Hapon ng Sabbath May 18
Talatang Sauluhin:
“Ngayon nga’y wala nang anomang hatol sa mga na kay Cristo Jesus. Sapagka’t ang kautusan ng Espiritu ng buhay na na kay Cristo Jesus ay pinalaya ako sa kautusan ng kasalanan at ng kamatayan.” KJV— Romans 8:1, 2
“Ang paglipas ng panahon noong 1844 ay sinundan ng isang panahon ng matinding pagsubok sa mga humahawak parin sa pananampalataya ng pagdating. Ang tanging kaginhawahan nila, sa ngayon sa pagtiyak ng kanilang tunay na posisyon, ay ang liwanag na nagtuturo sa kanilang mga isipan sa santuwaryo sa itaas. Ang ilan ay tumalikod sa kanilang pananampalataya sa kanilang dating pagkilala ng mga panahon ng propeta at iniuugnay sa mga ahensya ng tao o sataniko ang makapangyarihang impluwensya ng Espiritu Santo na dumalo sa advent movement. Ang isa pang klase ay matatag na nanindigan na pinangunahan sila ng Panginoon sa kanilang nakaraang karanasan; at habang sila ay naghihintay at nagmamasid at nananalangin upang malaman ang kalooban ng Diyos nakita nila na ang kanilang dakilang Mataas na Saserdote ay pumasok sa isa pang gawain ng ministeryo, at, sa pagsunod sa Kanya sa pamamagitan ng pananampalataya, sila ay inakay upang makita din ang pangwakas na gawain ng simbahan. Nagkaroon sila ng mas malinaw na pagkaunawa sa mga mensahe ng una at ikalawang anghel, at handang tumanggap at magbigay sa mundo ng mataimtim na babala ng ikatlong anghel ng Revelation 14.” GC 431.3
Linggo, May 19
Ang Santuwaryo sa Langit
Basahin ang Exodo 25:8, 9, 40 at Hebreo 8:1-6. Anong dalawang santuwaryo ang nakabalangkas sa mga talatang ito?
“Ang santuwaryo na tinutukoy dito ni Pablo ay ang tabernakulo na itinayo ni Moises sa utos ng Diyos bilang makalupang tahanan ng Kataas-taasan. “kanilang igawa ako ng isang santuwaryo; upang ako ay makatahan sa gitna nila” (Exodus 25:8), ang tagubiling ibinigay kay Moises habang nasa bundok kasama ng Diyos. Ang mga Israelita ay naglalakbay sa ilang, at ang tabernakulo ay itinayo nang husto upang ito ay mailipat sa iba't ibang dako; gayon pa man ito ay isang istraktura ng malaking kadakilaan. Ang mga dingding nito ay binubuo ng mga tuwid na tabla na binalutan ng ginto at inilagay sa mga saksakan ng pilak, habang ang bubong ay binubuo ng sunud-sunod na mga kurtina, o mga pantakip, sa labas ng mga balat, ang pinakaloob ng pinong lino na maganda ang pagkakayari ng mga larawan ng mga kerubin. Bukod sa panlabas na looban, na naglalaman ng dambana ng handog na sinusunog, ang tabernakulo mismo ay binubuo ng dalawang silid na tinatawag na banal at pinakabanal na dako, na pinaghihiwalay ng isang mayaman at magandang kurtina, o tabing; isang katulad na tabing ang nagsara ng pasukan sa unang apartment.” GC 411.2
