Pangangasiwa sa Mahihirap na Panahon
Aralin 11, 1st Quarter Marso 11-17, 2023
Ibahagi ang Liksyong ito
Sabbath ng hapon - Marso 11
Memorya Text:
“ Ihandog mo sa Dios ang haing pasasalamat: at tuparin mo ang iyong mga panata sa Kataastaasan: At tumawag ka sa akin sa kaarawan ng kabagabagan; ililigtas kita, at iyong luluwalhatiin ako.” — Awit 50:14, 15
Huwag ninyong ikabalisa ang sa araw ng bukas: sapagka't ang araw ng bukas ay mababalisa sa kaniyang sarili - bakit magaalala sa mga bagay na hindi pa nagaganap? Bakit ka mag-aalala kung paano mo bubusugin ang iyong tiyan at kung ano ang dapat mong takpan sa iyong katawan bukas kung sila ay aalagaan sa araw na ito? Bakit mag-aalala tungkol sa iyong sariling mga pangangailangan, bakit hindi mag-alala kung paano isulong ang Kaharian ng Diyos? Ang pag-oovertime para gumawa ng mga tolda o mga sapatos para sa ikabubuhay ay tama kung hindi mo sasabihin, "Gagawin ko ito at ang isa pa at kukuha ako ng pera para makabili at makapagtayo ng ganito o ganoon." Dapat mong sabihin sa halip, "Kung pahihintulutan ng Diyos, gagawin ko ito o iyon, upang makarating ako dito o makarating doon, gawin ito at ang isa pa para sa pagsulong ng Kanyang layunin." Anuman ang layunin sa likod ng iyong pagkilos ito ay dapat para sa pagsulong ng Kanyang Kaharian.
Bakit hindi gawin ang iyong pangunahing interes sa Kanyang negosyo? Bakit hindi ang Kaharian ng Diyos at ang Kanyang katuwiran, upang “lahat ng mga bagay na ito ay maidagdag sa inyo”? Bakit magtatrabaho para pakainin ang iyong sarili? Bakit hindi magtrabaho para sa Diyos at hayaan Siyang pakainin at bihisan ka? Siya ay higit na may kakayahang maglaan para sa iyo kaysa kaninoman. Bakit hindi hayaang Siya ang mamahala sa iyong trabaho, sa iyong tahanan, sa iyong katawan?
Linggo - Marso 12
Unahin ang Diyos
Basahin 2 Cronica 20:1–22. Anong mahahalagang espirituwal na alituntunin ang makukuha natin mula sa kuwentong ito para sa ating sarili, anuman ang mga paghihirap na kinakaharap natin?
Hanggang sa tinawag sa trono sa edad na tatlumpu't limang taong gulang, si Josaphat ay mayroong mabuting halimbawa sa katauhan ni Haring Asa, na sa halos lahat ng krisis ay nakagawa ng " matuwid sa harap ng mga mata ng Panginoon." 1 Hari 15:11 . Sa panahon ng kaniyang maunlad na paghahari ng dalawampu't limang taon, sinikap ni Jehosapat na lumakad “ng buong lakad ni Asa na kaniyang ama; hindi siya.” PK 190.1
Sa kaniyang pagsisikap na mamahala nang may katalinuhan, sinikap ni Jehosapat na hikayatin ang kaniyang mga nasasakupan na manindigan nang matatag laban sa mga gawaing idolatriya. Marami sa mga tao sa kaniyang kaharian ay “nagpatuloy na naghahain, at nagsusunog ng kamangyan sa mga mataas na dako.” 1 Hari 22:43 . Hindi agad sinira ng hari ang mga dambanang ito; ngunit sa pasimula ay sinikap niyang pangalagaan ang Juda mula sa mga kasalanang nagpapakilala sa hilagang kaharian sa ilalim ng pamumuno ni Ahab na kaniyang kasabayan ng maraming taon. Si Josaphat ay tapat sa Diyos. “Hindi niya hinanap ang mga Baal; Kundi hinanap ang Dios ng kaniyang ama, at lumakad sa kaniyang mga utos, at hindi ayon sa mga gawa ng Israel.” Dahil sa kanyang katapatan, nakasama niya ang Panginoon, at “ itinatag ang kaharian sa kaniyang kamay.” 2 Cronica 17:3-5 . PK 190.2
