Tipan sa Sinai
Liksyon 8, Pangatlong Semestre, Agosto 16-22, 2025
Ibahagi ang Liksyong ito
Hapon ng Sabbath Agosto 16
Talatang Sauluhin:
““Iyong nakita ang Aking ginawa sa mga Ehipcio, at kung paanong dinala Ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo’y inilapit Ko sa Akin. Kaya’t ngayon, kung tunay na inyong susundin ang Aking tinig at tutuparin ang Aking tipan, kayo ay magiging Aking sariling pag-aari na higit sa lahat ng bayan; sapagkat ang buong daigdig ay Akin. At kayo ay magiging isang kaharian ng mga pari at isang banal na bansa” (Exodo 19:4-6)
Mula sa Rephidim, nagpatuloy ang bayan sa kanilang paglalakbay, patuloy na sinusundan ang paggalaw ng ulap na haligi. Tinahak nila ang tigang na kapatagan, umakyat sa matatarik na bundok, at dumaan sa makikitid na bangin na may matatarik na batuhan. Madalas, habang binabaybay nila ang malalawak na mabuhanging ilang, namamalas nila sa malayo ang magagaspang at matitigas na kabundukan, tila malalaking moog na nakaharang sa kanilang daraanan at wari’y nagsasabing wala nang landas pasulong.
Ngunit kapag sila’y lumalapit, unti-unting lumilitaw ang mga lagusan sa pagitan ng mga bundok, at sa kabila nito’y bumubukas sa kanilang paningin ang isa pang kapatagan. Sa isa sa malalim at mabuhanging lagusang iyon sila pinangunahan ng Diyos.
Isang maringal at kamangha-manghang tanawin ang sumalubong sa kanila—sa pagitan ng matatarik na batuhang bangin na umaabot ng daan-daang talampakan sa magkabilang panig, dumadaloy na parang buhay na agos, hanggang saan maaabot ng mata, ang buong hukbo ng Israel kasama ang kanilang mga kawan at mga hayop. At ngayon, sa kanilang harapan, sa buong kaluwalhatian at kapangyarihan, nakatindig ang Bundok ng Sinai na may matayog at matatag na anyo. Nasa tuktok nito ang ulap na haligi, at sa kapatagang nasa ibaba, doon nila itinayo ang kanilang mga tolda.
Dito sila maninirahan nang halos isang taon. Sa gabi, nagniningas ang haliging apoy bilang katiyakan ng banal na pag-iingat. At habang sila’y mahimbing na natutulog, marahang bumababa ang tinapay mula sa langit, dinadala ng Diyos sa kanilang kampamento. PP 301.2
Linggo Agosto 17
Sa Bundok ng Sinai
Basahin ang Exodo 19:1–8. Ano ang ipinangako sa kanila ng Diyos dito, sa paanan ng Bundok ng Sinai?
Pagkaraan lamang ng pagtatayo ng kampo sa Sinai, tinawag si Moises na umakyat sa bundok upang makipagtagpo sa Diyos. Mag-isa niyang inakyat ang matarik at mabatong landas, at lumapit sa ulap na nagpapahiwatig ng kinaroroonan ng presensya ni Jehova. Ang Israel ay dadalhin na ngayon sa isang mas malapit at natatanging kaugnayan sa Kataas-taasan—isasama sila bilang isang iglesia at isang bayan sa ilalim ng pamahalaan ng Diyos. Ang mensahe ng Diyos kay Moises para sa bayan ay: PP 303.1
“Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Egipcio, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din. Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin; At kayo'y magiging isang kaharian ng mga saserdote sa akin, at isang banal na bansa.” PP 303.2; Exo 19:4-6
Bumalik si Moises sa kampo, at matapos niyang tipunin ang matatanda sa Israel, inulit niya sa kanila ang banal na mensahe. Ang kanilang tugon ay: “Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin.” Sa ganitong paraan, pumasok sila sa isang solemneng tipan sa Diyos, na nangakong tatanggapin Siya bilang kanilang pinuno, at sa gayon ay naging, sa isang natatanging diwa, mga sakop ng Kanyang kapamahalaan. PP 303.3
Muli, umakyat ang kanilang pinuno sa bundok, at sinabi ng Panginoon sa kanya, “Narito ako'y naparirito sa iyo sa isang salimuot na ulap upang marinig ng bayan pagka ako'y magsasalita sa iyo, at paniwalaan ka rin naman nila magpakailan man.” Kapag sila’y nakakaranas ng mga kahirapan sa daan, sila’y nagkakaroon ng hilig na magbulung-bulungan laban kina Moises at Aaron, at akusahan silang inakay ang hukbo ng Israel mula sa Egipto upang sila’y lipulin. Pararangalan ng Panginoon si Moises sa harap nila, upang sila’y mahikayat na magtiwala sa kanyang mga tagubilin. PP 303.4
Lunes Agosto 18
Paghahanda para sa Kaloob
Basahin ang Exodo 19:9–25. Paano inihanda ng Diyos ang Israel na tanggapin ang Sampung Utos?
