at siya'y kumuha ng isang toalya, at ibinigkis sa kaniyang sarili. Napukaw ang interes ng mga alagad at tumingin sa Kanya, at tahimik na naghintay kung ano ang susunod Niyang gagawin. “Nang magkagayo'y nagsalin ng tubig sa kamaw, at pinasimulang hugasan ang mga paa ng mga alagad, at kinuskos ng toalya na sa kaniya'y nakabigkis.” Ang pagkilos na ito ay nagbukas sa mga mata ng mga alagad. Napuno ng mapait na kahihiyan ang kanilang mga puso. Naunawaan nila ang hindi binibigkas na pagsaway, at nakita nila ang kanilang sarili sa kabuuan ng isang bagong liwanag. DA 644.4

“Kaya ipinahayag ni Cristo ang Kanyang pagmamahal sa Kanyang mga alagad. Ang kanilang makasariling espiritu ay nagdulot sa Kanya ng kalungkutan, ngunit hindi Siya nakipagtalo sa kanila tungkol rito. Sa halip ay binigyan Niya sila ng isang halimbawa na hindi nila malilimutan. Ang kanyang pagmamahal sa kanila ay hindi natitinag. Alam niya na ibinigay ng Ama ang lahat ng bagay sa Kanyang mga kamay, at na Siya ay nagmula sa Diyos, at napasa Diyos. Siya ay may ganap na kamalayan sa Kanyang pagka-Diyos; ngunit isinantabi Niya ang Kanyang maharlikang korona at makaharing damit, at nag-anyong lingkod. Isa sa mga huling gawain ng Kanyang buhay sa lupa ay ang pagbigkis sa Kanyang sarili bilang isang lingkod, at gampanan ang bahagi ng isang tagapaglingkod.” DA 644.5

“Bago ang Paskuwa ay nakipagkita muli si Judas sa mga saserdote at mga eskriba, at nakipagkasundo na ibibigay si Jesus sa kanilang mga kamay. Ngunit pagkatapos nito ay nakisalamuha siya sa mga alagad na waring inosente sa anumang pagkakamali, at interesado sa gawain ng paghahanda para sa piging. Walang alam ang mga alagad sa layunin ni Judas. Si Jesus lamang ang nakakabasa ng kanyang lihim. Ngunit hindi Niya siya inilantad. Si Jesus ay nalulungkot para sa kanyang kaluluwa. Nakadama Siya ng pasanin para sa kanya gaya ng para sa Jerusalem nang Siya ay umiyak para sa napapahamak na lungsod. Ang kanyang puso ay umiiyak, Paano kita isusuko? Ang ibayong kapangyarihan ng pag-ibig na iyon ay nadama ni Hudas. Nang ang mga kamay ng Tagapagligtas ay naglinis sa kanyang maruming mga paa, at pinunasan ang mga ito ng tuwalya, ang puso ni Judas ay nagalak at nakadama ng buyo na ikumpisal ang kanyang kasalanan. Ngunit hindi siya magpapakumbaba. Pinatigas niya ang kanyang puso laban sa pagsisisi; at ang mga udyok ng damdamin, na pansamantalang naisantabi, ay muling kumokontrol sa kanya. At ngayon, hindi nagustuhan ni Judas ang ginawa ni Cristo na paghuhugas ng mga paa ng Kanyang mga alagad. Kung kaya ni Jesus na magpakumbaba ng Kanyang sarili, naisip niya, hindi Siya maaaring maging hari ng Israel. Ang lahat ng pag-asa ng makamundong karangalan sa isang temporal na kaharian ay nasira. Nasiyahan si Judas sa pag-iisip na walang mapapala sa pagsunod kay Cristo. Matapos masaksihan ang Kanyang pagpapakababa, gaya ng kanyang inaakala, napagtibay sa kanyang layunin na itakwil Siya, at magpatotoo na Siya ay nilinlang. Siya ay sinapian ng demonyo, at ipinasiya niyang tapusin ang gawaing napagkasunduan niyang gawin sa pagtataksil sa kanyang Panginoon. DA 645.1

