Pagtupad Sa Mga Propesiya Ng Lumang Tipan

Hapon ng Sabbath Nobyembre 16

Linggo, Nobyembre 17

Mga Tanda, Gawa, at Kababalaghan

“Ang buong bayan ng mga Hudyo ay tumatawag sa Diyos bilang kanilang Ama, kung kaya't hindi sila dapat na magalit kung magangkin din si Cristo na gayong ugnayan sa Diyos. Ngunit inakusahan nila Siya ng kapusungan, na nagpapakita na nauunawaan nila ang Kanyang pag-aangkin dito sa pinakamataas na kahulugan. DA 207.4

“Tinanggihan ni Jesus ang paratang ng kapusungan. Ang Aking awtoridad, sabi Niya, sa paggawa ng gawain na iyong inaakusa sa Akin, ay na Ako ang Anak ng Diyos, kaisa Niya sa kalikasan, sa kalooban, at sa layunin. Sa lahat ng Kanyang mga gawa ng paglikha at probidensya, nakikipagkaisa ako sa Diyos. “Hindi makagagawa ang Anak ng anoman sa kaniyang sarili kundi ang makita niyang gawin ng Ama.” Ang mga saserdote at mga rabbi ay inaatasan ang Anak ng Diyos para sa mismong gawain na pinagsuguan sa Kanya sa sanlibutan. Sa pamamagitan ng kanilang mga kasalanan ay inihiwalay nila ang kanilang mga sarili sa Diyos, at sa kanilang pagmamataas ay kumikilos nang hiwalay sa Kanya. Nadama nila ang kasapatan sa kanilang sarili, at inisip na hindi nila kailangan ng mas mataas na karunungan upang ituwid ang kanilang mga kilos. Ngunit ang Anak ng Diyos ay nagpapasakop sa kalooban ng Ama, at nakaasa sa Kanyang kapangyarihan. Gayon na lamang na wala siyang inaangkin sa sarili na hindi Siya gumagawa ng mga plano para sa Kanyang sarili. Tinatanggap Niya ang mga plano ng Diyos para sa Kanya, at araw-araw ay inilalahad ng Ama ang Kanyang mga plano. Gayundin tayo nararapat na umasa sa Diyos, upang ang ating buhay ay maging simpleng pagsasakatuparan ng Kanyang kalooban.” DA 208.2

“Ipinagpatuloy ng Tagapagligtas : “sapagka't ang lahat ng mga bagay na kaniyang ginagawa, ay ang mga ito rin naman ang ginagawa ng Anak sa gayon ding paraan..... Sapagka't kung paanong ibinabangon ng Ama ang mga patay at sila'y binubuhay, gayon din naman binubuhay ng Anak ang kaniyang mga ibigin.” Ang mga Saduceo ay naniniwala na walang muling pagkabuhay ng katawan; ngunit sinabi sa kanila ni Jesus na ang isa sa mga pinakadakilang gawa ng Kanyang Ama ay ang pagbangon ng mga patay, at na Siya mismo ay may kapangyarihan na gawin ang parehong gawaing ito. “Dumarating ang panahon, at ngayon nga, na maririnig ng mga patay ang tinig ng Anak ng Dios; at ang mangakarinig ay mangabubuhay.” Ang mga Pariseo ay naniniwala sa muling pagkabuhay ng mga patay. Ipinahayag ni Cristo na maging ngayon ang kapangyarihan na nagbibigay-buhay sa mga patay ay nasa kalagitnaan nila, at kanilang mamamasdan ang pagpapakita nito. Ang kapangyarihan ding ito sa muling pagkabuhay ay yaong nagbibigay-buhay sa kaluluwang “patay dahil sa mga pagsalangsang at mga kasalanan,.” Efeso 2:1 . Ang espiritung iyon ng buhay kay Cristo Jesus, ay “ang kapangyarihan ng kaniyang pagkabuhay na maguli,” ay nagpapalaya sa mga tao sa “kautusan ng kasalanan at ng kamatayan..” Filipos 3:10 ; Roma 8:2 . Ang kapangyarihan ng kasamaan ay nasisira, at sa pamamagitan ng pananampalataya ang kaluluwa ay naiingatan mula sa kasalanan. Siya na nagbubukas ng kanyang puso sa Espiritu ni Cristo ay nagiging kabahagi ng dakilang kapangyarihang iyon na magbabangon ng kanyang katawan mula sa libingan. DA 209.3