May pagtitiwala na masasabi ni Josaphat sa Panginoon, “Ang aming mga mata ay nasa iyo.” Sa loob ng maraming taon ay tinuruan niya ang bayan na magtiwala sa Isa na sa nakalipas na mga panahon ay napakadalas na namagitan upang iligtas ang Kanyang mga pinili mula sa lubos na pagkawasak; at ngayon, nang ang kaharian ay nasa panganib, si Josaphat ay hindi tumayong mag-isa; " At ang buong Juda ay tumayo sa harap ng Panginoon, pati ang kanilang mga bata, ang kanilang mga asawa, at ang kanilang mga anak.” Verse 13 . Nagkakaisa silang nag-ayuno at nanalangin; nagkakaisang nagsumamo sila sa Panginoon na ilagay sa kalituhan ang kanilang mga kaaway, upang ang pangalan ni Jehova ay maluwalhati. PK 200.1
Ang Diyos ang lakas ng Juda sa krisis na ito, at Siya ang lakas ng Kanyang bayan ngayon. Hindi tayo dapat magtiwala sa mga prinsipe, o magtakda ng mga tao sa lugar ng Diyos. Dapat nating tandaan na ang mga tao ay nagkakamali, at Siya na may taglay ng lahat na kapangyarihan ay ang ating matibay na tore ng depensa. Sa bawat kagipitan ay dapat nating madama na ang labanan ay sa Kanya. Ang kanyang mga pamamaraan ay walang limitasyon, at ang maliwanag na mga imposibilidad ay lalong magpapakadakila sa tagumpay. PK 202.4
Puno ng samsam, ang mga hukbo ng Juda ay bumalik “ng may kagalakan; sapagka't sila'y pinapagkatuwa ng Panginoon sa kanilang mga kaaway. At sila'y nagsiparoon sa Jerusalem na may mga salterio at mga alpa, at mga pakakak sa bahay ng Panginoon.” 2 Cronica 20:27, 28 . Mahusay ang kanilang dahilan para sa pagsasaya. Bilang pagsunod sa utos, “ Magsitayo kayong panatag, at tingnan ninyo ang pagliligtas, ng Panginoon:... huwag kayong mangatakot, o manganglupaypay man,” buong-buo nilang inilagak ang kanilang pagtitiwala sa Diyos, at Siya ay naging kanilang muog at kanilang tagapagligtas. Talata 17 . Ngayon ay maaari na silang umawit nang may pag-unawa sa inspiradong mga himno ni David: PK 203.1
Sa pamamagitan ng pananampalataya ng pinuno ng Juda at ng kaniyang mga hukbo “At ang takot sa Dios ay napasa lahat na kaharian ng mga lupain, nang kanilang mabalitaang ang Panginoon ay nakipaglaban sa mga kaaway ng Israel. Sa gayo'y ang kaharian ni Josaphat ay natahimik: sapagka't binigyan siya ng kaniyang Dios ng kapahingahan sa palibot.” 2 Cronica 20:29, 30 . PK 203.5
Lunes - Marso 13
Magtiwala sa Diyos, Hindi sa Sariling Paraan
Basahin ang 1 Cronica 21:1–14. Bakit nagpasiya si David na bilangin ang Israel o ang kanyang mga kawal? Bakit nagpayo ang kanyang kumander na si Joab laban dito?
