Israel in Egypt
Liksyon 13, Ikalawang Semestre Filipino, Hunyo 18-24, 2022
Ibahagi ang Liksyong ito
Sabbath Afternoon - June 18
Memory Text:
“And Israel dwelt in the land of Egypt, in the country of Goshen; and they had possessions therein, and grew, and multiplied exceedingly.” KJV — Genesis 47:27
“At si Israel ay tumahan sa lupain ng Egipto, sa lupain ng Gosen; at sila'y nagkaroon ng mga pag-aari roon, at pawang sagana at totoong dumami.” KJV — Genesis 47:27
“Jacob and his sons, with their families and numerous attendants, were soon on their way to Egypt. With gladness of heart they pursued their journey, and when they came to Beersheba the aged patriarch offered grateful sacrifices, and entreated the Lord to grant them an assurance that he would go with them. In a vision of the night the divine words came to Jacob: ‘Fear not to go down into Egypt, for I will there make of thee a great nation. I will go down with thee into Egypt, and I will also surely bring thee up again; and Joseph shall put his hand upon thine eyes.’” ST February 5, 1880, par. 2
Si Jacob at ang kaniyang mga anak, kasama ang kanilang pamilya at mga lingkod ay lumisan patungo sa Egipto. Sila ay nagpatuloy sa paglalakbay ng may kagalakan sa mga puso, at nang sila ay dumako sa Beerseba, ang patriarka ay naghain ng dakilang mga sakripisyo at nanalangin sa Diyos na sila ay samahan. Sa pangitain sa gabi ay dumating ang salita kay Jacob, “Huwag kang matakot na bumaba sa Egipto: sapagka't doo'y gagawin kitang isang dakilang bansa: Ako'y bababang kasama mo sa Egipto; at tunay na iaahon kita uli, at ipapatong ni Jose ang kaniyang kamay sa iyong mga mata.” ST February 5, 1880, par. 2
Sunday - June 19
Jacob goes to Joseph
Genesis 46
What is the significance of Jacob’s departure from Canaan?
Ano ang kahalagahan ng ginawang paglisan ni Jacob sa Canaan?
“And God spake unto Israel in the visions of the night, and said, Jacob, Jacob. And he said, Here am I. And he said, I am God, the God of thy father: fear not to go down into Egypt; for I will there make of thee a great nation: I will go down with thee into Egypt; and I will also surely bring thee up again: and Joseph shall put his hand upon thine eyes.” KJV — Genesis 46:2-4
“At kinausap ng Dios si Israel sa mga panaginip sa gabi, at sinabi, Jacob, Jacob. At sinabi niya, Narito ako: At kaniyang sinabi, Ako'y Dios, ang Dios ng iyong ama, huwag kang matakot na bumaba sa Egipto: sapagka't doo'y gagawin kitang isang dakilang bansa: Ako'y bababang kasama mo sa Egipto; at tunay na iaahon kita uli, at ipapatong ni Jose ang kaniyang kamay sa iyong mga mata.” KJV — Genesis 46:2-4
“The meeting of Joseph and his father was very affective. Joseph left his chariot, and ran to meet his father on foot, and embraced him, and they wept over each other. ‘And Israel said unto Joseph, Now let me die since I have seen thy face, because thou art yet alive.’” ST February 5, 1880, par. 3
Ang pagkikita ni Jose at ng kaniyang ama ay napakamadamdamin. Bumaba si Jose sa kaniyang karro at tumakbo palapit sa ama at niyakap siya at umiyak sila ng matagal. At sinabi ni Israel kay Jose, Ngayo'y mamatay na ako yamang nakita ko na ang iyong mukha, na ikaw ay buhay pa.” ST February 5, 1880, par. 3
Monday - June20
Jacob settles in Egypt
Genesis 47
What spiritual truths and principles can we find in this account?
Anong mga espiritwal na katotohanan at prinsipyo ang masusumpungan dito?
