Hapon ng Sabbath Setyembre 27
Talatang Sauluhin:
“Magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti, na isagawa mo ang ayon sa buong kautusan na iniutos sa iyo ni Moises na aking lingkod: huwag kang liliko sa kanan o sa kaliwa, upang ikaw ay magtamo ng mabuting kawakasan saan ka man pumaroon.” KJV - Joshua 1:7
“Si Josue ang kinilalang pinuno ng Israel. Kilala siya bilang isang mandirigma, at ang kanyang mga kakayahan at kabutihan ay lubhang mahalaga sa panahong ito ng kasaysayan ng kanyang bayan. Siya ay matapang, matatag ang loob, matiyaga, mabilis kumilos, tapat at walang bahid ng katiwalian, hindi inuuna ang pansariling kapakanan kundi ang kapakanan ng mga taong ipinagkatiwala sa kanya; higit sa lahat, siya ay may buhay na pananampalataya sa Diyos. Ganito ang katangian ng taong pinili ng Diyos upang pangunahan ang hukbo ng Israel sa kanilang pagpasok sa Lupang Pangako. Sa kanilang paninirahan sa ilang, siya ay nagsilbing kanang-kamay ni Moises. Sa pamamagitan ng kanyang tahimik ngunit mahigpit na paglilingkod, ng kanyang paninindigan sa panahon na ang iba’y nanghihina, at ng kanyang katapangan na ipagtanggol ang katotohanan kahit sa gitna ng panganib, pinatunayan niyang siya’y karapat-dapat humalili kay Moises, bago pa man siya mismo ay tawagin ng Diyos sa tungkuling ito.” (PP 481.4). PP 481.4
Linggo Setyembre 28
Isang Bagong Moises
Basahin ang Deuteronomio 18:15–22 at Josue 1:1–9. Bakit mahalaga na ang aklat ni Josue ay nagsimula sa pamamagitan ng pag-uulit ng isang pangako na may kaugnayan sa kung ano ang mangyayari pagkatapos ng kamatayan ni Moises?
“Si Josue ay may matinding pagkabalisa at kawalan ng tiwala sa sarili habang inaasahan niya ang gawaing nasa harapan niya; subalit ang kanyang mga pangamba ay pinalitan ng katiyakan mula sa Diyos: ‘kung paanong ako'y suma kay Moises, ay gayon ako sasa iyo: hindi kita iiwan ni pababayaan kita. Sapagka't iyong ipamamana sa bayang ito ang lupain na aking isinumpa sa kanilang mga magulang na ibibigay sa kanila..’ Hanggang sa mga kabundukan ng Libano sa malayo, hanggang sa baybayin ng Dakilang Dagat, at hanggang sa pampang ng Ilog Eufrates sa silangan—ang lahat ng ito ay magiging kanila.” (PP 482.1)PP 482.1
Basahin ang Exodo 33:11; Bilang 14:6, 30, 38; Bilang 27:18; Bilang 32:12; Deuteronomio 1:38; Deuteronomio 31:23; at Deuteronomio 34:9 . Ano ang sinasabi ng mga talatang ito tungkol kay Josue?
“Si Josue ang pinili ng Diyos upang humalili kay Moises sa pamumuno sa hukbo ng mga Hebreo patungo sa lupang pangako. Siya ay pinabanal nang buong taimtim para sa mahalagang gawaing ito sa hinaharap—ang pangunguna, tulad ng isang tapat na pastol, sa bayan ng Israel. ‘At si Josue na anak ni Nun ay napuspos ng diwa ng karunungan: sapagka't ipinatong ni Moises ang kaniyang mga kamay sa kaniya; at dininig siya ng mga anak ni Israel, at ginawa nila ang gaya ng iniutos ng Panginoon kay Moises.’ At kanyang inatasan si Josue sa harap ng buong kapulungan ng Israel: ‘Ikaw ay magpakalakas at magpakatapang: sapagka't iyong ipapasok ang mga anak ni Israel sa lupain na isinumpa ko sa kanila; at ako'y sasa iyo.’ Siya’y nangusap kay Josue sa lugar ng Diyos. Tinipon din niya ang matatanda at mga pinuno ng mga lipi sa kanyang harapan, at buong kaseryosohan silang inatasan na maging makatarungan at matuwid sa kanilang mga relihiyosong tungkulin, at tapat na sundin ang lahat ng tagubiling kanyang ibinigay mula sa Diyos. Siya’y tumawag ng langit at lupa bilang mga saksi laban sa kanila, na kung sila’y tatalikod sa Diyos at susuwayin ang kanyang mga utos, siya’y walang sala; sapagkat kanyang buong katapatang itinuro at binalaan sila.” (1SP 335.1)
Lunes Setyembre 29
Tumawid! Kunin! Hatiin! Paglingkuran!