“Sa pagpili ni Judas ng kanyang lugar sa hapag-kainan, sinikap niyang ilagay ang sarili sa una, at si Cristo, bilang isang tagapaglingkod, ang siyang unang naglingkod sa kanya. Si Juan, na labis na kinaiinggitan ni Judas, ay naiwan sa huli. Ngunit hindi ito tinanggap ni Juan bilang isang pagsaway o pang-aalipusta. Habang pinagmamasdan ng mga alagad ang ginagawa ni Cristo, sila’y lubos na nahipo ang damdamin. Nang dumating na ang pagkakataon ni Pedro, siya ay nagulat at nagsabi, “Panginoon, huhugasan Mo ba ang aking mga paa?” Ang kababaang-loob ni Cristo ay tumagos sa puso ni Pedro. Napuno siya ng kahihiyan sa pag-iisip na wala ni isa man sa mga disipulo ang gumawa ng paglilingkod na ito. “Ang ginagawa ko,” sabi ni Cristo, “hindi mo nauunawaan ngayon; ngunit mauunawaan mo pagkatapos nito.” (Juan 13:7, Ang Biblia)

Hindi matanggap ni Pedro na makita ang kanyang Panginoon, na pinaniniwalaan niyang Anak ng Diyos, na gumaganap bilang isang tagapaglingkod. Ang buong kaluluwa niya ay tumutol sa ganitong pagpapakumbaba. Hindi niya naunawaan na ang dahilan ng pagparito ni Cristo sa mundo ay ito. Sa matinding damdamin, sinabi niya, “Huwag mong huhugasan kailanman ang aking mga paa.” (Juan 13:8, Ang Biblia)

“Kung hindi kita huhugasan, wala kang bahagi sa Akin,” sagot ni Cristo kay Pedro nang may buong kaseryosohan. (Juan 13:8, Ang Biblia)” DA 645.2

“Ang paglilingkod na tinanggihan ni Pedro ay sumisimbolo sa mas mataas na uri ng paglilinis. Pumarito si Cristo upang hugasan ang puso mula sa bahid ng kasalanan. Sa pagtanggi ni Pedro na payagang hugasan ni Cristo ang kanyang mga paa, tinanggihan niya rin ang mas mataas na paglilinis na kasama sa mas mababang anyo ng paglilingkod. Sa totoo, tinatanggihan niya ang kanyang Panginoon.

Hindi nakakababa sa Panginoon ang payagan natin Siyang gumawa para sa ating paglilinis. Ang tunay na pagpapakumbaba ay tanggapin, nang may pasasalamat, ang anumang probisyon na ginawa Niya para sa atin, at gawin nang buong sigasig ang paglilingkod para kay Cristo.” DA 646.1

Martes, Disyembre 3

Ako ang Daan, ang Katotohanan, at ang Buhay

“Nagtanong si Tomas sa gitna ng kanyang kalituhan, “Panginoon, hindi namin nalalaman kung saan Ka paroroon; paano naming malalaman ang daan?” Sinagot siya ni Jesus, “Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay: sinuman ay hindi makaparoroon sa Ama, kundi sa pamamagitan Ko.” (Juan 14:5–6, Ang Biblia)

Hindi marami ang daan patungo sa langit. Walang sinuman ang makapipili ng sarili nilang daan. Simula pa nang unang ihayag ang ebanghelyo sa Eden—noong sinabi na ang binhi ng babae ang dudurog sa ulo ng ahas—si Cristo na ang naging daan, katotohanan, at buhay. Siya ang daan noong panahon ni Adan, noong inihandog ni Abel ang dugo ng pinatay na kordero bilang larawan ng dugo ng Tagapagligtas. Siya ang tanging daan upang makalapit sa Diyos. DA 663.3

“Kung ako'y nangakilala ninyo ay mangakikilala ninyo ang aking Ama: buhat ngayon siya'y inyong mangakikilala, at siya'y inyong nakita.” Ngunit, sa kabila nito, ito’y hindi pa rin naunawaan ng mga alagad. DA 663.4

“Panginoon, ipakita Mo sa amin ang Ama, at sapat na sa amin.” Nagulat si Jesus sa kanyang kakulangan ng pang-unawa at may kalungkutan Siyang nagtanong, “Malaon na Akong kasama ninyo, at hindi mo pa Ako nakikilala, Felipe? Siya na nakakita sa Akin ay nakakita sa Ama; paano mo nasabi, ‘Ipakita Mo sa amin ang Ama?’” (Juan 14:8–9, Ang Biblia)