“Isa pa, ang tabernakulo na itinayo ni Moises ay ginawa ayon sa isang pattern. Inutusan siya ng Panginoon: “Ayon sa lahat ng ipinakita ko sa iyo, ayon sa huwaran ng tabernakulo, at sa huwaran ng lahat ng kasangkapan niyon, gayon din ang gagawin mo.” At muli ang utos ay ibinigay, “Tingnan mong gawin mo sila ayon sa anyo, na ipinakita sa iyo sa bundok.” Exodus 25:9, 40. At sinabi ni Pablo na ang unang tabernakulo ay “isang larawan para sa panahong kasalukuyan, na kung saan ay inihandog kapuwa ang mga kaloob at mga hain;” na ang mga banal na lugar nito ay “mga pattern ng mga bagay sa langit;” na ang mga saserdote na nag-alay ng mga kaloob ayon sa batas ay naglilingkod “sa halimbawa at anino ng mga bagay sa langit,” at na “si Kristo ay hindi pumasok sa mga banal na dako na ginawa ng mga kamay, na kahalintulad lamang ng tunay; kundi sa langit mismo, upang humarap ngayon sa harapan ng Dios dahil sa atin.” Hebrews 9:9, 23; 8:5; 9:24. GC 413.3
“Ang santuwaryo sa langit, kung saan naglilingkod si Jesus para sa atin, ay ang dakilang orihinal, kung saan ang santuwaryo na itinayo ni Moises ay isang kopya.…” GC 414.1
“Ngunit ang nananatiling pinakamahalagang tanong na dapat masagot: Ano ang paglilinis ng santuwaryo? Na mayroong ganoong paglilingkod na may kaugnayan sa makalupang santuwaryo ay nakasaad sa Lumang Tipan na Kasulatan. Ngunit mayroon bang anumang bagay sa langit na lilinisin? Sa Hebreo 9 ang paglilinis ng parehong makalupa at makalangit na santuwaryo ay malinaw na itinuro. “Halos lahat ng bagay ay nililinis ng dugo ayon sa batas; at kung walang pagbubuhos ng dugo ay walang kapatawaran. Kaya nga, kinakailangan na ang mga anyong bagay sa langit ay dalisayin ng mga ito [ang dugo ng mga hayop]; ngunit ang makalangit na mga bagay ay may mas mabuting mga hain kaysa sa mga ito” (Hebreo 9:22, 23), maging ang mahalagang dugo ni Kristo.”GC 417.2
Lunes, May 20
Sa Kabanal-banalang Dako
Basahin ang Levitico 16:21, 29-34; Levitico 23:16-32; at Hebreo 9:23-28 . Bakit napakahalaga ng Araw ng Pagtubos sa sinaunang Israel?
“Ganyan ang gawaing nagaganap, araw-araw, sa buong taon. Ang mga kasalanan ng Israel sa gayon ay inilipat sa santuwaryo, at isang espesyal na gawain ang kinailangan para sa kanilang pag-alis. Iniutos ng Diyos na gumawa ng pagbabayad-sala para sa bawat sagradong silid. “Siya'y gagawa ng katubusan para sa dakong banal, dahil sa karumihan ng mga anak ni Israel, at dahil sa kanilang mga pagsalangsang sa lahat ng kanilang mga kasalanan: at gayon ang gagawin niya sa tabernakulo ng kapisanan, na nananatili sa kanila sa gitna ng kanilang karumihan.” Isang pagtubos rin ang gagawin para sa altar, upang “linisin iyon, at pabanalin mula sa karumihan ng mga anak ni Israel.” Leviticus 16:16, 19. GC 418.2
“Isang beses sa isang taon, sa dakilang Araw ng Pagtubos, ang pari ay pumasok sa pinakabanal na lugar para sa paglilinis ng santuwaryo. Ang gawaing isinagawa doon ay natapos ang taunang pag-ikot ng ministeryo. Sa Araw ng Pagbabayad-sala, dalawang anak ng mga kambing ang dinala sa pintuan ng tabernakulo, at pinagsapalaran sila, “isang kapalaran para sa Panginoon, at ang isa pang kapalaran para sa Azazel.” Verse 8. Ang kambing kung saan nahulog ang kapalaran para sa Panginoon ay papatayin bilang handog para sa kasalanan para sa mga tao. At dadalhin ng saserdote ang kaniyang dugo sa loob ng tabing at iwiwisik iyon sa ibabaw ng luklukan ng awa at sa harap ng luklukan ng awa. Ang dugo ay iwiwisik din sa altar ng insenso na nasa harap ng tabing. GC 419.1
