Meekness in the Crucible
Liksyon 10, Ikatlong Semestre Agosto 27 – Septyembre 2, 2022
Ibahagi ang Liksyong ito
Sabbath Afternoon - August 27
Memory Text:
“Blessed are the meek, for they shall inherit the earth.” KJV — Matthew 5:4
“Mapapalad ang nangahahapis: sapagka't sila'y aaliwin.” KJV — Matthew 5:4
“Throughout the Beatitudes there is an advancing line of Christian experience. Those who have felt their need of Christ, those who have mourned because of sin and have sat with Christ in the school of affliction, will learn meekness from the divine Teacher. MB 13.2
“Sa kabuuan ng mga kapurihan ay may paglago sa karanasang Kristiyano. Yaong mga nakadama ng kanilang pangangailangan kay Cristo, yaong mga nagdalamhati dahil sa kasalanan at naupo kasama ni Cristo sa paaralan ng paghihirap, ay matututo ng kaamuan mula sa banal na Guro. MB 13.2
“Patience and gentleness under wrong were not characteristics prized by the heathen or by the Jews. The statement made by Moses under the inspiration of the Holy Spirit, that he was the meekest man upon the earth, would not have been regarded by the people of his time as a commendation; it would rather have excited pity or contempt. But Jesus places meekness among the first qualifications for His kingdom. In His own life and character the divine beauty of this precious grace is revealed.” MB 14.1
“Ang pagpapasensya at kahinahunan sa ilalim ng mali ay hindi mga katangiang pinahahalagahan ng mga pagano o ng mga Hudyo. Ang pahayag na binigay ni Moises sa ilalim ng inspirasyon ng Banal na Espiritu, na siya ang pinakamaamo na tao sa mundo, ay hindi ituturing ng mga tao sa kanyang panahon bilang isang papuri; ito ay mas malamang na magbangon ng awa o paghamak. Ngunit inilagay ni Jesus ang kaamuan bilang unang kwalipikasyon para sa Kanyang kaharian. Sa Kanyang sariling buhay at karakter ang banal na kagandahan ng mahalagang biyayang ito ay nahayag.” MB 14.1
Sunday - August 28
Broken Bread and Poured-out Wine
Ezekiel 24:15-27
Almost immediately after they saw the sea behind and the desert ahead they began to recriminate Moses for having brought them into the desert to starve there for want of water and food. It never entered their minds that if God can dry the sea, He can certainly flood the desert and make it blossom as a rose. Notwithstanding their doubts and their moanings God again performed an even greater miracle: He caused water to gush out of the rock and He brought manna from Heaven!
Halos agad pagkatapos nilang makita ang dagat sa likuran at ang disyerto sa unahan ay sinimulan nilang balikan si Moises sa pagdadala sa kanila sa disyerto upang magutom doon dahil sa kakulangan ng tubig at pagkain. Hindi pumasok sa kanilang isipan na kung matutuyo ng Diyos ang dagat, tiyak na mapapabaha Niya ang disyerto at mapamumulaklak na parang rosas. Sa kabila ng kanilang mga pag-aalinlangan at pagrereklamo, ang Diyos ay muling gumawa ng isang mas malaking himala: Siya ay nagpabuga ng tubig mula sa bato at Siya ay nagdala ng manna mula sa Langit!
What’s happening here? Why was Ezekiel put through this crucible?
Anong nagaganap dito? Bakit inilagay si Ezekiel sa tunawang ito?
“In the twenty-fourth chapter Ezekiel records the representation that was given to him of the punishment that would come upon all who would refuse the word of the Lord. The people were removed from Jerusalem, and punished by death and captivity. No lot was to fall upon it to determine who should be saved and who destroyed.” PC 59.5
“ Sa ikadalawampu't apat na kabanata ay itinala ni Ezekiel ang representasyon na ibinigay sa kanya ukol sa kaparusahan na darating sa lahat ng tatanggi sa salita ng Panginoon. Inalis ang mga tao sa Jerusalem, at pinarusahan ng kamatayan at pagkabihag. Walang anumang bagay ang dapat na bumagsak dito upang matukoy kung sino ang dapat maligtas at kung sino ang lilipulin.” PC 59.5
Monday - August 29
Interceding for Grace
Exodus 32:31-14
What role do you find Moses playing here? What reasons did he give for asking the Lord not to destroy Israel?