Bagamat nagpakumbaba Siya bilang tao, si Cristo ay Diyos pa rin. Siya lamang ang makapaglalarawan sa Ama sa sangkatauhan, at nakita na ito ng mga alagad sa mahigit tatlong taon nilang pakikisama sa Kanya. “Manampalataya kayo na Ako’y nasa Ama at ang Ama ay nasa Akin: o manampalataya kayo dahil sa mga gawang ito mismo.” (Juan 14:11, Ang Biblia)

Hinahangad ni Cristo na ang pananampalataya nila’y tumibay, at matuon sa Diyos, at umangkla doon. Buong pagsisikap Niyang inihahanda ang Kanyang mga alagad sa unos ng tukso na malapit nang dumating, upang sila’y masumpungang nakatago kasama Niya sa Diyos.” DA 664.2

Miyerkules , Disyembre 4

Ako ang Katotohanan

“Sa lahat ng kanilang pagod at paglalakbay sa ilang, ang sagisag ng Kanyang presensya ay nasa kanila. Gayundin, si Cristo ay nagtayo ng Kanyang tabernakulo sa gitna ng ating makataong kampamento. Itinayo Niya ang Kanyang tolda sa tabi ng mga tolda ng mga tao, upang Siya’y manahan sa gitna natin at ipakilala sa atin ang Kanyang banal na pagkatao at buhay. “At ang Verbo ay nagkatawang-tao, at tumahan sa gitna natin, (at nakita namin ang Kanyang kaluwalhatian, kaluwalhatiang gaya ng sa bugtong na Anak ng Ama,) puspos ng biyaya at katotohanan.” (Juan 1:14, Ang Biblia)

Simula nang si Jesus ay tumahan kasama natin, nalalaman natin na ang Diyos ay pamilyar sa ating mga pagsubok at nakikiramay sa ating mga kalungkutan. Bawat anak ni Adan ay maaaring maunawaan na ang ating Manlalalang ay kaibigan ng mga makasalanan. Sa bawat doktrina ng biyaya, bawat pangako ng kagalakan, bawat gawa ng pag-ibig, bawat banal na kagandahan na ipinakita sa buhay ng Tagapagligtas dito sa lupa, ating nakikita ang “Dios na kasama natin.”



Sa Kanyang pagkatao, si Cristo ay nakipag-ugnayan sa sangkatauhan; sa Kanyang pagka-Diyos, Siya ay humawak sa trono ng Diyos. Bilang Anak ng Tao, ibinigay Niya sa atin ang halimbawa ng pagsunod; bilang Anak ng Diyos, ibinibigay Niya sa atin ang kapangyarihan upang sumunod. Si Cristo ang nagsalita mula sa palumpong sa Bundok Horeb kay Moises, na sinasabi, “AKO NGA: ... Ganito ang sasabihin mo sa mga anak ni Israel, Sinugo ako sa inyo ni AKO NGA.” (Exodo 3:14, Ang Biblia) Ito ang pangako ng kaligtasan ng Israel. Kaya’t nang Siya’y dumating “sa anyo ng tao,” Kanyang ipinahayag ang sarili bilang AKO NGA. Ang Sanggol sa Bethlehem, ang maamo at mapagpakumbabang Tagapagligtas, ay ang Diyos na “nahayag sa laman.” (1 Timoteo 3:16, Ang Biblia)

At sa atin, sinabi Niya:“Ako ang mabuting pastor.” “Ako ang tinapay na buhay.” “Ako ang daan, ang katotohanan, at ang buhay.” “Ang lahat ng kapangyarihan ay ibinigay sa Akin sa langit at sa lupa.” (Juan 10:11; 6:51; 14:6; Mateo 28:18, Ang Biblia)

Si AKO NGA ang katiyakan ng bawat pangako. AKO NGA; huwag kayong matakot. Ang “Dios na kasama natin” ang katiyakan ng ating kaligtasan mula sa kasalanan at ang katiyakan ng ating kapangyarihang sumunod sa kautusan ng langit.

Sa tanong nila, “Sino Ka ba?” sumagot si Jesus, “Ako yaong sinalita Ko sa inyo mula pa noong pasimula.” (Juan 8:25, Ang Biblia) Ang Kanyang mga salita ay naghayag ng Kanyang pagkatao, at Siya ang kaganapan ng mga katotohanang Kanyang itinuro.