Basahin ang Josue 1. Ano ang matututuhan natin tungkol sa balangkas ng aklat mula sa pambungad na kabanatang ito?
“Sa pangakong ito ay idinugtong ang utos: ‘Magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti, na isagawa mo ang ayon sa buong kautusan na iniutos sa iyo ni Moises na aking lingkod.’ Ang tagubilin ng Panginoon ay: ‘Ang aklat na ito ng kautusan ay huwag mahihiwalay sa iyong bibig, kundi iyong pagbubulayan araw at gabi;’ ‘huwag kang liliko sa kanan o sa kaliwa;’ ‘sapagka't kung magkagayo'y iyong pagiginhawahin ang iyong lakad, at kung magkagayo'y magtatamo ka ng mabuting kawakasan..’” (PP 482.2)
“Ang mga Israelita ay nakahimpil pa sa silangang bahagi ng Jordan, na siyang unang hadlang sa kanilang pag-angkin sa Canaan. ‘Bumangon ka,’ ang unang mensahe ng Diyos kay Josue, ‘tumawid ka sa Jordan na ito, ikaw at ang buong bayang ito, sa lupaing aking ibinibigay sa kanila.’ Walang ibinigay na tagubilin kung paano sila tatawid. Gayunman, alam ni Josue na anumang ipag-utos ng Diyos ay gagawan Niya ng paraan upang maisakatuparan ng Kanyang bayan, at sa pananalig na ito, ang matapang na pinuno ay agad nagsimulang maghanda para sa kanilang pagsulong.” (PP 482.3)
“Ilang milya lamang ang layo sa ibayo ng ilog, sa tapat ng pinagkakampuhan ng mga Israelita ay naroon ang malaking lungsod ng Jerico na matibay na napapaligiran ng muog. Ang lungsod na ito ang susi sa buong lupain, at magiging isang mabigat na balakid sa tagumpay ng Israel. Kaya’t nagpadala si Josue ng dalawang kabataang lalaki bilang mga espiya upang silipin ang lungsod at alamin ang tungkol sa mga tao roon, sa mga kayamanan nito, at sa katibayan ng mga muog nito. Ang mga mamamayan ng lungsod, dahil sa matinding takot at pagdududa ay laging nagbabantay, kaya’t napakalaki ng panganib sa mga sugo. Subalit sila ay iniligtas ni Rahab, isang babae ng Jerico, na isinapanganib ang kanyang sariling buhay. Bilang ganti sa kanyang kabutihan ay ipinangako nilang iingatan siya kapag ang lungsod ay nasakop na.” (PP 482.4)
“Ang mga espiya ay ligtas na nakabalik dala ang balita: ‘Tunay na ibinigay ng Panginoon sa ating mga kamay ang buong lupain; at bukod dito'y nangliliit ang lahat na nananahan sa lupain sa harap natin.’ Sapagkat ipinahayag na sa kanila sa Jerico: ‘ Sapagka't aming nabalitaan kung paanong tinuyo ng Panginoon ang tubig sa Dagat na Mapula sa harap ninyo, nang kayo'y lumabas sa Egipto; at kung ano ang inyong ginawa sa dalawang hari ng mga Amorrheo, na nangasa dako roon ng Jordan, kay Sehon at kay Og, na inyong lubos na pinuksa. At pagkabalita namin, ay nanglumo ang aming puso, ni walang diwa na naiwan sa kanino mang tao, dahil sa inyo; sapagka't ang Panginoon ninyong Dios, ay siyang Dios sa langit sa itaas, at sa lupa sa ibaba.” (PP 483.1)
Martes Setyembre 30
Tagapagmana ng mga Pangako
Basahin ang Josue 1:4–6 at Hebreo 6:17, 18. Sa panahong iyon, ang Lupang Pangako ay tunay na isang pangako pa lamang. Subalit, tinawag ito ng Diyos na isang mana. Ano ang ibig sabihin ng maging mga tagapagmana ng mga pangako ng Diyos?