Anong papel ang nakikita mong ginagampanan ni Moses dito? Anong mga dahilan ang ibinigay niya sa paghiling sa Panginoon na huwag lipulin ang Israel?
“God's covenant with His people had been disannulled, and He declared to Moses, “Let Me alone, that My wrath may wax hot against them, and that I may consume them: and I will make of thee a great nation.” The people of Israel, especially the mixed multitude, would be constantly disposed to rebel against God. They would also murmur against their leader, and would grieve him by their unbelief and stubbornness, and it would be a laborious and soul-trying work to lead them through to the Promised Land. Their sins had already forfeited the favor of God, and justice called for their destruction. The Lord therefore proposed to destroy them, and make of Moses a mighty nation. PP 318.1
“Ang tipan ng Diyos sa Kanyang bayan ay napawalang-bisa, at ipinahayag Niya kay Moises, “Ngayo'y bayaan mo nga ako upang ang aking pagiinit ay magalab laban sa kanila, at upang aking lipulin sila: at ikaw ay aking gagawing dakilang bansa.” Ang bayan ng Israel, lalo na ang magkakahalong karamihan, ay palaging maghihimagsik laban sa Diyos. Sila ay magbubulung-bulungan laban sa kanilang pinuno at magpapalungkot sa kanya sa pamamagitan ng kanilang kawalan ng pananampalataya, at katigasan ng ulo, at ito ay isang matrabaho at pagsubok sa kaluluwa na maakay sila hanggang sa Lupang Pangako. Dahil sa kanilang mga kasalanan ay nawalan sila ng pabor sa Diyos, at ang katarungan ay humihiling ng kanilang pagkawasak. Iminungkahi ng Panginoon na lipulin sila, at gawin si Moises na isang makapangyarihang bansa. PP 318.1
“‘Let Me alone, ... that I may consume them,’ were the words of God. If God had purposed to destroy Israel, who could plead for them? How few but would have left the sinners to their fate! How few but would have gladly exchanged a lot of toil and burden and sacrifice, repaid with ingratitude and murmuring, for a position of ease and honor, when it was God Himself that offered the release. PP 318.2
“Bayaan mo nga ako, ... upang lipulin ko sila,' ang mga salita ng Diyos. Kung nilayon ng Diyos na lipulin ang Israel, sino ang maaaring magsumamo para sa kanila? Iilan nga lang ang di hahayaang maiwan ang mga makasalanan sa kanilang kapalaran! Iilan lang din ang di pipiliing ipagpalit ang maraming pagpapagal at pasanin at sakripisyo, na binayaran ng walang pasasalamat at pagbubulung-bulong, para sa isang posisyon ng kaginhawahan at karangalan, samantalang ang Diyos Mismo ang nag-alok ng pagpapalaya. PP 318.2
“But Moses discerned ground for hope where there appeared only discouragement and wrath. The words of God, “Let Me alone,” he understood not to forbid but to encourage intercession, implying that nothing but the prayers of Moses could save Israel, but that if thus entreated, God would spare His people. He “besought the Lord his God, and said, Lord, why doth Thy wrath wax hot against Thy people, which Thou hast brought forth out of the land of Egypt with great power, and with a mighty hand?” PP 318.3
“Ngunit nakasumpong si Moises ng saligan ng pag-asa sa gitna ng tila puro panghihina ng loob at galit. Sa mga salita ng Diyos na, “Bayaan Mo Ako,” naunawaan niyang hindi pagbawalan kundi upang hikayatin ang pamamagitan, na nagpapahiwatig na walang iba kundi ang mga panalangin ni Moises ang makapagliligtas sa Israel, ngunit kung ito ay hihilingin, ang Diyos ay magliligtas sa Kanyang bayan. “At dumalangin si Moises sa Panginoon niyang Dios, at sinabi, Panginoon, bakit ang iyong pagiinit ay pinapagaalab mo laban sa iyong bayan, na iyong inilabas sa lupain ng Egipto sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan at ng makapangyarihang kamay?” PP 318.3
“God had signified that He disowned His people. He had spoken of them to Moses as “thy people, which thou broughtest out of Egypt.” But Moses humbly disclaimed the leadership of Israel. They were not his, but God's—“Thy people, which Thou has brought forth ... with great power, and with a mighty hand. Wherefore,” he urged, “should the Egyptians speak, and say, For mischief did He bring them out, to slay them in the mountains, and to consume them from the face of the earth?” PP 318.4