Nilayon ng Diyos na gawing isang tanawin ng kahanga-hanga at nakapanghihilakbot na karangyaan ang pagkakataong Kanyang bigkasin ang Kanyang kautusan, bilang nararapat sa mataas nitong katangian. Nais Niyang maitanim sa puso at isipan ng bayan na ang lahat ng may kinalaman sa paglilingkod sa Kanya ay dapat ituring nang may sukdulang paggalang at kabanalan. Sinabi ng Panginoon kay Moises: “Pumaroon ka sa bayan at papagbanalin mo sila ngayon at bukas at labhan nila ang kanilang mga damit, At humanda sa ikatlong araw: sapagka't sa ikatlong araw ay bababa ang Panginoon sa paningin ng buong bayan sa ibabaw ng bundok ng Sinai.”
Sa mga araw ng paghahanda, dapat nilang gamitin ang oras sa taimtim at solemne na pagsasanay upang humarap sa Diyos. Kailangang maging malinis ang kanilang katawan at pananamit mula sa anumang karumihan. Habang itinuturo ni Moises ang kanilang mga kasalanan, dapat nilang ialay ang sarili sa pagpapakumbaba, pag-aayuno, at pananalangin, upang ang kanilang mga puso ay malinis mula sa lahat ng kasamaan. PP 303.5
Isinagawa ang lahat ng paghahanda ayon sa utos ng Diyos. Bilang karagdagan, iniutos ni Moises na maglagay ng harang sa paligid ng bundok upang walang tao o hayop ang makapasok sa sagradong lugar. Sinumang mangahas na humipo man lamang dito ay agad na papatayin. PP 304.1
Pagsapit ng umaga ng ikatlong araw, habang ang buong bayan ay nakatingin sa bundok, ang tuktok nito ay nabalot ng makapal na ulap, na unti-unting dumilim at bumaba, hanggang sa ang buong bundok ay matakpan ng kadiliman at nakapanghihilakbot na hiwaga. Biglang narinig ang isang malakas na tunog na tulad ng trumpeta, na tumatawag sa bayan upang makipagtagpo sa Diyos. Pinangunahan sila ni Moises patungo sa paanan ng bundok. Mula sa makapal na ulap ay kumislap ang nakakasilaw na kidlat, kasabay ng mga dagundong ng kulog na umuugong at muling umaalingawngaw sa mga kabundukang nakapaligid. “At ang buong bundok ng Sinai ay umuusok, sapagka't ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw niyaon na nasa apoy: at ang usok niyaon ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno, at ang buong bundok ay umuugang mainam.” “Ang kaluwalhatian ng Panginoon ay gaya ng apoy na tumutupok sa ibabaw ng bundok” sa paningin ng buong natipong bayan. “At ang tunog ng pakakak ay patuloy na lumalakas ng lumalakas.” Napakatindi ng mga tanda ng presensya ni Jehova na nanginig sa matinding takot ang buong Israel at nagpatirapa sa harap ng Panginoon. Maging si Moises ay nagsabi, “Ako’y lubhang natatakot at nanginginig.” (Hebreo 12:21) PP 304.2
Pagkatapos, tumigil ang mga kulog; hindi na narinig ang pakakak; tumahimik ang buong paligid. Naging katahimikan ang lahat, at sa gitna ng katahimikang iyon ay narinig ang tinig ng Diyos. Nagsalita Siya mula sa makapal na kadilimang bumabalot sa Kanya, habang nakatayo sa ibabaw ng bundok at napapaligiran ng libu-libong mga anghel. Doon, ipinahayag ng Panginoon ang Kanyang kautusan. Ganito inilarawan ni Moises ang tagpo: “Ang Panginoo'y nanggaling sa Sinai, At bumangon mula sa Seir na patungo sa kanila; Siya'y lumiwanag mula sa bundok ng Paran, At siya'y nanggaling sa laksa-laksa ng mga banal: Sa kaniyang kanan, ay may hawak na isang mahigpit na kautusan sa kanila. Oo't kaniyang iniibig ang bayan: Lahat ng kaniyang mga banal ay nasa iyong kamay: At sila'y umupo sa iyong paanan; Na bawa't isa'y tatanggap ng iyong mga salita.” (Deuteronomio 33:2-3) PP 304.3
Martes Agosto 19
Ang Kaloob na Dekalogo
Basahin ang Exodo 20:1–17. Ano ang mga prinsipyo ng Dekalogo, at paano ito isinaayos?