“At ngayon, isang malawak na tanawin ng Lupang Pangako ang ipinakita sa kanya. Bawat bahagi ng lupain ay nakalatag sa harapan niya, hindi malabo at di-tiyak sa malayong tanawin, kundi malinaw, tiyak, at maganda sa kanyang namamanghang paningin. Sa tanawing ito ay ipinakita, hindi ayon sa anyo nito noon, kundi ayon sa magiging anyo nito kapag nasa ilalim ng pagpapala ng Diyos at nasa pag-aari na ng Israel. Tila ba tumitingin siya sa isang ikalawang Eden. Naroon ang mga bundok na natatakpan ng mga sedro ng Libano, mga burol na kulay-abo dahil sa mga olibo at mabango sa halimuyak ng ubas, malalawak na luntiang kapatagan na nagliliwanag sa mga bulaklak at sagana sa ani, dito ang mga punong palma ng tropiko, doon ang mga bukirin ng trigo at sebada na kumakaway, maaraw na mga lambak na may musika ng mga batis at awit ng mga ibon, magagandang lungsod at maririkit na hardin, mga lawa na sagana sa “kasaganaan ng dagat,” mga kawan na nanginginain sa mga gilid ng burol, at maging sa gitna ng mga bato ay naroon ang naipong kayamanan ng ligaw na pukyutan. Tunay ngang ito ang lupaing inilarawan ni Moises, na pinukaw ng Espiritu ng Diyos, sa Israel: ‘Pagpalain nawa ng Panginoon ang kaniyang lupain, Sa mga mahalagang bagay ng langit, sa hamog, At sa kalaliman na nasa ilalim niya, At sa mga mahalagang bagay na pinatubo ng araw… At sa pinakamarikit na mga bagay ng matandang bundok, At sa mga mahalagang bagay ng mga burol na walang hanggan, At sa mga mahalagang bagay ng lupa at ng kapunuan niyaon.” (PP 472.3)
“Nakita ni Moises ang bayang hinirang na naninirahan na sa Canaan, bawat lipi ay nasa sariling bahagi. Nakita niya ang kanilang kasaysayan matapos silang makapanirahan sa Lupang Pangako; ang mahabang, malungkot na kasaysayan ng kanilang apostasya at ang kaparusahang kasama nito ay ipinakita sa kanya. Nakita niya na dahil sa kanilang mga kasalanan ay ikinalat sila sa mga bansa ng mga pagano, nawala ang kaluwalhatian mula sa Israel, ang marikit na lungsod ay wasak, at ang kanyang bayan ay bihag sa mga banyagang lupain. Nakita rin niya silang muling ibinalik sa lupain ng kanilang mga ninuno, at sa huli ay dinala sa ilalim ng kapangyarihan ng Roma.” (PP 475.1)
“Bago pa man sinimulan ang pamamahagi ng lupain, lumapit si Caleb, kasama ang mga pinuno ng kanyang lipi, dala ang isang natatanging kahilingan. Maliban kay Josue, si Caleb na ang pinakamatandang lalaki sa Israel. Sina Caleb at Josue lamang ang dalawa sa mga espiya na nagdala ng mabuting ulat tungkol sa Lupang Pangako, na nagpalakas ng loob sa bayan upang umakyat at angkinin ito sa pangalan ng Panginoon. Ngayon ay pinaalalahanan ni Caleb si Josue tungkol sa pangakong ibinigay noon, bilang gantimpala sa kanyang katapatan: ‘Tunay na ang lupain na tinuntungan ng iyong paa ay magiging isang mana sa iyo at sa iyong mga anak magpakailan man, sapagka't sumunod kang lubos sa Panginoon kong Dios.’ Kaya’t nagharap siya ng kahilingan na ibigay sa kanya ang Hebron bilang ari-arian. Sa lugar na ito matagal na nanirahan sina Abraham, Isaac, at Jacob; at dito, sa yungib ng Macpela, sila ay inilibing. Ang Hebron ang naging upuan ng kinatatakutang mga Anacim, na dahil sa kanilang nakatatakot na anyo ay labis na nagpangamba sa mga espiya, at sa pamamagitan nila ay nagwasak ng tapang ng buong Israel. Ngunit higit sa lahat, ito ang lugar na pinili ni Caleb, na nagtitiwala sa kalakasan ng Diyos, bilang kanyang mana.” (PP 511.4)