“ Ipinahiwatig ng Diyos na itinatakwil Niya ang Kanyang bayan. Siya ay nagsalita tungkol sa kanila kay Moises bilang “iyong bayan, na iyong inilabas sa Egipto.” Ngunit may pagpapakumbabang itinanggi ni Moises ang pamumuno sa Israel. Hindi sila sa kanya, kundi sa Diyos—“Iyong bayan, na Iyong inilabas ... na may dakilang kapangyarihan, at may makapangyarihang kamay. Kaya't,” kanyang hinimok, “Bakit sasalitain ng mga Egipcio, na sasabihin, Dahil sa kasamaan, inilabas sila upang patayin sila sa mga bundok, at upang lipulin sila sa balat ng lupa?” PP 318.4
“During the few months since Israel left Egypt, the report of their wonderful deliverance had spread to all the surrounding nations. Fear and terrible foreboding rested upon the heathen. All were watching to see what the God of Israel would do for His people. Should they now be destroyed, their enemies would triumph, and God would be dishonored. The Egyptians would claim that their accusations were true—instead of leading His people into the wilderness to sacrifice, He had caused them to be sacrificed. They would not consider the sins of Israel; the destruction of the people whom He had so signally honored, would bring reproach upon His name. How great the responsibility resting upon those whom God has highly honored, to make His name a praise in the earth! With what care should they guard against committing sin, to call down His judgments and cause His name to be reproached by the ungodly! PP 319.1
“Sa loob ng ilang buwan mula nang umalis ang Israel sa Ehipto, ang ulat ng kanilang kamangha-manghang pagkaligtas ay kumalat sa lahat ng nakapaligid na bansa. Ang takot at kakila-kilabot na pag-aalinlangan ay napasa mga pagano. Lahat ay nakatingin upang makita kung ano ang gagawin ng Diyos ng Israel para sa Kanyang bayan. Kung sila ngayon ay mapuksa, ang kanilang mga kaaway ay magtatagumpay, at ang Diyos ay mawawalang puri. Ang mga Ehipcio ay magsasabi na ang kanilang mga paratang ay totoo—sa halip na akayin ang Kanyang bayan sa ilang upang maghain, Siya ang nagdulot sa kanila upang maging hain. Hindi nila inisip ang mga kasalanan ng Israel; ang pagkawasak ng mga tao na Kanyang pinarangalan, ay magdadala ng kadustaan sa Kanyang pangalan. Kaylaki ng responsibilidad na nakaatang sa mga taong lubos na pinarangalan ng Diyos, na gawing isang papuri ang Kanyang pangalan sa lupa! Anong pag-iingat ang dapat nilang bantayan laban sa paggawa ng kasalanan, upang ibagsak ang Kanyang mga kahatulan at maging sanhi ng kapintasan ng Kanyang pangalan ng mga di-makadiyos! PP 319.1
“As Moses interceded for Israel, his timidity was lost in his deep interest and love for those for whom he had, in the hands of God, been the means of doing so much. The Lord listened to his pleadings, and granted his unselfish prayer. God had proved His servant; He had tested his faithfulness and his love for that erring, ungrateful people, and nobly had Moses endured the trial. His interest in Israel sprang from no selfish motive. The prosperity of God's chosen people was dearer to him than personal honor, dearer than the privilege of becoming the father of a mighty nation. God was pleased with his faithfulness, his simplicity of heart, and his integrity, and He committed to him, as a faithful shepherd, the great charge of leading Israel to the Promised Land.” PP 319.2
“Habang namamagitan si Moises para sa Israel, ang kanyang pagkamahiyain ay nawala sa kanyang malalim na interes at pagmamahal para sa mga tao na naging paraan upang makagawa siya ng maraming bagay sa gabay ng kamay ng Diyos, Dininig ng Panginoon ang kanyang mga pagsusumamo, at pinagbigyan ang kanyang di-makasariling panalangin. Napatunayan ng Diyos ang Kanyang lingkod; Sinubukan niya ang kanyang katapatan at ang kanyang pag-ibig sa nagkakasala at walang utang na loob na bayan at marangal na tiniis ni Moises ang pagsubok. Ang kaniyang interes sa Israel ay nagmula sa walang makasariling motibo. Ang kaunlaran ng piniling bayan ng Diyos ay mas mahal niya kaysa sa personal na karangalan, mas mahal kaysa sa pribilehiyong maging ama ng isang makapangyarihang bansa. Nalulugod ang Diyos sa kanyang katapatan, sa kasimplehan ng kaniyang puso, at sa kanyang integridad, at ipinagkatiwala Niya sa kanya, bilang isang tapat na pastol, ang dakilang tungkulin na akayin ang Israel patungo sa Lupang Pangako.” PP 319.2
Tuesday - August 30
Loving Those Who Hurt Us
Matthew 5: 43-48
What example from nature does Jesus give us there that helps us understand why we should love our enemies? What’s the point He is teaching us?