“Bagaman ang bayan ng Israel ay ipinagmamalaki ang kanilang pambansang kadakilaan, hindi nila tiningnan nang may pabor ang plano ni David para sa labis na pagpapalawig ng paglilingkod sa militar. Ang iminungkahing pagpapatala ay nagdulot ng labis na kawalang-kasiyahan; dahil dito naisip na kailangan na gamitin ang mga opisyal ng militar bilang kapalit ng mga pari at mahistrado, na dating kumuha ng sensus. Ang layunin ng gawain ay direktang salungat sa mga prinsipyo ng isang teokrasya. Maging si Joab ay tumutol, na walang prinsipyo gaya ng ipinakita niya noon sa kanyang sarili. Sinabi niya, “Gawin nawa ng Panginoon ang kaniyang bayan na makasandaang higit sa dami nila; nguni't, panginoon ko na hari, di ba silang lahat ay mga lingkod ng aking panginoon? bakit kinakailangan ng panginoon ko ang bagay na ito? bakit siya'y magiging sanhi ng ipagkakasala ng Israel? Gayon ma'y ang salita ng hari ay nanaig laban kay Joab. Kaya't si Joab ay yumaon, at naparoon sa buong Israel, at dumating sa Jerusalem.” Hindi natapos ang pagbilang nang si David ay nahatulan ng kanyang kasalanan...” PP 747.1
“Ang kasaysayan ni David ay nagbibigay ng isa sa mga pinakakahanga-hangang patotoo na ibinigay sa mga panganib na nagbabanta sa kaluluwa mula sa kapangyarihan at kayamanan at makamundong karangalan—yaong mga bagay na pinakasasabikan ng mga tao. Iilan lang ang dumaan sa isang mahusay na karanasang makapagaangkop para ihanda sila sa pagtitiis sa gayong pagsubok. Ang buhay sa pagkabata ni David bilang isang pastol, kasama ang mga aral ng pagpapakumbaba, ng matiyagang pagpapagal, at ng magiliw na pangangalaga sa kanyang mga kawan; ang pakikipag-isa sa kalikasan sa pag-iisa sa mga burol, paghubog ng kanyang katalinuhan sa musika at tula, at pagdidirekta ng kanyang mga saloobin sa Lumikha; ang mahabang disiplina ng kanyang buhay sa ilang, pagsasanay ng lakas ng loob, katatagan, pagtitiyaga, at pananampalataya sa Diyos, ay itinalaga ng Panginoon bilang paghahanda para sa trono ng Israel. Si David ay nagtamasa ng mahahalagang karanasan ng pag-ibig ng Diyos, at saganang pinagkalooban ng Kanyang Espiritu; sa kasaysayan ni Saul nakita niya ang lubos na kawalang-halaga ng karunungan lamang ng tao. Gayunpaman, ang makamundong tagumpay at karangalan ay nagpapahina sa katangian ni David na siya ay paulit-ulit na dinaig ng manunukso. ” PP 746.2
Walang inilabas si Jesus mula sa imbakan, wika nga. Tumanggap Siya araw-araw ng sariwang panustos para sa lahat ng Kanyang pangangailangan, para sa Kanyang sarili at para sa Kanyang gawain. Oo, lahat ng bagay - mga paksa para sa Kanyang pagtuturo, ang inumin sa kasal, ang tinapay na ipinakain sa karamihan, at maging ang barya para sa pagbabayad ng buwis. Ang lahat ng ito ay Kanyang tinanggap ayon sa Kanyang pangangailangan sa kanila. Kailanman ay hindi Siya nagkulang ng isang bagay. Kung gagawin natin ang Kaharian ng Diyos na ating pangunahing gawain tulad ng ginawa Niya, gagawin Niya ito gaya ng paggawa Niya para Dito, manalangin gaya ng Kanyang nanalangin, magtiwala gaya ng Kanyang pagtitiwala, – kung gayon ay walang dahilan para tayo ay makatanggap ng mas mababa kaysa sa Kanya. Ang kayamanan ng langit ay mapapasaatin. Sa katunayan, tinitiyak Niya sa atin na ang: “ Lahat ng mga bagay na ito ay idaragdag sa iyo.”
Martes - Marso 14
Panahon para Magpasimple
Basahin ang 2 Pedro 3:3–12. Ano ang sinasabi sa atin ni Pedro sa mga salitang ito?