Ang kautusan ay hindi binigkas sa panahong iyon para lamang sa kapakinabangan ng mga Hebreo. Pinarangalan sila ng Diyos sa pamamagitan ng pagtatalaga sa kanila bilang mga tagapangalaga at tagapag-ingat ng Kanyang kautusan, ngunit ito ay dapat ingatang gaya ng isang banal na katiwala para sa buong sanlibutan. Ang mga alituntunin ng Sampung Utos ay angkop para sa buong sangkatauhan, at ibinigay para sa kanilang pagtuturo at pamamahala. Sampung utos—maikli, buo, at may awtoridad—ang sumasaklaw sa tungkulin ng tao sa Diyos at sa kanyang kapwa; at lahat ng ito ay nakabatay sa dakilang pangunahing prinsipyo ng pag-ibig: “Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso mo, at nang buong kaluluwa mo, at nang buong lakas mo, at nang buong pag-iisip mo; at ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili.” (Lucas 10:27; tingnan din ang Deuteronomio 6:4-5; Levitico 19:18). Sa Sampung Utos, ang mga prinsipyong ito ay ipinaliwanag nang mas detalyado at ginawang angkop sa kalagayan at kalagayan ng tao. PP 305.2
Hindi pa rin ipinagkatiwala ng Diyos ang Kanyang mga utos sa alaala lamang ng isang bayang madaling makalimot sa Kanyang mga hinihingi, kundi isinulat Niya ang mga ito sa mga tapyas na bato. Nais Niyang alisin sa Israel ang anumang posibilidad na mahaluan ng mga tradisyong pagano ang Kanyang mga banal na tuntunin, o malito ang Kanyang mga utos sa mga gawang ordinansa o kaugalian ng tao. Ngunit hindi Siya tumigil sa pagbibigay sa kanila ng mga alituntunin ng Sampung Utos. Yamang ipinakita ng bayan na sila ay madaling mailigaw, hindi Niya pinabayaang may maiwang bukas na pintuan para sa tukso. Iniutos ng Diyos kay Moises na isulat, ayon sa Kanyang iuutos, ang mga kahatulan at mga kautusang nagbibigay ng detalyadong tagubilin kung ano ang kinakailangan. Ang mga tagubiling ito, na may kaugnayan sa tungkulin ng bayan sa Diyos, sa isa’t isa, at maging sa mga dayuhan, ay pawang pagpapalawak lamang ng mga prinsipyo ng Sampung Utos at ibinigay sa tiyak na paraan upang walang magkakamali. Ito ay idinisenyo upang ingatan ang kabanalan ng sampung utos na nakaukit sa mga tapyas na bato. PP 364.1
Kung tinupad lamang ng tao ang kautusan ng Diyos, gaya ng ibinigay kay Adan pagkatapos ng kanyang pagkahulog, na iningatan ni Noe, at tinupad ni Abraham, hindi na sana kinailangang itatag ang seremonya ng pagtutuli. At kung ang mga inapo ni Abraham ay tumupad sa tipan na pinatotohanan ng pagtutuli, hindi sana sila nahikayat sa pagsamba sa mga diyos-diyosan, ni hindi sana kinailangang maranasan nila ang pagkaalipin sa Egipto; maaalala sana nila ang kautusan ng Diyos, at hindi na sana kinailangang ipahayag pa ito mula sa Sinai o iukit sa mga tapyas na bato. At kung isinagawa lamang ng bayan ang mga prinsipyo ng Sampung Utos, hindi na sana kinailangan pa ang mga karagdagang tagubiling ibinigay kay Moises. PP 364.2
Miyerkules Agosto 20
Iba't ibang Papel ng Kautusan ng Diyos
Basahin ang Santiago 1:23–25. Ano ang kanyang sinasabi, at paanong ang mga salitang ito ay makakatulong sa atin na maunawaan kung ano ang papel at kahalagahan ng kautusan, bagaman ito ay hindi makapagliligtas sa atin?