Anong halimbawa mula sa kalikasan ang ibinigay sa atin ni Jesus doon na tumutulong sa atin na maunawaan kung bakit dapat nating ibigin ang ating mga kaaway? Ano ang puntong itinuturo Niya sa atin?
“The Jews held that God loved those who served Him,—according to their view, those who fulfilled the requirements of the rabbis,—and that all the rest of the world lay under His frown and curse. Not so, said Jesus; the whole world, the evil and the good, lies in the sunshine of His love. This truth you should have learned from nature itself; for God ‘maketh His sun to rise on the evil and on the good, and sendeth rain on the just and on the unjust.’” MB 74.2
“ Naniniwala ang mga Hudyo na mahal ng Diyos ang mga naglilingkod sa Kanya,—ayon sa kanilang pananaw, yaong mga tumutupad sa mga hinihingi ng mga rabbi,—at ang lahat ng ibang bahagi ng mundo ay nasa ilalim ng Kanyang pagsimangot at sumpa. Hindi gayon, sabi ni Jesus; ang buong mundo, ang masama at ang mabuti, ay namamalagi sa sikat ng araw ng Kanyang pag-ibig. Ang katotohanang ito ay dapat mong matutunan mula sa kalikasan mismo; sapagkat 'pinasisikat ng Diyos ang Kanyang araw sa masasama at sa mabubuti, at nagpapaulan sa mga matuwid at sa mga di-matuwid.'” MB 74.2
“While we were yet unloving and unlovely in character, “hateful, and hating one another,” our heavenly Father had mercy on us. “After that the kindness and love of God our Saviour toward man appeared, not by works of righteousness which we have done, but according to His mercy He saved us.” Titus 3:3-5. His love received, will make us, in like manner, kind and tender, not merely toward those who please us, but to the most faulty and erring and sinful. MB 75.1
“Samantalang tayo ay hindi pa mapagmahal at hindi kaibig-ibig sa ugali, “napopoot, at napopoot sa isa’t isa,” ang ating makalangit na Ama ay naawa sa atin. “Pagkatapos nito ay nahayag ang kagandahang-loob at pag-ibig ng Diyos na ating Tagapagligtas sa tao, hindi sa pamamagitan ng mga gawa ng katuwiran na ating ginawa, kundi ayon sa Kanyang awa ay iniligtas Niya tayo.” Tito 3:3-5 . Ang pag-ibig na natanggap mula sa Kanya ay magdudulot sa atin, sa gayon ding paraan, hindi lamang sa mabait at magiliw na nakalulugod sa atin, kundi sa mga pinaka may kamalian at nagkakamali at makasalanan. MB 75.1
“The children of God are those who are partakers of His nature. It is not earthly rank, nor birth, nor nationality, nor religious privilege, which proves that we are members of the family of God; it is love, a love that embraces all humanity. Even sinners whose hearts are not utterly closed to God's Spirit, will respond to kindness; while they may give hate for hate, they will also give love for love. But it is only the Spirit of God that gives love for hatred. To be kind to the unthankful and to the evil, to do good hoping for nothing again, is the insignia of the royalty of heaven, the sure token by which the children of the Highest reveal their high estate.” MB 75.2