“Not long after their arrival in Egypt, Joseph brought his father also to be presented to Pharaoh. The patriarch was unawed by the pomp of royalty, and the magnificence surrounding him. Amid the sublime scenes of nature he had communed with a mightier monarch; and now, in conscious superiority, he raised his hands and blessed Pharaoh. The king struck by his venerable appearance, inquired, “How old art thou?” Jacob answered, “The days of the years of my pilgrimage are an hundred and thirty years. Few and evil have the days of the years of my life been, and have not attained unto the days of the years of the life of my fathers in the days of their pilgrimage.” Jacob had seen much trouble and suffered much perplexity. The jealousy of his wives had brought a long train of evils, and the sinful course of some of his children had made the father's life very bitter. But his last years were more peaceful. His sons had turned from their evil ways, Joseph had been restored to him, and, surrounded by every comfort which the prime minister of Egypt could bestow, and in the society of his children, he passed down gently and calmly toward the grave.” ST February 5, 1880, par. 5
Pagdating nila sa Egipto ay dinala ni Jose ang ama sa harapan ni Faraon. Ang patriarka ay hindi nangimi sa karangyaan ng pagkahari maging sa kariktan sa kaniyang paligid. Sa gitna ng karilagan ng kalikasan, siya ay nakipagugnayan sa mas makapangyarihang hari; at ngayon, taglay ang higit na kahusayan ay itinaas niya ang kaniyang kamay at binasbasan si Faraon. Ang hari ay namangha sa kagalang-galang na anyo at nagtanong, “Ilan ang mga araw ng mga taon ng iyong buhay? At sinabi ni Jacob kay Faraon, Ang mga araw ng mga taon ng aking pakikipamayan ay isang daan at tatlong pung taon; kaunti at masasama ang mga naging araw ng mga taon ng aking buhay, at hindi umabot sa mga araw ng mga taon ng buhay ng aking mga magulang sa mga araw ng kanilang pakikipamayan.” Si Jacob ay nakakita ng mga kaguluhan at dumanas ng kabalisahan. Ang selos ng kaniyang mga asawa ay nagdulot ng mga kasamaan at ang makasalanang gawi ng mga anak ay nagpapait sa buhay ng ama. Ngunit ang kaniyang huling mga taon ay mapayapa. Ang mga anak na lalaki ay tumalikod sa kanilang masasamang gawi, si Jose ay naibalik sa kaniya at siya ay napalibutan ng lahat ng kaginhawahan na maaaring ipagkaloob ng pinuno sa Egipto at sa piling nga mga anak, siya ay namatay ng mapayapa.” ST February 5, 1880, par. 5
Tuesday - June 21
Jacob blesses Joseph’s sons
Genesis 48
Why did Jacob bless Joseph’s two sons here, and not his other grandsons?
Bakit binasbasan ni Jacob ang dalawang anak na lalaki ni Jose at hindi ang mga nakatatandang mga apo?
“By faith Jacob, when he was a dying, blessed both the sons of Joseph; and worshipped, leaning upon the top of his staff.” KJV — Hebrews 11:21
Sa pananampalataya, si Jacob ng mamatay na ay binasbasan niya ang bawa't isa sa mga anak ni Jose; at sumambang nakatangan sa puno ng kaniyang tungkod. KJV — Hebrews 11:21
When Jacob was old, he called his household, and said: "Gather yourselves together, that I may tell you that which shall befall you in the last days." And when Joseph brought his two sons, Jacob laid his right hand on the younger rather than on the first born, declaring that the younger shall be greater than the older. (Gen. 49:1; 48: 11 through 19.)
Si Jacob nang matanda na ay tinawag ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.” Nang dalhin ni Jose ang kaniyang dalawa anak, ay iniunat ni Israel ang kaniyang kanang kamay, at ipinatong sa bunso at hindi sa panganay at inihayag na ang nakababata ay magiging higit na dakila kaysa nakatatanda. (Gen. 49:1; 48: 11 through 19.)
Those entitled to the priesthood were the first born of all the tribes of Israel. But as they proved unfaithful to their trust, the Lord instead chose the tribe of Levi for that service. All the earlier born in the Exodus movement, except Joshua and Caleb, lost out in the wilderness, because they failed to believe and trust in God as they were taught to do by Moses.
Ang mga itinalaga sa pagkasaserdote ay ang mga panganay sa lahat ng tribo ni Israel. Ngunit dahil sila ay hindi naging tapat sa ipinagkatiwala sa kanila ay pinili ng Diyos ang tribo ni Levi para sa gawaing ito. Ang mga naunang pinanganak sa Exodus Movement, maliban kina Josua at Caleb, ay namatay sa ilang sapagka’t bigo silang manampalataya at magtiwala sa Diyos gaya ng itinuro ni Moses.