“Dapat nating sundin ngayon ang utos ng ating Tagapagligtas: “Ipagbili ninyo ang inyong mga tinatangkilik, at kayo'y mangaglimos; magsigawa kayo sa ganang inyo ng mga supot na hindi nangaluluma, isang kayamanan sa langit na hindi nagkukulang.” Ngayon na ang panahon na ang ating mga kapatid ay dapat na magbawas ng kanilang mga ari-arian sa halip na dagdagan ang mga ito. Malapit na tayong lumipat sa isang mas mabuting bansa, na makalangit. Kung gayon, huwag tayong maging mga naninirahan sa lupa, ngunit siksikin ang mga bagay gaya ng isang kompas hangga't maaari . 5T 152.1
“Parating na ang panahon na hindi tayo makakapagbenta sa anumang presyo. Ang utos ay malapit nang lumabas na magbabawal sa mga tao na bumili o magbenta sa sinumang tao maliban sa kanya na may tatak ng hayop. Muntikan na nating masumpungan ito sa California sa maikling panahon mula noon; ngunit ito lamang ang pagbabanta ng pag-ihip ng apat na hangin. Na sa ngayon ay hawak pa ng apat na anghel. Hindi pa lamang tayo handa. May isang gawain pa na dapat gawin, at pagkatapos nito ay uutusan na ang mga anghel na bumitaw, upang ang apat na hangin ay humihip sa lupa. Iyon ay magiging isang tiyak na panahon para sa mga anak ng Diyos, isang panahon ng kabagabagan na hindi kailanman nangyari mula nang magkaroon ng isang bansa. Ngayon na ang pagkakataon nating gumawa." 5T 152.2
Hindi itinuturing ng matatalino na isang sugal ang ipagbili ang lahat ng mayroon sila upang makamit ang kaharian. Alam nila na nakakakuha sila ng bargain, na ang gayong pamumuhunan ay magpapayaman sa kanila. Ang taong bumili ng “bukid” na naglalaman ng malaking “kayamanan,” at gayundin ang taong bumili ng “mahalagang perlas” ay ipinagbili muna ang lahat ng mayroon sila upang makuha ang mga ito. Ngunit kahit na ibinenta ang lahat, pareho silang nagkaroon ng sapat na salapi upang bilhin ang mga bagay na ninais ng kanilang mga puso.
Kung ang ating mga puso ay nakatuton sa kayamanan, kung ang ating pag-ibig sa salapi ay maging mas malaki kaysa sa ating pag-ibig na tumulong sa pagtatayo ng Kaharian, kung gayon ay walang pag-asa. Ang ganyan ay masusumpungan ang kanilang mga sarili na nahihila pababa sa Babylonya. Dapat nating tandaan na ang pag-ibig sa salapi ang ugat ng lahat ng kasamaan; na mas madali para sa isang kamelyo na dumaan sa butas ng karayom kaysa sa isang mayaman na makapasok sa Kaharian. Ngunit, nakalulungkot sabihin, sa kabila ng mataimtim na babalang ito, nakikita na maging ang may pinakamaalam sa mga bagay ng Diyos ay nagiging biktima ng gayong karumal-dumal na salapi.
Kung mayroon tayong salapi kapag kailangan natin ito, natitiyak din sa araw-araw ng ating damit, pagkain, at kama na matutulugan, dapat nating maramdaman na tayo ay mayaman. Dapat nating maramdaman na tila mayroon tayong isang milyong dolyar sa bangko. Oo, kung hahanapin muna natin ang kaharian ng Diyos at ang Kanyang katuwiran at iisipin ang gawain ng Panginoon, at hindi magiging tamad sa anuman at magiging matapat sa lahat ng bagay, kung magkagayon ay idaragdag satin ang lahat ng ito (Mat. 6:31-33).
Miyerkules - Marso 15
Mga Priyoridad
Basahin ang Mateo 6:24. Ano ang iyong sariling karanasan sa katotohanan ng mga salitang ito?