“Ang mga anak ng Diyos ay yaong mga nakikibahagi sa Kanyang kalikasan. Hindi makalupang kalalagayan, o kapanganakan, o nasyonalidad, o pribilehiyo sa relihiyon, ang nagpapatunay na tayo ay mga miyembro ng pamilya ng Diyos; ito ay pag-ibig, isang pag-ibig na sumasaklaw sa buong sangkatauhan. Maging ang mga makasalanan na ang mga puso ay hindi lubos na nakasara sa Espiritu ng Diyos, ay tutugon sa kabaitan; habang sila ay maaaring magbigay ng poot para sa poot, sila ay magbibigay din ng pag-ibig para sa pag-ibig. Ngunit ang Espiritu lamang ng Diyos ang nagbibigay ng pagmamahal sa poot. Ang maging mabait sa mga hindi nagpapasalamat at sa masama, na gumawa ng mabuti ng walang inaasahang kapalit, ang tanda ng maharlika sa langit, ang tiyak na tanda kung saan ang mga anak ng Kataas-taasan ay naghahayag ng kanilang mataas na kalagayan.” MB 75.2
“The word “therefore” implies a conclusion, an inference from what has gone before. Jesus has been describing to His hearers the unfailing mercy and love of God, and He bids them therefore to be perfect. Because your heavenly Father “is kind unto the unthankful and to the evil” (Luke 6:35), because He has stooped to lift you up, therefore, said Jesus, you may become like Him in character, and stand without fault in the presence of men and angels. MB 76.1
"Ang salitang "samakatuwid" ay nagpapahiwatig ng isang konklusyon, isang hinuha mula sa kung ano ang nauna. Inilalarawan ni Jesus sa Kanyang mga tagapakinig ang walang hanggang awa at pag-ibig ng Diyos, at kung gayon ay inaanyayahan Niya sila na maging perpekto. Dahil ang iyong makalangit na Ama ay “mabait sa mga hindi nagpapasalamat at sa masama” ( Lucas 6:35 ), dahil Siya ay yumuko upang itaas ka, kaya, sabi ni Jesus, maaari kang maging katulad Niya sa ugali, at tumayo nang walang kapintasan sa presensya ng mga tao at mga anghel. MB 76.1
“The conditions of eternal life, under grace, are just what they were in Eden—perfect righteousness, harmony with God, perfect conformity to the principles of His law. The standard of character presented in the Old Testament is the same that is presented in the New Testament. This standard is not one to which we cannot attain. In every command or injunction that God gives there is a promise, the most positive, underlying the command. God has made provision that we may become like unto Him, and He will accomplish this for all who do not interpose a perverse will and thus frustrate His grace.” MB 76.2
“Ang mga kondisyon ng buhay na walang hanggan, sa ilalim ng biyaya, ay kung ano sila noon sa Eden—perpektong katuwiran, pagkakasundo sa Diyos, ganap na pagsunod sa mga prinsipyo ng Kanyang batas. Ang pamantayan ng karakter na ipinakita sa Lumang Tipan ay kapareho ng ipinakita sa Bagong Tipan. Ang pamantayang ito ay hindi isang bagay na hindi kayang matamo. Sa bawat utos na ibinibigay ng Diyos ay may pangako, ang pinaka-positibo na pinagbabatayan ng utos. Ang Diyos ay gumawa ng probisyon upang tayo ay maging katulad Niya, at gagawin Niya ito para sa lahat ng hindi gagawa sa isang masamang kalooban at sa gayon ay magbibigay kabiguan sa Kanyang biyaya. ” MB 76.2
Wednesday - August 31
A Closed Mouth
1 Peter 2;18-25
What principles of meekness and humility in the crucible can we learn from Jesus’ example, as expressed here by Peter?
Anong mga alituntunin ng kaamuan at kababaang-loob sa tunawan ang matututuhan natin mula sa halimbawa ni Jesus, na ipinahayag dito ni Pedro?