“Said Jacob, “Thy two sons, Ephraim, and Manasseh, which were born unto thee in the land of Egypt, before I came unto thee into Egypt, are mine; as Reuben and Simeon, they shall be mine.” They were to be adopted as his own, and to become the heads of separate tribes. Thus one of the birthright privileges, which Reuben had forfeited, was to fall to Joseph—a double portion in Israel.” PP 234.3
“Sinabi ni Jacob, “At ang iyo ngang dalawang anak na ipinanganak sa iyo sa lupain ng Egipto bago ako naparito sa iyo sa Egipto, ay akin; si Ephraim at si Manases, gaya ni Ruben at ni Simeon ay magiging akin. Sila ay aampunin bilang kaniya at upang mamuno sa magkahiwalay na tribo. Kaya ang pribilehiyo ng pagkapanganay na inalis kay Reuben ay mapupunta kay Jose – ang dalawang bahagi sa Israel. PP 234.3
Wednesday - June 22
Jacob blesses his sons
Genesis 49:1-28
What is the spiritual significance of Jacob’s blessing on his sons?
Ano ang espiritwal na kahalagahan ng ginawang pagbabasbas ni Jacob sa kaniyang mga anak?
“Jacob was an affectionate father. He had no resentful feelings toward his sorrowing children. He had forgiven them. He loved them to the last. But God, by the spirit of prophecy, elevated the mind of Jacob above his natural feelings. In his last hours, angels were all around him, and the power of God rested upon him. His paternal feelings would have led him to utter, in his dying testimony, only expressions of love and tenderness. But under the influence of inspiration he uttered truth, although painful.” ST February 5, 1880, par. 10
“Si Jacob ay maibiging ama. Wala siyang sama ng loob sa mga nagluluksang mga anak. Sila ay pinatawad na niya. Inibig niya sila hanggang sa huli. Ngunit ang Diyos, sa pamamagitan ng espiritu ng hula, ay nagtaas sa kaisipan ni Jacob higit sa kaniyang natural na damdamin. Sa kaniyang mga huling oras, ang mga anghelp na napalibot sa kaniya at ang kapangyarihan ng Diyos ay sumakaniya. Ang kaniyang damdamin bilang ama ay magdudulot sa kaniya na magsalita bago mamatay ng mga salita lamang ng pagibig at lambing. Ngunit sa ilalim ng impluwensya ng inspirasyon ay nasalita niya ang tanging katotohanan, bagaman masakit.” ST February 5, 1880, par. 10
What prophecy is given in Genesis 49:8-12, and why is it important?
Anong propesiya ang ibinigay sa Gen 49:8-12 at bakit ito mahalaga?
“The dying words of Jacob filled them with hope: “scepter shall not depart from Judah, nor a lawgiver from between his feet, until Shiloh come.” Genesis 49:10. The waning power of Israel testified that the Messiah's coming was at hand. The prophecy of Daniel pictured the glory of His reign over an empire which should succeed all earthly kingdoms; and, said the prophet, “It shall stand forever.” Daniel 2:44. While few understood the nature of Christ's mission, there was a widespread expectation of a mighty prince who should establish his kingdom in Israel, and who should come as a deliverer to the nations.” DA 34.3
“Ang salita ni Jacob bago ito mamatay ay nagdala sa kanila ng pag-asa: Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating.” Genesis 49:10 Sa papalipas na kapangyarihan ni Israel ay nagpatotoo siya na ang pagdating ng Messiah ay nalalapit na. Ang propesiya ni Daniel ay naglalarawan sa kaluwalhatian ng Kaniyang paghahari sa emperyo na nanagumpay sa lahat ng kaharian sa lupa at sinabi ng propeta, “Ito ay mamamalagi magpakailanman.” Daniel 2:44. Samantalang kakaunti ang nakaunawa sa likas ng misyon ni Cristo, may lumaganap naman na pagaakala at pagasa sa isang makapangyarihang prinsipe na magtatatag ng kaharian sa Israel na dadating bilang tagapaligtas sa mga bansa.” DA 34.3
Thursday - June 23
The hope of the Promised Land
Genesis 49:29-50:21
What great themes of hope are found in the conclusion of the book of Genesis?