“Isang kilalang tatak sa mga turo ni Cristo ay ang dalas at kataimtiman na sinaway niya ang kasalanan ng kasakiman, at itinuro ang panganib ng makamundong pagtatamasa at ang labis na pag-ibig sa pakinabang. Sa mga mansyon ng mayayaman, sa templo, at sa mga lansangan, binalaan niya ang mga nagtatanong tungkol sa kaligtasan: “Mangagmasid kayo, at kayo'y mangagingat sa lahat ng kasakiman.” Hindi kayo makapaglilingkod sa Dios at sa mga kayamanan.” RH Nobyembre 15, 1906, par. 17
“Ang tumitinding debosyon sa pagkuha ng pera, ang pagkamakasarili na ibinubunga ng pagnanais na magtamasa, ay ang pumapatay sa espirituwalidad ng marami sa iglesia, at nag-aalis sa kanila ng pabor ng Diyos. Kapag ang ulo at mga kamay ay palaging abala sa pagpaplano at pagpapagal para sa akumulasyon ng mga kayamanan, ang mga pag-aangkin ng Diyos at sangkatauhan ay nakakalimutan. RH Nobyembre 15, 1906, par. 18
“Kung tayo ay biniyayaan ng Diyos ng kasaganaan, hindi nararapat na ang ating oras at atensyon ay malihis sa kanya at maibigay sa mga bagay na ipinahiram sa atin. Ang Tagapagbigay ay mas dakila kaysa sa kaloob. Tayo ay tinubos sa isang presyo; hindi natin pagaari ang ating sarili. Nakalimutan na ba natin ang walang katumbas na presyong ibinayad para sa ating pagkatubos? Patay ba ang pasasalamat sa puso? Hindi ba inilalagay sa kahihiyan ng krus ni Cristo ang buhay na makasarili at mapagpalayaw?" RH Nobyembre 15, 1906, par. 19
Matt. 6:24-26 – “Sinoma'y hindi makapaglilingkod sa dalawang panginoon: sapagka't kapopootan niya ang isa, at iibigin ang ikalawa: o kaya'y magtatapat siya sa isa, at pawawalang halaga ang ikalawa. Hindi kayo makapaglilingkod sa Dios at sa mga kayamanan. Kaya nga sinasabi ko sa inyo, Huwag kayong mangabalisa sa inyong pamumuhay, kung ano baga ang inyong kakanin, o kung ano ang inyong iinumin; kahit ang sa inyong katawan, kung ano ang inyong daramtin. Hindi baga mahigit ang buhay kay sa pagkain, at ang katawan kay sa pananamit? Masdan ninyo ang mga ibon sa langit, na hindi sila nangaghahasik, ni nagsisigapas, ni nangagtitipon man sa mga bangan; at sila'y pinakakain ng inyong Ama sa kalangitan. Hindi baga lalong higit ang halaga ninyo kay sa kanila?”
Ang tatlong talatang ito ay malinaw na nagsasabi na ang mabuhay upang maghanapbuhay, at ang mag-alala sa mangyayari bukas, ay para ding paglilingkod sa kayamanan (sarili); at hindi mo magagawang paglingkuran ang sarili at ang Diyos nang sabay; na kung maglilingkod ka sa Diyos dapat kang maging malaya sa pag-aalala sa hinaharap gaya ng mga ibon. Oo, dapat kang maging mas tiwala sa Kanyang pangangalaga, dahil ikaw ay higit na mahalaga kaysa sa mga ibon. Buong puso mong malalaman ito hangga't naglilingkod ka sa Kanya, hindi ka Niya iiwan o pababayaan.
Basahin ang 1 Juan 2:15–17. Paano nakikita ang tatlong bagay na ito sa ating mundo, at bakit ang panganib na dulot nito kung minsan ay hindi kapansin-pansin?