“Those who were servants were advised to remain subject to their masters “with all fear; not only to the good and gentle, but also to the froward. For this is thankworthy,” the apostle explained, “if a man for conscience toward God endure grief, suffering wrongfully. For what glory is it, if, when ye be buffeted for your faults, ye shall take it patiently? but if, when ye do well, and suffer for it, ye take it patiently, this is acceptable with God. For even hereunto were ye called: because Christ also suffered for us, leaving us an example, that ye should follow His steps: who did no sin, neither was guile found in His mouth: who, when He was reviled, reviled not again; when He suffered, He threatened not; but committed Himself to Him that judgeth righteously: who His own self bare our sins in His own body on the tree, that we, being dead to sins, should live unto righteousness: by whose stripes ye were healed. For ye were as sheep going astray; but are now returned unto the Shepherd and Bishop of your souls.” AA 522.3
“Yaong mga alipin ay pinayuhan na manatiling pasakop sa kanilang mga panginoon “nang may buong takot; hindi lamang sa mabubuti at maamo, kundi maging sa suwail. “Sapagka't ito'y kalugodlugod, kung dahil sa budhing ukol sa Dios ay magtiis ang sinoman ng mga kalumbayan, na magbata ng di matuwid. Sapagka't anong kapurihan nga, kung kayo'y nangagkakasala, at kayo'y tinatampal ay inyong tanggapin na may pagtitiis? nguni't kung kayo'y gumagawa ng mabuti, at kayo'y nagbabata, ay inyong tanggapin na may pagtitiis, ito'y kalugodlugod sa Dios. Sapagka't sa ganitong bagay kayo'y tinawag: sapagka't si Cristo man ay nagbata dahil sa inyo, na kayo'y iniwanan ng halimbawa, upang kayo'y mangagsisunod sa mga hakbang niya: Na siya'y hindi nagkasala, o kinasumpungan man ng daya ang kaniyang bibig: Na, nang siya'y alipustain, ay hindi gumanti ng pagalipusta; nang siya'y magbata, ay hindi nagbala; kundi ipinagkatiwala ang kaniyang sarili doon sa humahatol ng matuwid: Na siya rin ang nagdala ng ating mga kasalanan sa kaniyang katawan sa ibabaw ng kahoy, upang pagkamatay natin sa mga kasalanan, ay mangabuhay tayo sa katuwiran; na dahil sa kaniyang mga sugat ay nangagsigaling kayo. Sapagka't kayo'y gaya ng mga tupang nangaliligaw; datapuwa't ngayon ay nangabalik kayo sa Pastor at Obispo ng inyong mga kaluluwa.” AA 522.3
“The lesson applies to believers in every age. “By their fruits ye shall know them.” Matthew 7:20. The inward adorning of a meek and quiet spirit is priceless. In the life of the true Christian the outward adorning is always in harmony with the inward peace and holiness. “If any man will come after Me,” Christ said, “let him deny himself, and take up his cross, and follow Me.” Matthew 16:24. Self-denial and sacrifice will mark the Christian's life. Evidence that the taste is converted will be seen in the dress of all who walk in the path cast up for the ransomed of the Lord.” AA 523.2
“Ang aral ay angkop sa mga mananampalataya sa bawat panahon. “Sa kanilang mga bunga ay makikilala ninyo sila.” Mateo 7:20 . Ang panloob na palamuti ng isang maamo at tahimik na espiritu ay hindi mabibili ng salapi. Sa buhay ng tunay na Kristiyano ang panlabas na palamuti ay laging naaayon sa panloob na kapayapaan at kabanalan. “Kung ang sinuman ay gustong sumunod sa Akin,” sabi ni Kristo, “ay tumanggi sa kanyang sarili, at pasanin ang kanyang krus, at sumunod sa Akin.” Mateo 16:24 . Ang pagtanggi sa sarili at pagsasakripisyo ay magiging tanda ng buhay ng Kristiyano. Ang katibayan na ang lasa ay napagbagong loob ay makikita sa pananamit ng lahat ng lumalakad sa landas na itinaas para sa mga tinubos ng Panginoon.” AA 523.2
Thursday - September 1
Our Rock and Refuge
Psalm 62:1-8
How can you learn to apply the principles of this Psalm to your own life?
Paano mo maisasakabuhayan ang mga prinsipyo ng Awit na ito sa iyong sariling buhay?