“‘At ipapatong ni Aaron ang kaniyang dalawang kamay sa ulo ng buhay na kambing, at ipahahayag sa ibabaw niya ang lahat ng kasamaan ng mga anak ni Israel, at ang lahat nilang pagsalangsang sa lahat ng kanilang mga kasalanan, na ilalagay sa ulo ng kambing, at susuguin siya. sa pamamagitan ng kamay ng taong angkop sa ilang: at dadalhin ng kambing ang lahat ng kanilang kasamaan hanggang sa lupaing hindi tinatahanan.” Mga talatang 21, 22. Hindi na muling makakapasok ang scapegoat sa kampo ng Israel, ang taong nagdala sa kanya palayo ay kinailangang hugasan niya ang kanyang sarili at ang kanyang damit ng tubig bago bumalik sa kampo. GC 419.2
“Ang buong seremonya ay idinisenyo upang maukit sa mga Israelita ang kabanalan ng Diyos at ang Kanyang pagkasuklam sa kasalanan; at, higit pa, upang ipakita sa kanila na hindi sila maaaring makipag-ugnayan sa kasalanan nang hindi nagiging marumi. Bawat tao ay kinakailangang pahirapan ang kanyang kaluluwa habang nagpapatuloy ang gawaing ito ng pagtubos. Ang lahat ng gawain ay dapat isantabi, at ang buong kongregasyon ng Israel ay gugulin ang araw sa solemne na pagkahiya sa harap ng Diyos, na may panalangin, pag-aayuno, at malalim na pagsisiyasat ng puso.GC 419.3
“Ang mahahalagang katotohanan tungkol sa pagtubos ay itinuro ng karaniwang paglilingkod. Ang isang kahalili ay tinanggap bilang kapalit ng makasalanan; ngunit ang kasalanan ay hindi nakansela ng dugo ng biktima. Ang isang paraan ay ibinigay kung saan ito ay inilipat sa santuwaryo. Sa pamamagitan ng pag-aalay ng dugo ay kinilala ng makasalanan ang awtoridad ng batas, ipinagtapat ang kanyang pagkakasala sa paglabag, at ipinahayag ang kanyang pagnanais ng kapatawaran sa pamamagitan ng pananampalataya sa isang Manunubos na darating; ngunit hindi pa siya ganap na nakalaya mula sa paghatol ng batas. Sa Araw ng Pagtubos, ang mataas na saserdote, na kumuha ng handog mula sa kongregasyon, ay pumasok sa kabanal-banalang dako kasama ang dugo ng handog na ito, at iwiwisik ito sa ibabaw ng luklukan ng awa, nang direkta sa ibabaw ng batas, upang gumawa ng kasiyahan para sa mga pahayag nito. Pagkatapos, sa kanyang katangian bilang tagapamagitan, kinuha niya ang mga kasalanan sa kanyang sarili at dinala ang mga ito mula sa santuwaryo. Ipinatong ang kanyang mga kamay sa ulo ng scapegoat, ipinagtapat niya sa kanya ang lahat ng mga kasalanang ito, sa gayon ay inilipat ang mga ito mula sa kanyang sarili patungo sa kambing. Pagkatapos ay dinala ito ng kambing palayo, at ito ay itinuturing na walang hanggan na hiwalay sa mga tao.” GC 420.1
Tuesday, May 21
The Judgment Has Come
Compare Daniel 7:9, 10 with Revelation 14:6, 7. What is the similarity between these two passages?