“Ipinakita ng hamak na Nazareno ang Kanyang tunay na pagkamaharlika. Siya ay naitaas sa ibabaw ng sangkatauhan, iwinaksi ang balatkayo ng kasalanan at kahihiyan, at tumayong hayag, ang Pinararangalan ng mga anghel, ang Anak ng Diyos, Kaisa ng Lumikha ng sansinukob. Namangha ang mga nakikinig sa Kanya. Walang sinumang tao ang nakapagsalita ng mga salitang katulad niyaon, o nakitaan ng gayong katangian ng kamahalan. Ang Kanyang mga pananalita ay malinaw at payak, na ganap na nagpapahayag ng Kanyang misyon, at sa tungkulin ng sanlibutan. “Sapagka't ang Ama'y hindi humahatol sa kanino mang tao, kundi ipinagkaloob niya sa Anak ang buong paghatol; Upang papurihan ng lahat ang Anak, na gaya rin ng kanilang pagpapapuri sa Ama. Ang hindi nagpapapuri sa Anak ay hindi nagpapapuri sa Ama na sa kaniya'y nagsugo... Sapagka't kung paanong ang Ama ay may buhay sa kaniyang sarili, ay gayon din namang pinagkalooban niya ang Anak na magkaroon ng buhay sa kaniyang sarili: At binigyan niya siya ng kapamahalaang makahatol, sapagka't siya'y anak ng tao.” DA 210.1

Martes, Nobyembre 19

Ang Mga Propesiya ng Lumang Tipan Tungkol Kay Jesus: Unang Bahagi

Juan 1:23, Isa. 40:3 – “Ang banal na kasulatan na tinutukoy ni Juan ay ang magandang hula ni Isaias: “Ang tinig ng isang sumisigaw, Ihanda ninyo sa ilang ang daan ng Panginoon pantayin ninyo sa ilang ang lansangan para sa ating Dios. Bawa't libis ay mataas, at bawa't bundok at burol ay mabababa; at ang mga bakobako ay matutuwid, at ang mga hindi pantay na dako ay mapapatag: At ang kaluwalhatian ng Panginoon ay mahahayag, at makikitang magkakasama ng lahat na tao.” Isaias 40:1-5 , margin. DA 134.9

“Noong unang panahon, kapag ang isang hari ay naglalakbay sa isang dakong hindi gaanong madalas na napupuntahan, isang pangkat ng mga tao ang ipinapadala sa unahan ng maharlikang karo upang patagin ang mga matarik na lugar at punan ang mga hukay, upang ang hari ay makapaglakbay nang ligtas at walang hadlang. Ang kaugaliang ito ay ginamit ng propeta upang ilarawan ang gawain ng ebanghelyo. DA 135.1

Juan 2:16, 17; Ps. 69:9 – “Ang pagkasindak ay sumapit sa karamihan, na nakadarama ng paglililim ng Kanyang pagka-Diyos. Ang iyak ng takot ay kumawala mula sa daan-daang namumutlang mga labi. Pati ang mga alagad ay nanginig. Namangha sila sa mga salita at katangian ni Jesus, na hindi katulad ng Kanyang karaniwang pag-uugali. Naala-ala nila na nasusulat tungkol sa Kanya, “Sapagka't napuspos ako ng sikap sa iyong bahay.” Awit 69:9 . Pagkatapos nito, ang magulong pulutong kasama ang kanilang mga kalakal ay inilayo na sa templo ng Panginoon. Ang mga hukuman ay malaya na mula sa mga di-banal na kaganapan, at isang malalim na katahimikan at kataimtiman ang bumalot sa pinangyarihan niyaon. Ang presensya ng Panginoon, na noong unang panahon ay nagpabanal sa bundok, ngayon ay ginawang sagrado ang templong itinatag sa Kanyang karangalan.” DA 158.3