“Conscientious obedience to the word of God will be treated as rebellion. Blinded by Satan, the parent will exercise harshness and severity toward the believing child; the master or mistress will oppress the commandment-keeping servant. Affection will be alienated; children will be disinherited and driven from home. The words of Paul will be literally fulfilled: “All that will live godly in Christ Jesus shall suffer persecution.” 2 Timothy 3:12. As the defenders of truth refuse to honor the Sunday-sabbath, some of them will be thrust into prison, some will be exiled, some will be treated as slaves. To human wisdom all this now seems impossible; but as the restraining Spirit of God shall be withdrawn from men, and they shall be under the control of Satan, who hates the divine precepts, there will be strange developments. The heart can be very cruel when God's fear and love are removed. GC 608.1
“Ang tapat na pagsunod sa salita ng Diyos ay ituturing na paghihimagsik. Palibhasa'y nabulag ni Satanas, ang magulang ay magiging malupit at marahas sa anak na nananampalataya; aapihin ng amo ang aliping tumutupad sa utos. Mawawala ang pagmamahal; ang mga bata ay mawawalan ng mana at itataboy sa bahay. Ang mga salita ni Pablo ay literal na matutupad: “Lahat ng nagnanais mamuhay na may kabanalan kay Kristo Jesus ay magdaranas ng pag-uusig.” 2 Timoteo 3:12 . Habang ang mga tagapagtanggol ng katotohanan ay tumatangging igalang ang Linggo-bilang sabbath, ang ilan sa kanila ay ilalagay sa bilangguan, ang ilan ay ipapatapon, ang ilan ay ituturing na mga alipin. Para sa karunungan ng tao ang lahat ng ito ngayon ay tila imposible; ngunit habang ang pumipigil na Espiritu ng Diyos ay aalisin sa mga tao, at sila ay nasa ilalim ng kontrol ni Satanas, na napopoot sa banal na mga tuntunin, magkakaroon ng kakaibang mga pag-unlad. Ang puso ay maaaring maging lubhang malupit kapag ang takot at pagmamahal sa Diyos ay inalis. GC 608.1
“As the storm approaches, a large class who have professed faith in the third angel's message, but have not been sanctified through obedience to the truth, abandon their position and join the ranks of the opposition. By uniting with the world and partaking of its spirit, they have come to view matters in nearly the same light; and when the test is brought, they are prepared to choose the easy, popular side. Men of talent and pleasing address, who once rejoiced in the truth, employ their powers to deceive and mislead souls. They become the most bitter enemies of their former brethren. When Sabbathkeepers are brought before the courts to answer for their faith, these apostates are the most efficient agents of Satan to misrepresent and accuse them, and by false reports and insinuations to stir up the rulers against them. GC 608.2
“Habang papalapit ang bagyo, malaking uri ng mga nagpapahayag ng pananampalataya sa mensahe ng ikatlong anghel, ngunit hindi napabanal sa pamamagitan ng pagsunod sa katotohanan, ay aalis sa kanilang posisyon at sasama sa hanay ng oposisyon. Sa pamamagitan ng pakikiisa sa mundo at pakikibahagi sa espiritu nito, naunawaan nila ang mga bagay sa halos parehong liwanag; at kapag ang pagsubok ay dinala, sila ay handa na piliin ang Madali at popular na panig. Ang mga taong may talento at kasiya-siyang pananalita, na minsan ay nagalak sa katotohanan, ay gumagamit ng kanilang mga kapangyarihan upang linlangin at iligaw ang mga kaluluwa. Sila ang nagiging pinakamapait na kaaway ng kanilang mga dating kapatid. Kapag ang mga tagapangasiwa ng Sabbath ay dinala sa harap ng mga hukuman upang managot para sa kanilang pananampalataya, ang mga apostata na ito ay ang pinakamabisang mga ahente ni Satanas upang sila ay ipahayag nang mali at akusahan, at sa pamamagitan ng mga maling ulat at mga insulto upang pukawin ang mga pinuno laban sa kanila. GC 608.2
“In this time of persecution the faith of the Lord's servants will be tried…” GC 608.3
“Sa panahong ito ng pag-uusig, ang pananampalataya ng mga lingkod ng Panginoon ay masusubok…” GC 608.3
Friday - September 2
Further Study
Zephaniah 2:3—"Seek ye the Lord, all ye meek of the earth, which have wrought His judgment; seek righteousness, seek meekness: it may be ye shall be hid in the day of the Lord's anger."
Zephaniah 2:3—"Hanapin ninyo ang Panginoon, ninyong lahat na maamo sa lupa, na nagsigawa ng ayon sa kaniyang kahatulan; hanapin ninyo ang katuwiran, hanapin ninyo ang kaamuan: kaypala ay malilingid kayo sa kaarawan ng galit ng Panginoon.”
When this Judgment-bound nation begins to gather together then it is, if never before, that the meek of the earth need to seek meekness.
Kapag ang bansang ito na may nakaambang paghuhukom ay nagsimulang magsama-sama, kung gayon, kung hindi kailanman, kailangan ng maamo sa lupa na hanapin ang kaamuan.
The meek of the earth are those who have wrought the Lord's judgments, who have proclaimed the message of the great and dreadful day of the Lord. They are His people, His church. The nation that is not desired, therefore, is one people, and the meek of the earth, the church, those who are hid in the day of the Lord's anger are another people. The one is gathering together, the other is seeking meekness. Definitely, then, the "nation" of verses 1 and 2 is not His church, but the people of verse three are His people, His church.