Gaya ng naunang itinuro, kay Juan ang panahon ng pagsisimula ng Paghuhukom ay maluwag na sinabi na "pagkatapos nito" mula sa kanyang panahon, ngunit kay Daniel ito ay tiyak na ipinakita na nagpupulong sa ilang sandali pagkatapos na bumangon ang "maliit na sungay" ng hayop, at bago ariin ng mga banal ang Kaharian (Dan. 7:8-11). Ang eksaktong petsa, gayunpaman, ay tinutukoy ng Daniel 8:14 – “Hanggang sa dalawang libo at tatlong daang araw; kung magkagayo'y lilinisin ang santuario,” aalisin doon ang mga damo. Sa panahong iyon, habang isinasagawa ang paglilinis, ipinapahayag ng simbahan: “Matakot sa Diyos, at magbigay ng kaluwalhatian sa Kanya; sapagkat dumating ang panahon ng Kanyang paghatol.” Rev. 14:7…
Basahin ang Apocalipsis 22:10-12. Sa pagbabalik ni Hesus, ano ang kapalaran ng sangkatauhan? Anong malinaw na deklarasyon ang ginawa kay Juan?
Kapag ang panahon ng “panirang damo” “ang mga anak ng masama” (Mat. 13:18), ay sumapit na sa kapuspusan, pagkatapos ay magsisimula ang “pag-aani,” at ito ang magdadala ng “katapusan ng sanlibutang ito.” Matt. 13:30, 40. Nagaganap sa katapusan ng mundo, ito ay nagsasagawa ng pagtitipon ng mga tao sa pamamagitan ng mensahe ni Elijah, ang huling ipinadala ng Langit na pagpapahayag ng ebanghelyo, na ipinangaral muna sa simbahan bago ang dakila at kakila-kilabot na araw ng Panginoon (Mal. 4:5), at pagkatapos ay sa buong mundo sa araw na iyon na pinaka-inaasahang araw.
Kapag ang Hudyo at Hentil na tumugon sa tawag ay natipon mula sa apat na sulok ng mundo, kung magkagayon ay magwawakas ang pag-aani: kung magkagayo'y ang huling sandali ng pagkakataon ay mawawala magpakailanman: kung magkagayo'y darating ang wakas, at mula sa “dakilang puting trono” ay lalabas ang di-nababagong fiat: “Ang liko ay magpakaliko pa: at ang marumi ay magpakarumi pa: at ang matuwid, ay magpakatuwid pa: at ang banal, ay magpakabanal pa.” Rev. 22:11.
Basahin ang Mateo 25:1-13. Bakit kakaiba ang kaugnayan ni Jesus sa dalawang grupong ito ng mga mananampalataya?
Sa talinghagang ito ay makikita na ang simbahan ay inihalintulad sa sampung birhen, lima sa kanila ay hindi kumuha para sa knilang sarili ng dagdag na langis - espesyal na Katotohanan para sa panahong ito, ibig sabihin, ang limang ito ay hindi nakikinig sa katotohanan ng Paghuhukom sa mga buhay, ang paghihiwalay o paglilinis sa iglesia. Nang ang sigaw naganap, “Narito, ang kasintahang lalaki ay dumarating; lumabas kayo upang salubungin Siya,” nakita ng lahat ng sampung birhen na ang liwanag ng kanilang mga lampara ay papawala na; nakita nila na ang mensahe ng Paghuhukom sa mga patay ay lumilipas na. Mabilis na pagkatapos, ang limang matatalinong birhen ay muling pinupuno ang kanilang mga lampara ng labis na langis(extra oil) na kanilang inimbak sa kanilang mga sisidlan, at pumunta upang salubungin ang kasintahang lalaki. Ngunit ang limang hangal na birhen, yaong mga nag-aakalang hindi na kailangan ng dagdag na langis, hindi na kailangan ng dagdag na mensahe, ang mensahe ng Paghuhukom ng mga buhay, ay natagpuan ang kanilang mga sarili sa matinding kadiliman. Oo, natagpuan nila ang kanilang sarili na wala ang liwanag na inilalahad ng mensahe ng Paghuhukom ng mga buhay. Nang matuklasan ang kanilang hangal na kapabayaan, nagmamadali silang kumuha ng langis, liwanag sa paksa, ngunit samantala ang pinto ay nagsara na (ang panahon ng pagkakataon para sa mga birhen, ang iglesia, ay nagsara). Kapag tumawag sila para sa pagpasok, magalang silang sinabihan ng Panginoon Mismo, “Hindi kita kilala.”