“Ang pangako ng lupain (ang makalangit na Canaan) ay para sa binhi ni Abraham. Sinabi ni Jesus: ‘Kung kayo’y mga anak ni Abraham, gagawin ninyo ang mga gawa ni Abraham. [Kung hindi kayo mga anak ni Abraham] Kayo'y sa inyong amang diablo, at ang mga nais ng inyong ama ang ibig ninyong gawin.’ (Tingnan ang Juan 8:39–44.) (Sa paggawa ng mga gawa ni Abraham), ‘Kayo nga’y mga binhi ni Abraham, at mga tagapagmana ayon sa pangako.’” (Gal. 3:29; 1SR 35.6)
Miyerkules Oktubre 1
Magpakalakas Ka
Basahin ang Josue 1:7–9. Bakit kailangang bigyang-diin ng Panginoon ng dalawang beses kay Josue na kailangan niyang maging malakas at matapang?
“Bagaman nakapasok na ang mga Hebreo sa Canaan, hindi pa nila ito nasasakop. Kung titingnan sa paningin ng tao, ang laban upang angkinin ang lupain ay magiging mahaba at mahirap. Ito’y tinitirhan ng isang makapangyarihang bansa na handang ipagtanggol ang kanilang teritoryo. Ang iba’t ibang tribo ay nagkaisa dahil sa iisang panganib na kinatatakutan nila. Mayroon silang mga kabayo at mga karwaheng bakal, pamilyar sila sa kalupaan, at sanay sila sa digmaan—lahat ng ito’y nagbibigay sa kanila ng malaking kalamangan. Bukod pa rito, ang bansa ay may mga matitibay na kuta—“ na mga bayang malaki at nakukutaan hanggang sa himpapawid,” (Deuteronomio 9:1). Kaya’t ang tanging pag-asa ng Israel para sa tagumpay ay ang lakas na mula lamang sa Diyos.” (PP 487.1)
Basahin ang Efeso 6:10–18. Bagaman hindi tayo tinatawag ngayon na lumahok sa digmaang pisikal, paano natin maiaangkop sa ating pang-araw-araw na espirituwal na pakikipaglaban ang mga salitang pampalakas-loob na ibinigay kay Josue?
“Isa sa pinakamalalakas na kuta ng lupain—ang malaki at mayamang lungsod ng Jerico—ay nakaharap sa kanila, malapit lamang sa kanilang kampo sa Gilgal. Nasa gilid ito ng isang matabang kapatagan na sagana sa iba’t ibang ani ng tropiko. Ang mga palasyo at templo nito’y pugad ng karangyaan at kasamaan. Sa likod ng napakalalaking pader nito, buong kapalaluan nitong hinamon ang Diyos ng Israel. Ang Jerico ay isa sa mga pangunahing sentro ng pagsamba sa diyus-diyosan, inialay kay Astarot, ang diyosa ng buwan. Dito nakapokus ang lahat ng pinakamasama at pinakababang anyo ng relihiyon ng mga Cananeo. Ang mga Israelita, na sariwa pa ang alaala ng kahila-hilakbot na bunga ng kanilang kasalanan sa Beth-peor ay nakatingin lamang sa lungsod na ito ng mga pagano na may matinding pagkasuklam at panghihilakbot.” (PP 487.2)