" Anong Diyos ang ating Diyos! Siya ay namamahala sa Kanyang kaharian nang may kasipagan at pagmamalasakit, at Siya ay nagtayo ng isang bakod—ang Sampung Utos—tungkol sa Kanyang mga nasasakupan upang mapangalagaan sila mula sa mga resulta ng paglabag. Sa pag-uutos ng pagsunod sa mga batas ng Kanyang kaharian, binibigyan ng Diyos ang Kanyang bayan ng kalusugan at kaligayahan, kapayapaan at kagalakan. Itinuro Niya sa kanila na ang pagiging perpekto ng pagkatao na Kanyang hinihiling ay makakamit lamang sa pamamagitan ng Kanyang salita." CT 454.1
“Sa pamamagitan ni Moises ay inutusan ng Panginoon ang mga Israelita: “Katotohanang ipangingilin ninyo ang aking mga sabbath; sapagka't isang tanda sa akin at sa inyo sa buong panahon ng inyong mga lahi, upang inyong makilala na ako ang Panginoon na nagpapabanal sa inyo. Inyong ipangingilin ang sabbath nga; sapagka't yao'y pangilin sa inyo: bawa't lumapastangan ay walang pagsalang papatayin: sapagka't sinomang gumawa ng anomang gawa sa araw na yaon, ay ihihiwalay ang taong yaon sa kaniyang bayan. Anim na araw na gagawin ang gawain; datapuwa't ang ikapitong araw ay sabbath na takdang kapahingahan, pangilin sa Panginoon: sinomang gumawa ng anomang gawa sa araw ng sabbath, ay walang pagsalang papatayin. Kaya't ang mga anak ni Israel ay mangingilin ng sabbath, na tutuparin ang sabbath sa buong panahon ng kanilang mga lahi, na pinakapalaging tipan. Ito'y isang tanda sa akin at sa mga anak ni Israel magpakailan man: sapagka't sa anim na araw ay ginawa ng Panginoon ang langit at lupa, at sa ikapitong araw, ay nagpahinga at naginhawahan.” Exodo 31:13-17 PK 179.3
“Sa mga salitang ito ay malinaw na tinukoy ng Panginoon ang pagsunod bilang ang daan patungo sa Lungsod ng Diyos; ngunit binago ng taong makasalanan ang signpost, na itinuro ito sa maling direksyon. Nagtayo siya ng huwad na sabbath at ikinintil sa isipan ng mga tao na sa pamamagitan ng pamamahinga dito ay sinusunod nila ang utos ng Lumikha. PK 179.4
"Maraming mga guro sa relihiyon ang nagsasaad na si Cristo sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan ay inalis na ang batas, at mula ngayon ay malaya na ang mga tao mula sa mga hinihiling nito. May ilan na kumakatawan dito bilang isang mabigat na pamatok, at sa kaibahan sa pagkaalipin ng batas ay inihaharap nila ang kalayaang matamasa sa ilalim ng ebanghelyo. GC 466.1
“Ngunit hindi gayon ang itinuring ng mga propeta at mga apostol ang banal na kautusan ng Diyos. Sinabi ni David: “Ako ay lalakad sa kalayaan: sapagka't hinahanap ko ang Iyong mga tuntunin.” Ang Awit 119:45 . Santiago 2: 8 ; 1:25 ; Apocalipsis 22:14 .” GC 466.2
Hayaang ang mga may hilig na gumawa ng mataas na propesyon ng kabanalan ay tumingin sa salamin ng batas ng Diyos. Habang nakikita nila ang malalayong pag-aangkin nito, at nauunawaan ang gawain nito bilang tagatukoy ng mga kaisipan at layunin ng puso, hindi nila ipagyayabang ang kawalang-kasalanan. “Kung tayo,” sabi ni Juan, na hindi humihiwalay sa kanyang mga kapatid, “ay sinasabing wala tayong kasalanan, dinadaya natin ang ating sarili, at ang katotohanan ay wala sa atin.” "Kung sinasabi nating hindi tayo nagkasala, ginagawa natin siyang sinungaling, at ang kanyang salita ay wala sa atin." “Kung ipinahahayag natin ang ating mga kasalanan, Siya ay tapat at matuwid na patatawarin tayo sa ating mga kasalanan, at lilinisin tayo sa lahat ng kalikuan.” 1 Juan 1:8, 10, 9 . AA 562.2
Huwebes Agosto 21
Ang Kautusan Bilang Pangako ng Diyos sa Atin.