Ang maamo sa lupa ay yaong mga nagsagawa ng mga kahatulan ng Panginoon, na nagpahayag ng mensahe ng dakila at kakila-kilabot na araw ng Panginoon. Sila ay Kanyang bayan, Kanyang iglesia. Ang bansang hindi ninanais, samakatuwid, ay isang bayan at ang maamo sa lupa, ang iglesia at yaong mga nakatago sa araw ng galit ng Panginoon ay ibang bayan. Ang isa ay nagtitipon, ang isa naman ay naghahanap ng kaamuan. Tiyak, kung gayon, ang "bansa" na binabanggit sa mga talata 1 at 2 ay hindi Kanyang iglesia, ngunit ang mga tao sa talatang tatlo ay Kanyang bayan at iglesia.
Let us now read verses 1 and 2 connectively with verses 4 and 5, omitting verse 3, the verse which has reference to the church.
Basahin natin ngayon ang mga talata 1 at 2 na may kaugnayan sa mga talata 4 at 5, na tinanggal ang talata 3, ang talata na tumutukoy sa iglesia.
Zephaniah 2:1,2,4,5—"Gather yourselves together, yea, gather together, O nation not desired; before the decree bring forth, before the day pass as the chaff, before the fierce anger of the Lord come upon you. For Gaza shall be forsaken, and Ashkelon a desolation: they shall drive out Ashdod at the noon day, and Ekron shall be rooted up. Woe unto the inhabitants of the sea coast, the nation of the Cherethites! The Word of the Lord is against you; O Canaan, the land or the Philistines, I will even destroy thee, that there shall be no inhabitant."
Zephaniah 2:1,2,4,5—"Kayo'y magpipisan, oo, magpipisan, Oh bansang walang kahihiyan; Bago ang pasiya'y lumabas, bago dumaang parang dayami ang kaarawan, bago dumating sa inyo ang mabangis na galit ng Panginoon, bago dumating sa inyo ang kaarawan ng galit ng Panginoon. Sapagka't ang Gaza ay pababayaan, at ang Ascalon ay sa kasiraan; kanilang palalayasin ang Asdod sa katanghaliang tapat, at ang Ecron ay mabubunot. Sa aba ng mga nananahanan sa baybayin ng dagat, bansa ng mga Chereteo! Ang salita ng Panginoon ay laban sa iyo, Oh Canaan, na lupain ng mga Filisteo; aking gigibain ka, upang mawalan ng mga mananahan.”
The fourth verse definitely implies that the "nation" is to gather together in the cities of Gaza, Ashkelon, Ashdod, and Ekron, in the land of the Philistines, in the land of Canaan in Palestine:
Ang ikaapat na talata ay tiyak na nagpapahiwatig na ang "bansa" ay magtitipon sa mga lunsod ng Gaza, Askelon, Asdod, at Ekron, sa lupain ng mga Filisteo, sa lupain ng Canaan sa Palestina:
In view of the fact that this scripture is now being unfolded, and also the fact that there is but one people, one nation (the descendants, of the ancient scribes, priests, and Pharisees who rejected the Lord and who have not even to this day accepted Him, that are hardly desired anywhere in the world) that is now doing all she can to gather together in Palestine—in view of all this, the present-day Jews are that undesired nation. Upon her, therefore, the Lord's anger is to fall if she continues to deny Christ. Yes, the universally hated Jew is the only nation that has been scattered throughout the Gentile world, and is the only one that is now gathering together in Palestine.
Dahil sa katotohanang ang kasulatang ito ay inilalahad na ngayon, at gayundin ang katotohanan na mayroon lamang isang bayan, isang bansa (ang mga inapo, ng mga sinaunang eskriba, pari, at Pariseo na tumanggi sa Panginoon at hindi pa hanggang sa araw na ito ay tinanggap Siya, na halos hindi hinahangad saanman sa mundo) na ngayon ay ginagawa ang lahat ng kanyang makakaya upang magtipon sa Palestina – sangayon sa lahat ng ito, ang kasalukuyang mga Hudyo ay ang tinutukoy na bansang hindi ninanais. Sa kanya, samakatuwid, ang galit ng Panginoon ay babagsak kung patuloy niyang itinatanggi si Kristo. Oo, ang pangkalahatang kinasusuklaman na Hudyo ay ang tanging bansa na nakakalat sa buong daigdig ng mga Gentil, at ang tanging isa na ngayon ay nagtitipon sa Palestina.