“Alam ni Josue na ang pagbagsak ng Jerico ang unang hakbang sa pagsakop ng Canaan. Subalit bago lumusob, hinanap niya muna ang katiyakan ng patnubay ng Diyos—at ito’y ibinigay sa kanya. Lumayo siya mula sa kampo upang magnilay at manalangin na ang Diyos ng Israel ang mangunguna sa Kanyang bayan. Doon ay nakita niya ang isang mandirigmang armado, matayog at maringal ang anyo, “may tabak na nakahugot sa kanyang kamay.” Nang tanungin ni Josue, “Ikaw ba’y kakampi namin o ng aming mga kaaway?” ang sagot ay: “Bilang Kapitan ng hukbo ng Panginoon ay naparito ako ngayon.” At tulad ng utos na ibinigay kay Moises sa Horeb—“Hubarin mo ang iyong panyapak, sapagkat ang dakong iyong tinutungtungan ay banal”—nahayag ang tunay na pagkakakilanlan ng mahiwagang estranghero. Siya si Cristo, ang Kataas-taasan, na tumindig sa harap ng pinuno ng Israel. Nanginginig sa pagkamangha, nagpatirapa si Josue at sumamba, at narinig niya ang katiyakan: “Ibinigay ko na sa iyong kamay ang Jerico, ang hari nito, at ang mga makapangyarihang mandirigma.” Kasabay nito’y tinanggap niya ang mga tagubilin kung paano nila sasakupin ang lungsod.” (PP 487.3)
Huwebes Oktubre 2
Maunlad at Matagumpay
Basahin ang Josue 1:7–9 kasama ng Genesis 24:40, Isaias 53:10, at Awit 1:13. Batay sa mga tekstong ito, ano ang ibig sabihin ng maging maunlad at matagumpay?
“May mga positibong tagubilin na umaabot hanggang sa ating kapanahunan. Ang Diyos ay nangungusap sa atin sa mga huling araw na ito, at Siya ay mauunawaan at susundin. Nagsalita ang Diyos sa Israel sa pamamagitan ng Kanyang mga lingkod: “Ang aklat na ito ng kautusan ay huwag mahihiwalay sa iyong bibig, kundi iyong pagbubulayan araw at gabi, upang iyong masunod na gawin ang ayon sa lahat na nakasulat dito: sapagka't kung magkagayo'y iyong pagiginhawahin ang iyong lakad, at kung magkagayo'y magtatamo ka ng mabuting kawakasan.” “Ang kautusan ng Panginoon ay sakdal, na bumabago ng kaluluwa: ang patotoo ng Panginoon ay tiyak, na nagpapadunong sa musmos.” “Ang pagbukas ng Iyong mga salita ay nagbibigay ng liwanag; nagbibigay ng unawa sa walang muwang.” “Ang salita Mo ay ilawan sa aking mga paa, at liwanag sa aking landas.” (5T 328.3)
Basahin ang Roma 3:31. Ano ang sinasabi ng tekstong ito tungkol sa ugnayan ng kautusan at pananampalataya?
“Sapagka't hindi ang mga tagapakinig ng kautusan [ang kautusang sampung utos] ang siyang mga ganap sa harapan ng Dios, kundi ang nangagsisitalima sa kautusan ay aariing mga ganap.” (Roma 2:13)
Pagkatapos ay ipinaliwanag ni Pablo na wala ni isa man ang tunay na inaaring-ganap sa pamamagitan ng pagtupad lamang ng kautusan (ang Dekalogo), kundi ipinakikita nito ang pagsalangsang ng makasalanan, hinahatulan siya, at itinutulak siyang lumapit kay Cristo na Kanyang Tagapagligtas. Si Cristo lamang, sa pamamagitan ng Kanyang mga merito at ng Kanyang dugong ibinubo para sa lahat ng makasalanan, ang makakapagpatawad, makakapag-aaring-ganap, at magpapatuloy na magpapabanal sa kanya. Kaya’t isinulat ng apostol:
“Sapagka't sa pamamagitan ng mga gawa ng kautusan ay walang laman na aariing-ganap sa paningin niya; sapagka't sa pamamagitan ng kautusan ay ang pagkakilala ng kasalanan. Datapuwa't ngayon bukod sa kautusan ay ipinahahayag ang isang katuwiran ng Dios, na sinasaksihan ng kautusan at ng mga propeta; Sa makatuwid baga'y ang katuwiran ng Dios sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesucristo sa lahat ng mga nagsisisampalataya; sapagka't walang pagkakaiba; Sapagka't ang lahat ay nangagkasala nga, at hindi nangakaabot sa kaluwalhatian ng Dios; Palibhasa'y inaring-ganap na walang bayad ng kaniyang biyaya sa pamamagitan ng pagtubos na nasa kay Cristo Jesus: Niwawalan kaya nating kabuluhan ang kautusan sa pamamagitan ng pananampalataya? Huwag nawang mangyari: kundi pinagtitibay pa nga natin ang kautusan.” (Roma 3:20–24, 31)