Marami sa mga nakikinig sa Kanya ang naniwala, at sa kanila sinabi Niya, “Kung kayo’y magsisipanatili sa Aking salita, tunay nga kayo’y Aking mga alagad; at inyong makikilala ang katotohanan, at ang katotohanan ang magpapalaya sa inyo.” (Juan 8:31–32, Ang Biblia)

Ang mga salitang ito ay ikinagalit ng mga Pariseo. Sa kanilang mahabang pagkakasakop at pamatok buhat sa ibang bansa ay hindi nila isinaalang-alang, at may galit na sumagot, “Kami’y binhi ni Abraham, at kailan ma’y hindi kami naging alipin ng sinoman: paano mong sinasabi, Kayo’y magiging laya?” Ngunit tiningnan sila ni Jesus—mga alipin ng masamang hangarin, na puno ng paghihiganti—at malungkot na sinabi, “Katotohanan, katotohanang sinasabi Ko sa inyo, Ang bawat nagkakasala ay alipin ng kasalanan.” (Juan 8:33–34, Ang Biblia)

Ang Mang-aaliw ay tinawag na “Espiritu ng katotohanan.” Ang Kanyang gawain ay ituro at pangalagaan ang katotohanan. Siya muna’y nananahan sa puso bilang Espiritu ng katotohanan, at sa gayon Siya’y nagiging Mang-aaliw. May kaaliwan at kapayapaan sa katotohanan, ngunit walang tunay na kapayapaan o kaaliwan sa kasinungalingan. Sa pamamagitan ng maling paniniwala at tradisyon, nakakakuha ng kapangyarihan si Satanas sa isipan. Sa pagtuturo ng maling pamantayan, binabago niya ang karakter.

Sa pamamagitan ng Kasulatan, nangungusap ang Banal na Espiritu sa isipan at inilalapat ang katotohanan sa puso. Sa ganitong paraan, Kanyang inilalantad ang kamalian at itinataboy ito mula sa kaluluwa. Sa pamamagitan ng Espiritu ng katotohanan, na gumagawa sa pamamagitan ng Salita ng Diyos, nilulupig ni Cristo ang Kanyang mga pinili para sa Kanya.” DA 671.1

Biyernes, Nobyembre 6

Karagdagang Kaisipan

“Sa pagkabigla sa kakulangan ng kanilang pang-unawa, tinanong ni Cristo na may masakit na pagkagulat, ‘Malaon nang panahong ako'y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe?’ Posible bang hindi mo makita ang Ama sa mga gawaing ginagawa Niya sa pamamagitan Ko? Hindi ka ba naniniwala na Ako’y naparito upang magpatotoo tungkol sa Ama? ‘paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama?’ ‘Ang nakakakita sa Akin ay nakakakita na sa Ama.’ Hindi naputol ang pagka-Diyos si Cristo nang Siya’y nagkatawang-tao. Kahit na Siya'y nagpakababa bilang tao, ang pagka-Diyos ay nananatili sa Kanya. Si Cristo lamang ang makapagpapakilala sa Ama sa sangkatauhan, at ang pagpapakilalang ito ay kanilang nasaksihan sa loob ng mahigit tatlong taon. DA 663.5

Magsisampalataya kayo sa akin na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin: o kungdi kaya'y magsisampalataya kayo sa akin dahil sa mga gawa rin. Ang kanilang pananampalataya ay maaaring masandig sa katibayan na ibinigay sa mga gawa ni Cristo, mga gawa na hindi nagawa ng sinuman, sa kanyang sarili, o kailanman magagawa. Ang gawain ni Cristo ay nagpatotoo sa Kanyang kabanalan. Sa pamamagitan Niya ay nahayag ang Ama. DA 664.1

“Kung paniniwalaan ng mga alagad ang mahalagang kaugnayang ito sa pagitan ng Ama at ng Anak, ang kanilang pananampalataya ay hindi manghihina kapag nakita nila ang pagdurusa at kamatayan ni Cristo upang iligtas ang isang napapahamak na mundo. Si Cristo ay naghahangad na akayin sila mula sa kanilang mababang kalagayan ng pananampalataya tungo sa karanasang maaari nilang matanggap kung tunay nilang mapapagtanto kung sino talaga Siya,—ang Diyos sa katawang-tao. Ninanais niyang makita nila na ang kanilang pananampalataya ay dapat tumaas sa Diyos, at doon ay maangkla. Gaano karubdob at tiyaga ang ating mahabaging Tagapagligtas na naghahangad na ihanda ang Kanyang mga alagad para sa unos ng tukso na malapit nang dumating sa kanila. Gusto Niya silang itago kasama Niya sa Diyos.” DA 664.2