Juan 7:38, Jer. 2:13 – “Kung ang sinomang tao'y nauuhaw, ay pumarito siya sa akin, at uminom. Ang sumasampalataya sa akin, gaya ng sinasabi ng kasulatan, ay mula sa loob niya ay aagos ang mga ilog ng tubig na buhay.” “Ito,” sabi ni Juan, ay “ sinalita niya tungkol sa Espiritu, na tatanggapin ng mga magsisisampalataya sa kaniya.” Juan 7:37-39 . Ang nakakapatid-uhaw na tubig na ito, na bumubulusok sa isang tuyo at tigang na lupa, na nagiging dahilan upang mamulaklak ang disyerto, at umaagos upang magbigay ng buhay sa mga napapahamak, ay isang sagisag ng banal na biyaya na si Cristo lamang ang makapagbibigay, at na siyang tubig na buhay. , na nagpapadalisay, at nagpapasigla sa kaluluwa. Siya na pinananahanan ni Cristo ay may isang hindi nagkukulang na bukal ng biyaya at lakas. Si Jesus ay nagpapasaya sa buhay at nagpapaliwanag sa landas ng lahat ng tunay na naghahanap sa Kanya. Ang Kanyang pag-ibig, na tinanggap sa puso, ay sisibol sa mabubuting gawa tungo sa buhay na walang hanggan. At hindi lamang nito pinagpapala ang kaluluwa kung saan ito bukal, ngunit ang buhay na batis ay dadaloy sa mga salita at gawa ng katuwiran, upang paginhawahin ang pagkauhaw sa paligid niya. ” PP 412.2

“Para kay Jeremias, si Cristo ay “ bukal ng tubig na buhay;” kay Zacarias, “isang bukal na nabuksan ... para sa kasalanan at para sa karumihan.” Jeremias 2:13 ; Zacarias 13:1 .” PP 413.1

Juan 19:36, Bl. 9:12 – “Ang bastos na mga kawal ay napalambot sa kanilang narinig at nakita tungkol kay Cristo, at sila ay natigiln sa pagbali sa Kanyang mga paa. Kaya sa pag-aalay ng Kordero ng Diyos ay natupad ang batas ng Paskuwa, “Wala silang ititira niyaon hanggang sa kinaumagahan, ni sisira ng buto niyaon: ayon sa buong palatuntunan ng paskua ay kanilang ipagdidiwang.” Bilang 9:12 DA 771.3

“Sapagka't ang mga bagay na ito ay nangyari, upang matupad ang kasulatan, Ni isa mang buto niya'y hindi mababali. At sinabi naman sa ibang kasulatan, Magsisitingin sila sa kaniya na kanilang pinagulusanan.” Juan 19:34-37 . DA 771.4

Miyerkules , Nobyembre 20

Ang Mga Propesiya ng Lumang Tipan Tungkol Kay Jesus: Ikalawang Bahagi

Juan 12:13, Sal. 118:26 - Nang sumakay si Jesus patungo sa Jerusalem, “ang buong karamihan ng mga alagad ay nangagpasimulang mangagkatuwa at mangagpuri sa Dios ng malakas na tinig dahil sa lahat ng mga gawang makapangyarihan na kanilang mangakita. Na sinasabi, Mapalad ang Hari na pumaparito sa pangalan ng Panginoon: kapayapaan sa langit, at kaluwalhatian sa kataastaasan. At ilan sa mga Fariseo na mula sa karamihan ay nangagsabi sa kaniya, Guro, sawayin mo ang iyong mga alagad. At sumagot siya at nagsabi, Sinasabi ko sa inyo na kung hindi mangagsiimik ang mga ito, ang mga bato'y sisigaw.” ( Lucas 19:37-40 ). 1SM 412.1

Juan 12:14, 15; Sabi ni Zech. 9:9 – “Pinagaling ni Jesus ang kanilang mga karamdaman; Niyapos Niya sila sa Kanyang mga bisig, tinanggap ang kanilang mga halik ng pasasalamat at pagmamahal, at ang ilan sa kanila ay nakatulog sa Kanyang dibdib habang tinuturuan Niya ang mga tao. Ngayon na may masasayang tinig ang mga bata ay umalingawngaw sa Kanyang papuri. Inulit nila ang mga hosanna noong nakaraang araw, at matagumpay na iwinagayway ang mga sanga ng palma sa harapan ng Tagapagligtas . Ang templo ay umalingawngaw at muling umalingawngaw sa kanilang mga pagbubunyi, “Mapalad siya na dumarating sa pangalan ng Panginoon: aming pinuri kayo mula sa bahay ng Panginoon!” “ang iyong hari ay naparirito sa iyo; siya'y ganap at may pagliligtas!” Awit 118:26 ; Zacarias 9:9 . “Hosanna sa Anak ni David!” DA 592.2

Juan 13:18, Sal. 41:9 – “Sa paghuhugas ng paa, si Cristo ay nagbigay ng nakakumbinsing patunay na nauunawaan Niya ang katangian ni Judas. “Hindi kayong lahat ay malinis” ( Juan 13:11 ), sabi Niya. Ang mga salitang ito ay nakakumbinsi sa huwad na alagad na nababasa ni Cristo ang kanyang lihim na layunin. At ngayon, si Kristo ay nagsalita nang mas malinaw. Habang sila ay nakaupo sa hapag, sinabi Niya, habang tinitingnan ang Kanyang mga alagad, “Hindi ko sinasalita tungkol sa inyong lahat: nalalaman ko ang aking mga hinirang: nguni't upang matupad ang kasulatan, Ang kumakain ng aking tinapay ay nagtaas ng kaniyang sakong laban sa akin.” DA 653.5