“Yaong mga mananaig sa sanlibutan, sa laman, at sa diyablo, ay ang mga taong pinagkalooban na tatanggap ng tatak ng buhay na Diyos. Sila na ang mga kamay ay hindi malinis, na ang mga puso ay hindi dalisay, ay hindi magkakaroon ng tatak ng buhay na Diyos. Ang mga nagbabalak ng kasalanan at ginagawa ito ay lilipas. Tanging yaong mga, sa kanilang saloobin sa harap ng Diyos, pumupuno sa posisyon ng mga nagsisisi at nagkukumpisal ng kanilang mga kasalanan sa dakilang anti-tipikal na araw ng pagbabayad-sala, ang makikilala at mamarkahan bilang karapat-dapat sa proteksyon ng Diyos. Ang mga pangalan ng mga taong matiyagang tumitingin at naghihintay at nagbabantay sa pagpapakita ng kanilang Tagapagligtas—mas marubdob at nananabik kaysa sa mga naghihintay sa umaga—ay mabibilang sa mga natatakan. Yaong mga, habang ang lahat ng liwanag ng katotohanan ay lumiliwanag sa kanilang mga kaluluwa, ay dapat magkaroon ng mga gawa na naaayon sa kanilang ipinahahayag na pananampalataya, ngunit naaakit sa pamamagitan ng kasalanan, naglalagay ng mga diyus-diyosan sa kanilang mga puso, sinisira ang kanilang mga kaluluwa sa harap ng Diyos, at nagpaparumi sa mga nakikiisa sa kanila sa kasalanan, ay aalisin ang kanilang mga pangalan sa aklat ng buhay, at maiiwan sa kadiliman ng hatinggabi, na walang langis sa kanilang mga sisidlan kasama ng kanilang mga ilawan. " sa inyo na nangatatakot sa aking pangalan ay sisikat ang araw ng katuwiran na may kagalingan sa kaniyang mga pakpak." TM 445.1
“Ang pagtatatak na ito ng mga lingkod ng Diyos ay kapareho ng ipinakita kay Ezekiel sa pangitain. Si Juan ay naging saksi rin sa kagilagilalas na paghahayag na ito. Nakita niya ang dagat at ang mga alon na umaatungal, at ang puso ng mga tao ay nanghihina dahil sa takot. Namasdan niya ang lupa na gumalaw, at ang mga bundok ay nadala sa gitna ng dagat (na literal na nagaganap), ang tubig nito ay umaatungal at nababagabag, at ang mga bundok ay nanginginig sa pamamaga nito. Ipinakita sa kanya ang mga salot, taggutom, at kamatayan na nagsasagawa ng kanilang kakila-kilabot na misyon.” TM 445.2
Huwebes - Marso 16
Panahon na Walang Maaring Bumili o Magbenta
Basahin ang Apocalipsis 13:11–17. Paano nababagay ang mga bagay sa pananalapi sa pag-uusig sa katapusan ng panahon?
Hindi tulad ng unang hayop, ang pangalawang hayop ay umahon mula sa lupa. Ang dagat at ang lupa ay malinaw na tumutukoy sa dalawang magkaibang lokasyon. Alam natin na ang mga hayop sa Daniel 7, at ang mala-leopardong hayop sa Apocalipsis 13, ang mga hayop na umahon mula sa dagat, ay nagmula sa Lumang Bansa (Old Country), ang lupain kung saan nagmula ang sangkatauhan. Oo, ang "dagat" ay angkop na sumasagisag sa Lumang Bansa (Old Country) dahil ang dagat ay ang imbakan ng tubig, ang lugar kung saan nagmula ang tubig, gaya na ang Lumang Bansa ay ang lugar kung saan lumaganap ang sangkatauhan.
Sa gayon, ang "lupa" naman na tinutukuyan dito ay isang lugar na malayo sa "dagat" at ang kabaligtaran ng kung ano ang ibig sabihin ng dagat, - isang bansa na binubuo ng mga naninirahan mula sa ibang lugar. Ang tanging bansa na malayo sa Lumang Bansa (Old Country) at kasing impluwensiya gaya ng inilalarawan sa hayop na ito na may dalawang sungay na lumitaw pagkatapos ng hayop na mala-leopardo, sa panahon ng Protestant period, ay ang Estados Unidos. Bukod dito, ang Estados Unidos ay isa nang kapangyarihang pandaigdig, kaya hindi na natin kailangang manghula pa. Ang dalawang sungay ng hayop ay tumuturo sa dalawang pampulitikang kapangyarihan nito – ang mga Democrats at Republicans. Ang kanilang mala-korderong karakter ay nagbibigay ng hitsura ng kawalang-kasalanan, hindi nakakapinsala, at pagkamakawanggawa. Ang pagsasalita ng hayop na tulad ng isang dragon gayunpaman ay itinatakwil ang mala-kordero na anyo ng mga sungay.