Anong mga dakilang tema ng pag-asa ang matatagpuan sa konklusyon ng aklat ng Genesis?
“O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob his chosen. He is the LORD our God: his judgments are in all the earth. He hath remembered his covenant for ever, the word which he commanded to a thousand generations. Which covenant he made with Abraham, and his oath unto Isaac; And confirmed the same unto Jacob for a law, and to Israel for an everlasting covenant: Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance:” KJV — Psalm 105:6-11
“Oh ninyong binhi ni Abraham na kaniyang lingkod, ninyong mga anak ni Jacob, na kaniyang mga hirang. Siya ang Panginoon nating Dios: ang kaniyang mga kahatulan ay nangasa buong lupa. Kaniyang inalaala ang kaniyang tipan magpakailan man, ang salita na kaniyang iniutos sa libong sali't saling lahi; Ang tipan na kaniyang ginawa kay Abraham, at ang kaniyang sumpa kay Isaac; At pinagtibay yaon kay Jacob na pinakapalatuntunan, sa Israel na pinakawalang hanggang tipan: Na sinasabi, sa iyo'y ibibigay ko ang lupain ng Canaan, ang kapalaran na iyong mana.” KJV — Psalm 105:6-11
“That which God purposed to do for the world through Israel, the chosen nation, He will finally accomplish through His church on earth today. He has “let out His vineyard unto other husbandmen,” even to His covenant-keeping people, who faithfully “render Him the fruits in their seasons.” Never has the Lord been without true representatives on this earth who have made His interests their own. These witnesses for God are numbered among the spiritual Israel, and to them will be fulfilled all the covenant promises made by Jehovah to His ancient people.” PK 713.1
“Yaong ninais ng Diyos na gawin sa mundo sa pamamagitan ng Israel, ang hinirang na bayan, ay Kaniyang isasakatuparan sa pamamagitan ng Kaniyang iglesia sa lupa ngayon. Kaniyang “ibibigay ang ubasan sa mga ibang magsasaka” at maging sa Kaniyang bayan na tumutupad sa Kaniyang tipan “na sa kaniya'y mangagbibigay ng mga bunga sa kanilang kapanahunan”. Kailanman ay hindi naubusan ang Diyos ng mga totoong kinatawan sa lupa na umaako sa Kaniyang interes. Ang mga nagpapatotoo sa Diyos ay nabibilang sa espiritwal na Israel at sa kanila’y matutupad ang lahat ng mga pangakong ibinigay ni Jehovah sa Kaniyang sinaunang Israel. PK 713.1
Friday - June 24
Further Study
“And there is hope in thine end, saith the LORD, that thy children shall come again to their own border. I have surely heard Ephraim bemoaning himself thus; Thou hast chastised me, and I was chastised, as a bullock unaccustomed to the yoke: turn thou me, and I shall be turned; for thou art the LORD my God.” KJV — Jeremiah 31:17, 18
“At may pagasa sa iyong huling wakas, sabi ng Panginoon; at ang iyong mga anak ay magsisiparoon uli sa kanilang sariling hangganan.Tunay na aking narinig ang Ephraim na nananaghoy sa kaniyang sarili ng ganito, Inyong pinarusahan ako, at ako'y naparusahan na parang guya na hindi hirati sa pamatok: papanumbalikin mo ako, at ako'y manunumbalik sa iyo; sapagka't ikaw ang Panginoon kong Dios.” KJV — Jeremiah 31:17, 18
Two distinct thoughts are brought to view in this verse: first, that the children of the Kingdom will come again to their own border; and second, that they will have beforehand experienced a great revival and reformation. They will have realized that God’s chastisement was for their own good, and that the Lord is their God.
Dalawang natatanging kaisipan ang nakita sa mga talatang ito: una, ang anak ng kaharian ay magsisiparoon uli sa kanilang sariling hangganan; at ikalawa, sila ay magkakaroon ng paunang karanasan ng dakilang muling pagbabangon at repormasyon. Kanilang mauunawaan na ang parusa ng Diyos ay para sa kanilang ikabubuti at ang Diyos ang kanilang Panginoon.