Basahin ang Roma 3:20–24. Bagaman napakaliwanag ng sinabi ni Pablo na hindi tayo maliligtas sa pamamagitan ng pagsunod sa Sampung Utos, paano ba dapat gumawa ang kautusan sa ating mga buhay?
“Walang kaligtasan, kapahingahan, o katuwiran sa pagsuway sa kautusan. Hindi maaaring umasa ang tao na siya’y lalapit na walang sala sa harapan ng Diyos at magkaroon ng kapayapaan sa Kanya sa pamamagitan ng mga merito ni Cristo habang nagpapatuloy sa kasalanan. Kailangan niyang tumigil sa pagsuway at maging tapat. Kapag tumingin ang makasalanan sa dakilang salamin ng moralidad, makikita niya ang kanyang mga kapintasan. Makikita niya ang kanyang sarili ayon sa tunay niyang kalagayan—may dungis at hinatulan. Ngunit alam niya na ang kautusan ay walang kapangyarihang mag-alis ng kasalanan o magpatawad sa nagkasala. Kailangang lumampas siya rito. Ang kautusan ay tagapagturo lamang na umaakay sa kanya kay Cristo. Kailangan niyang tumingin sa Tagapagligtas na nagbata ng kasalanan. At habang si Cristo ay inihahayag sa kanya sa krus ng Kalbaryo—namamatay sa bigat ng kasalanan ng buong sanlibutan—ipinapakita ng Banal na Espiritu sa kanya ang saloobin ng Diyos sa lahat ng nagsisisi sa kanilang mga pagsuway. “Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sanlibutan, na ibinigay Niya ang Kanyang bugtong na Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa Kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan” (Juan 3:16). 1SM 213.2
Basahin ang Roma 10:4. Paano natin dapat maunawaan ang sinabi ni Pablo na si Cristo ang “kinauuwian” ng kautusan?
Sagana ang biyayang ipinagkaloob upang ang sumasampalatayang kaluluwa ay mapanatiling malaya sa kasalanan, sapagkat ang buong langit, kasama ang lahat ng walang hanggang yaman nito, ay inilaan para sa atin. Tayo’y dapat humugot mula sa balon ng kaligtasan. Si Cristo ang wakas ng kautusan tungo sa katuwiran sa bawat sumasampalataya. Sa ating sarili, tayo ay makasalanan; ngunit kay Cristo tayo ay matuwid.
Matapos tayong gawing matuwid sa pamamagitan ng ipinataw na katuwiran ni Cristo, idineklara ng Diyos na tayo’y ganap, at itinuring tayong mga anak Niya. Si Cristo ay kumikilos laban sa kapangyarihan ng kasalanan, datapuwa't kung saan nanagana ang kasalanan, ay nanaganang lubha ang biyaya:. “Kaya nga, yamang inaring-ganap sa pamamagitan ng pananampalataya, tayo’y may kapayapaan sa Diyos sa pamamagitan ng ating Panginoong Jesu-Cristo; na sa pamamagitan Niya ay mayroon din tayong pagpasok sa biyayang ito sa pamamagitan ng pananampalataya, na siyang ating tinatayuan, at tayo’y nagagalak sa pag-asa ng kaluwalhatian ng Diyos” (Roma 5:1-2).
“Sapagka't ang lahat ay nangagkasala nga, at hindi nangakaabot sa kaluwalhatian ng Dios; Palibhasa'y inaring-ganap na walang bayad ng kaniyang biyaya sa pamamagitan ng pagtubos na nasa kay Cristo Jesus: Na siyang inilagay ng Dios na maging pangpalubagloob, sa pamamagitan ng pananampalataya, sa kaniyang dugo, upang maipakilala ang kaniyang katuwiran dahil sa hindi pagpansin sa mga kasalanan na nagawa nang nagdaang panahon sa pagpapahinuhod ng Dios; Sa pagpapakilala'y aking sinasabi, ng kaniyang katuwiran sa panahong kasalukuyan, upang siya'y maging ganap at tagaaring-ganap sa may pananampalataya kay Cristo.” (Roma 3:24-26). “ Sapagka't sa biyaya kayo'y nangaligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ito'y hindi sa inyong sarili, ito'y kaloob ng Dios.” (Efeso 2:8). [sipi mula sa Juan 1:14-16].