Ang tanda ng dumarating na Kaharian na ibinubunga ng talinghagang ito, ay malinaw na ang espesyal na mensahe (ang dagdag na langis) na nagpapahayag ng Paghuhukom sa mga buhay, ang mensahe na gumising sa mga bukas-pusong naghahanap ng Katotohanan, at nagpapahamak sa mga sumasalungat nito, ang mga mapagkunwari at maligamgam sa simbahan – ang mga nasisiyahan at iniisip ang kanilang sarili na mayaman at dumami sa mga kalakal, hindi nangangailangan ng anuman (na hindi nangangailangan ng napapanahong Katotohanan), ang mga hindi nagising sa katotohanan na sila ay ganap na naghihikahos. Isipin mo, hindi ito ang aking mga salita, basahin mo ang sinasabi ng Panginoon sa Laodicea.
Miyerkules, May 22
Ang Mabuting Balita ng Kabanal-banalang Dako
Basahin ang Hebreo 4:14-16 at Hebreo 10:19-22. Anong katiyakan at banal na paanyaya ang ibinibigay ng mga talatang ito sa bawat isa sa atin?
“Gaya ng paggamit sa Bibliya, ang pananalitang “kaharian ng Diyos” ay ginamit upang tukuyin kapuwa ang kaharian ng biyaya at ang kaharian ng kaluwalhatian. Ang kaharian ng biyaya ay ipinakita ni Pablo sa Sulat sa mga Hebreo. Pagkatapos ituro kay Kristo, ang mahabaging tagapamagitan na “nahabag ng madama ang ating mga kahinaan,” ang sabi ng apostol: “Magsilapit nga tayong may pagkakatiwala sa luklukan ng biyaya, upang tayo’y magsipagtamo ng awa, at makasumpong ng biyaya.” Hebreo 4:15, 16. Ang trono ng biyaya ay kumakatawan sa kaharian ng biyaya; sapagkat ang pagkakaroon ng isang trono ay nagpapahiwatig ng pagkakaroon ng isang kaharian. Sa marami sa Kanyang mga talinghaga ay ginamit ni Kristo ang pananalitang “ang kaharian ng langit” upang tukuyin ang gawain ng banal na biyaya sa puso ng mga tao..” GC 346.4
Basahin ang Apocalipsis 11:19. Sa konteksto ng malaking tunggalian, bakit makabuluhan ang pangitaing ito? Paano nito ipinapakita ang hindi mapaghihiwalay na ugnayan sa pagitan ng utos at ng ebanghelyo?
Ang pagiging huwaran ng makalupang templo ayon sa makalangit, ay nagpapakita na ang makalangit na templo ay nahahati sa dalawang silid – ang banal at ang Pinakabanal. Sa araw ng pagtubos (paghuhukom) sa makalupang templo, ang pinto sa Kabanal-banalan ay nabuksan at ang pinto sa banal ay sarado. Inilalarawan ng paglilingkod na ito ang pagsisimula ng antitipikong pagtubos (paghuhukom), nang ang pinto sa Kabanal-banalan sa makalangit na templo ay binuksan at ang pasukan sa banal ay isinara. Sa madaling salita, kapag ang panloob na pinto ay binuksan, ang panlabas na pinto ay sarado, kaya ang dalawang apartment ay naging isa.(See Leviticus 16:2, 17; Revelation 4:1; 15:5; Early Writings, p. 42.) Kaya't ang pagsasara ng templo habang nasa sesyon ang paghuhukom, ay ginagawang imposible para sa isa sa labas na makita ang “kaban ng Kanyang tipan,” hanggang matapos ang paghuhukom, kapag ang pinto na isinara ay muling mabuksan, ayon sa Apocalipsis 15 :1, 5-8.