Ang hayop na may dalawang sungay ay nagtataglay din ng lahat ng kapangyarihan ng naunang hayop, na mala-leopardo, na muli ay nagpapakita na ito ay isang kapangyarihang pandaigdig. Sa katunayan, ito ay nangangailangan ng gayong kapangyarihan upang pilitin ang lahat ng mga naninirahan sa mundo na sumamba ayon sa kanyang ipinag-uutos, at upang ipatupad ang gaya ng isang church and state government na nilipas at hindi na umiral gaya sa Middle Ages. Oo, kailangan ng gayong kapangyarihan upang maimpluwensyahan ang mundo, maliban sa mga taong ang mga pangalan ay nakasulat sa Aklat ng Buhay ng Kordero, upang yumukod dito.
Dito makikita na ang gagawing pagkakaisa ng mundo, na sa halip na magdulot ng kapayapaan at pagkakaisa mula sa kasalukuyang kaguluhan, ay magdadala ng mas matinding panahon ng kabagabagan. At bakit? – Sapagkat kahit na ang hayop ay madala ang Komunismo at Kapitalismo sa isang kasunduan, at tulutin upang sila ay yumukod sa imahe ng hayop, gayunpaman ang mga taong ang mga pangalan ay nakatala sa Aklat ng Buhay ng Kordero ay hindi kailanman susunod. Mula dito makikita na ang buong plano ay pinamumunuan ng isang supernatural na kapangyarihan na ang layunin ay iboykot ang bayan ng Diyos. Gayunpaman, sila ay ililigtas.
Kapag ang utos ng hayop ay naipasa na walang sinuman ang maaaring bumili o magbenta, at dapat patayin ang sinumang hindi sumunod, kung gayon ang Diyos lamang ang makakapagprotekta sa Kanyang bayan, ang mga tao na ang mga pangalan ay nakatala sa “Aklat.” Ganito ang Kanyang tapat na pangako: “At sa panahong yaon ay tatayo si Miguel, na dakilang prinsipe na tumatayo sa ikabubuti ng mga anak ng iyong bayan; at magkakaroon ng panahon ng kabagabagan, na hindi nangyari kailan man mula nang magkaroon ng bansa hanggang sa panahong yaon: at sa panahong yaon ay maliligtas ang iyong bayan, bawa't isa na masusumpungan na nakasulat sa aklat.” Dan. 12:1.
Talata 16, 17 – “At ang lahat, maliliit at malalaki, at mayayaman at mga dukha, at ang mga laya at ang mga alipin ay pinabigyan ng isang tanda sa kanilang kanang kamay, o sa noo; At nang huwag makabili o makapagbili ang sinoman, kundi siyang mayroong tanda, sa makatuwid ay ng pangalan ng hayop o bilang ng kaniyang pangalan.”
Makikita na ang kapangyarihang ito ang siya ding magkokontrol sa pandaigdigang merkado.
Ang simbolikong paghula na ito sa itatayong pandaigdigang pamahalaan ay malinaw na itinuturo na ang paparating na pamahalaan sa daigdig ay hindi ang UN, o ang Komunismo, kundi isang eklesiastikal na kapangyarihan. Alam natin na ito ay hindi Komunismo, dahil ang Komunismo ay laban sa relihiyon, at ang hayop naman ay para dito.
Kapag ito ay nangyari, kung saan ay hindi na lampas sa ating abot-tanaw, kung gayon ang mga may pangalang nakatala sa “Aklat ng Buhay” ay ililigtas, ngunit ang iba naman ay tatanggap ng marka ng hayop. Walang middle ground, o middle class sa panahong iyon.
Dapat na tayong magdesisyon kung ano ang gagawin, para hindi tayo masumpungang hindi handa. Dahil dito kaya ang liwanag ng Katotohanan ay dumating sa atin ngayon.
Ang pamahalaang pandaigdig na mabubuo mula sa "League of Nations" at "United Nations," ay hindi magiging ganap na unibersal, at mayroon pa ring "dalawang mundo," ngunit sa halip na magkaroon ng Kapitalismo at Komunismo, sila ay yaong mga sasamba sa hayop at sa kanyang imahe, at yaong mga sasamba sa Diyos at ang kanilang mga pangalan ay nakatala sa Aklat. Ang huli ay ang tanging mga tao na hindi yuyuko sa hinaharap na pamahalaan ng mundo.