Juan 19:37, Zac. 12:10, Zac. 13:6 – “Nais ng mga saserdote na tiyakin ang kamatayan ni Jesus, at sa kanilang mungkahi ay itinusok ng isang kawal ang isang sibat sa tagiliran ng Tagapagligtas . Mula sa sugat na ay may dumaloy na dalawang sagana at kakaibang agos, ang isa ay dugo, ang isa ay tubig. Ito ay napansin ng lahat ng mga nakakakita, at ipinahayag ni Juan ang pangyayari nang tiyak. Sinabi Niya, “Gayon ma'y pinalagpasan ang kaniyang tagiliran ng isang sibat ng isa sa mga kawal, at pagdaka'y lumabas ang dugo at tubig. At ang nakakita ay nagpatotoo, at ang kaniyang patotoo ay totoo: at nalalaman niyang siya'y nagsasabi ng totoo, upang kayo naman ay magsisampalataya. Sapagka't ang mga bagay na ito ay nangyari, upang matupad ang kasulatan, Ni isa mang buto niya'y hindi mababali. At sinabi naman sa ibang kasulatan, Magsisitingin sila sa kaniya na kanilang pinagulusanan.” Juan 19:34-37 .” DA 771.4

Biyernes, Nobyembre 22

Karagdagang Kaisipan

“Nagsisihatol kayo ayon sa laman; ako'y hindi humahatol sa kanino mang tao. Oo, at kung ako'y humahatol, ang hatol ko'y totoo; sapagka't hindi ako nagiisa, kundi ako at ang Ama na nagsugo sa akin.” Sa gayon ay ipinahayag niya na Siya ay isinugo ng Diyos, upang gawin ang kanyang gawain. Hindi siya sumangguni sa mga saserdote o mga pinuno tungkol sa landas na kanyang tatahakin; sapagkat ang kanyang atas ay mula sa pinakamataas na awtoridad, maging ang Lumikha ng sansinukob. Si Jesus, sa kanyang sagradong katungkulan, ay nagturo sa bayan, pinawi ang kanilang pagdurusa, pinatawad ang kasalanan, at nilinis ang templo, na bahay ng kanyang Ama, at pinalayas ang mga lumalapastangan nito mula sa mga sagradong pintuan nito; hinatulan niya ang mapagkunwari na buhay ng mga Pariseo, at sinaway ang kanilang mga nakatagong kasalanan; at sa lahat ng ito ay kumilos siya sa ilalim ng tagubilin ng kanyang Ama sa Langit. Dahil dito ay napopoot sila sa kanya at hinahangad na patayin siya. Ipinahayag ni Jesus sa kanila: “Kayo'y mga taga ibaba; ako'y taga itaas: kayo'y mga taga sanglibutang ito; ako'y hindi taga sanglibutang ito.” 2SP 355.1

“Kung maitaas na ninyo ang Anak ng tao, saka ninyo makikilala na ako nga ang Cristo, at wala akong ginagawa sa aking sarili, kundi sinalita ko ang mga bagay na ito, ayon sa itinuro sa akin ng Ama. At ang nagsugo sa akin ay sumasa akin; hindi niya ako binayaang nagiisa; sapagka't ginagawa kong lagi ang mga bagay na sa kaniya'y nakalulugod.” Ang mga salitang ito ay binigkas nang may kapana-panabik na kapangyarihan, at, sa sandaling iyon, itinikom ang mga labi ng mga Pariseo, at naging dahilan upang ang marami sa mga nakikinig nang taimtim ay makiisa kay Jesus, na naniniwalang siya ang Anak [ng] Diyos. Sa mga mananampalataya na ito ay sinabi niya, “Kung kayo'y magsisipanatili sa aking salita, kung magkagayo'y tunay nga kayong mga alagad ko; At inyong makikilala ang katotohanan, at ang katotohana'y magpapalaya sa inyo.” Ngunit sa mga Pariseo na tumanggi sa kanya, at nagpatigas ng kanilang mga puso laban sa kanya, ipinahayag niya: “Yayaon ako, at ako'y inyong hahanapin, at mangamamatay kayo sa inyong kasalanan: sa aking paroroonan, ay hindi kayo mangakaparoroon.” 2SP 355.2