Biyernes Oktubre 3
Karagdagang Kaisipan
“Ang aklat na ito ng kautusan ay huwag mahihiwalay sa iyong bibig, kundi iyong pagbubulayan araw at gabi, upang iyong masunod na gawin ang ayon sa lahat na nakasulat dito: sapagka't kung magkagayo'y iyong pagiginhawahin ang iyong lakad, at kung magkagayo'y magtatamo ka ng mabuting kawakasan.” (Josue 1:8; CC 116.1)
“Kung ang mga tao ay lalakad sa landas na itinakda ng Diyos para sa kanila, sila’y magkakaroon ng isang tagapayo na ang karunungan ay higit na mataas kaysa alinmang karunungan ng tao. Si Josue ay naging matalinong heneral sapagkat ang Diyos ang kanyang patnubay. Ang unang tabak na ginamit ni Josue ay ang tabak ng Espiritu—ang Salita ng Diyos….” (CC 116.2)
“Ito’y sapagkat ang pinakamalalakas na impluwensiya ay sasalungat sa kanyang mga prinsipyo ng katuwiran, kaya’t sa awa ng Panginoon ay mahigpit Niyang iniutos sa kanya na huwag liliko ni sa kanan ni sa kaliwa. Siya’y dapat sumunod sa landas ng lubos na katapatan…. Kung walang panganib na kakaharapin si Josue, hindi sana paulit-ulit na iniutos ng Diyos sa kanya na magpakatatag at magpakatapang. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang alalahanin, si Josue ay may Diyos na gumagabay sa kanya.” (CC 116.3)
“Walang mas malaking panlilinlang kaysa isipin ng tao na sa anumang suliranin ay makakahanap siya ng higit na mabuting patnubay kaysa sa Diyos, ng higit na marunong na tagapayo sa anumang kagipitan, o ng mas malakas na pagtatanggol sa alinmang kalagayan….” (CC 116.4)
“May isang dakilang gawaing ipinagagawa ang Panginoon sa ating sanlibutan. Bawat tao ay binigyan Niya ng gawaing dapat gawin. Subalit hindi dapat gawing gabay ng tao ang kapwa tao, baka siya ay mailigaw; ito ay laging mapanganib. Habang ang relihiyon ng Biblia ay sumasaklaw ng mga prinsipyo ng aktibong paglilingkod, naroon din ang pangangailangang humingi araw-araw ng karunungan mula sa Pinagmumulan ng lahat ng karunungan. Ano ang naging tagumpay ni Josue? “Iyong pagbubulay-bulayan ang Salita ng Diyos araw at gabi.” Ang salita ng Panginoon ay dumating kay Josue bago siya tumawid sa Jordan…. Ito ang lihim ng tagumpay ni Josue: ginawa niyang ang Diyos ang kanyang Gabay.” (CC 116.5)
“Yaong mga may tungkulin bilang mga tagapayo ay dapat maging mga taong hindi makasarili, mga taong may pananampalataya, mga taong mapanalanginin, mga taong hindi maglalakas-loob na umasa sa kanilang sariling karunungan, kundi masigasig na hihingi ng liwanag at kaalaman kung ano ang pinakamabuting paraan upang isagawa ang kanilang gawain. Si Josue, ang pinuno ng Israel, ay masigasig na nagsaliksik sa mga aklat na tapat na isinulat ni Moises—ang mga tagubilin ng Diyos, ang Kanyang mga hinihingi, mga saway, at mga babala—upang hindi siya kumilos nang walang sapat na patnubay.” (CC 116.6)