Biyernes Agosto 22
Karagdagang Kaisipan
“Ang kautusan ng Diyos, gaya ng inihahayag sa Banal na Kasulatan, ay malawak sa saklaw ng mga hinihingi nito. Bawat prinsipyo nito ay banal, matuwid, at mabuti. Inilalagay nito ang tao sa pananagutan sa Diyos; umaabot ito hanggang sa kaibuturan ng kaisipan at damdamin; at gumigising ito ng matinding pagkadama ng kasalanan sa sinumang may kamalayang lumabag sa mga hinihingi nito. Kung ang saklaw ng kautusan ay panlabas na kilos lamang, hindi ituturing na nagkasala ang tao dahil sa maling iniisip, hangarin, at layunin. Ngunit hinihiling ng kautusan na maging dalisay ang mismong kaluluwa at banal ang pag-iisip, upang ang lahat ng kaisipan at damdamin ay umayon sa pamantayan ng pag-ibig at katuwiran.
Sa Kanyang mga turo, ipinakita ni Cristo kung gaano kalawak at kalalim ang mga prinsipyong ipinahayag mula sa Sinai. Ginawa Niyang buhay na halimbawa ang kautusan na ang mga prinsipyo ay mananatili magpakailanman bilang dakilang pamantayan ng katuwiran—ang pamantayan na gagamitin sa paghuhukom sa dakilang araw kung kailan uupo ang hukom at bubuksan ang mga aklat. Naparito Siya upang tuparin ang lahat ng katuwiran, at bilang ulo ng sangkatauhan, upang ipakita na magagawa rin ng tao na tuparin ang bawat kahilingan ng Diyos. Sa pamamagitan ng sukat ng biyayang Kanyang ipinagkaloob, walang sinuman ang dapat mabigo sa pag-abot sa langit. Ang kasakdalan ng karakter ay posible para sa bawat isa na buong pusong nagsisikap dito. Ito ang mismong saligan ng bagong tipan ng ebanghelyo. Ang kautusan ni Jehova ang puno; ang ebanghelyo ang mabangong bulaklak at bunga na ibinubunga nito.
Kapag ipinapakita ng Espiritu ng Diyos sa tao ang ganap at mas malalim na kahulugan ng kautusan, nagaganap ang pagbabago sa kanyang puso. Ang tapat na paglalarawan ng propetang si Natan sa tunay na kalagayan ni David ay nagbukas sa kanya ng kaalaman tungkol sa sarili niyang kasalanan, at tumulong upang tuluyan niya itong talikuran. Malugod niyang tinanggap ang payo at buong pagpapakumbabang nagpakababa sa Diyos. Sinabi niya:
“Ang kautusan ng Panginoon ay sakdal, na nagsasauli ng kaluluwa: ang patotoo ng Panginoon ay tunay, na nagpapapantas sa hangal. Ang mga tuntunin ng Panginoon ay matuwid, na nagpapagalak sa puso: ang utos ng Panginoon ay dalisay, na nagpapaliwanag ng mga mata. Ang takot sa Panginoon ay malinis, na nananatili magpakailan man: ang mga kahatulan ng Panginoon ay katotohanan, at lubos na matuwid. Mga pinipitang higit kay sa ginto, oo, higit kay sa maraming dalisay na ginto: lalong mainam kay sa pulot, at sa pulot-pukyutan. Higit dito'y sa pamamagitan ng mga iyo'y mapagpapaunahan ang iyong lingkod: sa pagiingat ng mga yaon ay may dakilang ganting-pala. Sinong makasisiyasat ng kaniyang mga kamalian? Paliwanagan mo ako sa mga kubling kamalian. Italikod mo rin ang iyong lingkod sa mga kapalaluang sala: huwag mong papagtaglayin ang mga yaon ng kapangyarihan sa akin: kung magkagayo'y magiging matuwid ako, at magiging malinis ako sa malaking pagsalangsang. Maging kalugodlugod nawa ang mga salita ng aking bibig, at ang pagbubulay ng aking puso sa iyong paningin, Oh Panginoon, na aking malaking bato, at aking manunubos.” (Awit 19:7-14).