“Ngunit tinanggap ng mga Pariseo ang kanyang mga salita, at sinabi sa mga nagsisisampalataya, at nagkomento sa kanila, na sinasabi, Kami'y binhi ni Abraham, at kailan ma'y hindi pa naging alipin ninomang tao: paanong sinasabi mo, Kayo'y magiging laya?” Si Jesus ay tumingin sa mga taong ito,—ang mga alipin ng kawalan ng pananampalataya at mapait na masamang hangarin, na ang mga pag-iisip ay nakahilig sa paghihiganti,—at sinagot sila, “Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang bawa't nagkakasala ay alipin ng kasalanan.” Sila ay nasa pinakamasamang pagkaalipin, pinamumunuan ng espiritu ng kasamaan. Ipinahayag sa kanila ni Jesus na kung sila ay tunay na mga anak ni Abraham, at namumuhay sa pagsunod sa Diyos, hindi nila nanaisin na patayin ang isang nagsasalita ng katotohanan na ibinigay sa kanya ng Diyos. Hindi nito ginagawa ang mga gawa ni Abraham, na inaangkin nilang ama nila. 2SP 356.1

“Si Jesus, na may nakagugulat na pagdidiin, ay itinanggi na ang mga Hudyo ay sumusunod sa halimbawa ni Abraham. Sinabi niya, “Ginagawa ninyo ang mga gawa ng inyong ama.” Ang mga Pariseo, na bahagyang nauunawaan ang kanyang kahulugan, ay nagsabi, “Hindi kami inianak sa pakikiapid; may isang Ama kami, ang Dios. Sinabi sa kanila ni Jesus, Kung ang Dios ang inyong ama, ay inyong iibigin ako: sapagka't ako'y nagmula at nanggaling sa Dios; sapagka't hindi ako naparito sa aking sarili, kundi sinugo niya ako.” Ang mga Pariseo ay tumalikod sa Diyos, at tumangging kilalanin ang kanyang Anak. Kung bukas ang kanilang isipan sa pag-ibig ng Diyos, kikilalanin sana nila ang Tagapagligtas na isinugo niya sa mundo. Matapang na isiniwalat ni Jesus ang kanilang desperadong kalagayan:— 2SP 356.2

“Kayo'y sa inyong amang diablo, at ang mga nais ng inyong ama ang ibig ninyong gawin. Siya'y isang mamamatay-tao buhat pa nang una, at hindi nananatili sa katotohanan, sapagka't walang katotohanan sa kaniya. Pagka nagsasalita siya ng kasinungalingan, ay nagsasalita siya ng sa ganang kaniya: sapagka't siya'y isang sinungaling, at ama nito. Nguni't dahil sa sinasabi ko ang katotohanan, ay hindi ninyo ako sinasampalatayanan.” Ang mga salitang ito ay binigkas nang may malungkot na kalunos-lunos, habang napagtanto ni Jesus ang kakila-kilabot na kalagayan kung saan ang mga taong ito ay nahulog. Ngunit narinig siya ng kanyang mga kaaway na may hindi mapigil na galit; bagama't ang kanyang maringal na tindig, at ang makapangyarihang bigat ng mga katotohanang kanyang binigkas, ay pinigil sila at ginawang walang kapangyarihan. Nagpatuloy si Jesus sa paghayag ng matinding kaibahan sa pagitan ng kanilang posisyon at ng kay Abraham, na inaangking sila’y mga anak niya:— 2SP 357.1

“Nagalak ang inyong amang si Abraham na makita ang aking araw; at nakita niya, at natuwa. Sinabi nga sa kaniya ng mga Judio, Wala ka pang limangpung taon, at nakita mo si Abraham? Sinabi sa kanila ni Jesus, Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Bago ipinanganak si Abraham, ay ako nga.” Sa ilang sandali, natahimik ang lahat ng mga tao, habang ang dakila at kakila-kilabot na kahulugan ng mga salitang ito ay bumungad sa kanilang isipan. Ngunit ang mga Pariseo, na mabilis na nakabangon mula sa impluwensya ng kanyang mga salita, at natakot sa kanilang epekto sa mga tao, ay nagsimulang lumikha ng isang kaguluhan, na nililitis siya bilang isang lapastangan. “Sila nga'y nagsidampot ng mga bato upang ihagis sa kaniya: datapuwa't nagtago si Jesus, at lumabas sa templo.” 2SP 357.2