Kung ang ating mga puso ay nakatuon sa kayamanan, kung ang ating pag-ibig sa salapi ay nagiging mas malaki kaysa sa ating pag-ibig na tumulong sa pagtatayo ng Kaharian, kung gayon ay walang pag-asa. Ang ganyan ay masusumpungan ang kanilang mga sarili na nahihila pababa sa Babylonya. Dapat nating tandaan na ang pag-ibig sa salapi ang ugat ng lahat ng kasamaan; na mas madali para sa isang kamelyo na dumaan sa butas ng karayom kaysa sa isang mayaman na makapasok sa Kaharian. Ngunit, nakalulungkot sabihin, sa kabila ng mataimtim na babalang ito, nakikita natin na kahit na ang pinakamarunong sa mga bagay ukol sa Diyos ay nagiging biktima ng gayong karumal-dumal na salapi.
Biyernes - Marso 17
Karagdagang Pag-aaral
Totoo na kontrolado at ginagamit ng mga tao ang pilak at ginto, ngunit hindi dapat kalimutan na ang lahat ng ito ay pag-aari ng Diyos, at kung kailangan Niya ito, kaya Niya itong kunin at gawin ang Kanyang nais dito. , na ang mga tagapagtayo ay hindi kailangang matakot na magkaroon ng kakulangan nito kung gagamitin nila ito ayon sa nais ng Diyos na gamitin nila ito.
Isaias 66:1- “Ganito ang sabi ng Panginoon, Ang langit ay aking luklukan, at ang lupa ay aking tungtungan: anong anyong bahay ang inyong itatayo sa akin? at anong dako ang magiging aking pahingahan?” Ang bahay na binabanggit dito ay isang espirituwal na bahay gaya ng sa Efe. 2:20-22, kung saan ang templo ni Solomon ay isang simbolo. Ang sumusunod na sipi ay matatagpuan sa Prophets and Kings, pages 35, 36: “Tulad ng ginawa sa Mt. Moriah na walang ingay na itinaas ang 'bato na inihanda bago ito dinala doon: Kaya't walang martilyo o palakol o anumang kasangkapan ng bakal ang narinig sa bahay, habang ito ay nasa pagtatayo', ang magagandang kasangkapan ay naging sakdal ayon sa mga huwarang ginawa ni David sa kaniyang anak.”
Ang magandang templong iyon ay naghayag ng pagibig ng Diyos para sa Kanyang iglesia. Dahil dito, ipinagkaloob ng Diyos ang napakaraming kayamanan sa palasyong ito sa Mt. Moriah. Ayon sa mga pagtatantya na ibinigay sa buwanang bulletin ng Illinois Society of Architects, umabot ito sa napakalaking kabuuang higit sa walumpu't pitong bilyong dolyar. Ang ilang mga pagtatantya ay nagpapakita na ang kabuuang gastos ay naging $87,212,210,840. Ang kabuuan na ito ay kumakatawan sa yaman ng isang bansa. Ang tanong ay, Paano nakalikom ang Israel ng napakalaking halaga ng pera para ubusin sa isang istraktura? Hindi kailanman hiniling ng Diyos sa atin na gumawa ng anuman maliban kung Siya mismo ang gumawang posible dito.
Ang napakalaking halaga ng yaman na ginugol sa napakagandang templong ito ay kumakatawan sa pangangalaga at pagmamahal ng Diyos sa Kanyang bayan, gayundin ang kaluwalhatian ng iglesia. Nakilala ni Solomon na ang templong ito ay isang simbolo lamang ng isang templo na hindi niya magagawang itayo. Sa 2 Cronica 2:6, mababasa natin: “ Nguni't sinong makapagtatayo para sa kaniya ng isang bahay, dangang sa langit at sa langit ng mga langit ay hindi siya magkasiya? sino nga ako, na ipagtatayo ko siya ng isang bahay, liban sa magsunog lamang ng kamangyan sa harap niya? Tinanong ng Diyos ang Kanyang bayan sa kasalukuyang panahon, “anong anyong bahay ang inyong itatayo sa akin? (Isaias 66:1). Ang bersyon ni Douay ay nasasaad: "Na itatayo sa akin?" Ang salin sa Hebreo ay ganito ang sabi: “Isang bahay na maaaring itayo sa akin?"