Dahil dito, ang katuparan ng makahulang pahayag, “ang templo ng Diyos ay nabuksan sa langit, at nakita sa Kanyang templo ang kaban ng Kanyang tipan” (Apoc. 11:19), ay, gaya ng nangyari sa pasimula ng ang Paghuhukom, ay maisasakatuparan pagkatapos ng paghatol; iyon ay, pagkatapos ng pagsasara ng probasyon, kapag ang pinto ng templo ay nabuksan. At pagkalabas ng panghukuman na husgado sa templo, “isa sa apat na hayop” ay magbibigay “sa pitong anghel ng pitong gintong mangkok na puno ng poot ng Diyos” (Apoc. 15:7), at ang templo ay “mapupuno ng usok. mula sa kaluwalhatian ng Diyos, at mula sa Kanyang kapangyarihan; at walang sinumang tao” ang “makapapasok sa templo, hanggang sa “maganap” ang pitong salot ng pitong anghel. Rev. 15:8…
“Ang batas ng Diyos sa santuwaryo sa langit ay ang dakilang orihinal, kung saan ang mga utos na nakasulat sa mga tapyas ng bato at itinala ni Moises sa Pentateuch ay isang hindi nagkakamali na transcript. Yaong mga nakarating sa pagkaunawa sa mahalagang puntong ito ay naakay upang makita ang sagrado, hindi nagbabagong katangian ng banal na kautusan. Nakita nila, na hindi kailanman nangyari dati, ang puwersa ng mga salita ng Tagapagligtas: “Hanggang sa mawala ang langit at lupa, ang isang tuldok o isang kudlit sa anomang paraan ay hindi mawawala sa kautusan.” Mateo 5:18. Ang batas ng Diyos, bilang isang paghahayag ng Kanyang kalooban, isang transcript ng Kanyang karakter, ay dapat na magpakailanman, “bilang isang tapat na saksi sa langit.” Wala ni isang utos ang napawalang-bisa; wala ni isang tuldok o kudlit ang nabago. Ang sabi ng salmista: “Magpakailanman, O Panginoon, ang iyong salita ay natatag sa langit.” “Lahat ng Kanyang mga utos ay tiyak. Naninindigan silang matatag magpakailanman.” Awit 119:89; 111:7, 8.” GC 434.1
Huwebes, May 23
Si Jesus, ang Ating Tagapagtanggol sa Paghuhukom
Basahin ang Hebreo 10:9-14. Anong pagkakaiba ang ipinakikita ng talatang ito sa pagitan ng ministeryo ng saserdote sa santuwaryo sa lupa at ng ministeryo ni Jesus sa makalangit na santuwaryo?
“Napakalaki ng pagkakaiba ng tunay na Mataas na Saserdote sa huwad at tiwaling si Caifas. Kung ihahambing kay Caifas, si Kristo ay namumukod-tanging dalisay at walang dungis, walang bahid ng kasalanan. “Sa pamamagitan ng isang handog ay kaniyang ginawang sakdal magpakailan man ang mga pinapagiging banal” [Mga Hebreo 10:14]. Ito ay nagbigay-daan sa Kanya na ipahayag sa krus nang may malinaw at matagumpay na tinig, “Natapos na.” [Hebreo 9:24-26; 10:12, sinipi.] Minsang pumasok si Kristo sa dakong banal, “na nakamit ang walang hanggang pagtubos para sa atin” [Mga Hebreo 9:12]. “Dahil dito naman siya’y nakapagliligtas na lubos sa mga nagsisilapit sa Diyos sa pamamagitan niya, palibhasa’y laging nabubuhay siya upang mamagitan sa kanila” [Mga Hebreo 7:25]. 12MR 392.3
“Hindi niluwalhati ni Kristo ang Kanyang sarili sa pagiging Mataas na Saserdote. Ibinigay sa Kanya ng Diyos ang Kanyang paghirang sa pagkasaserdote. Dapat siyang maging isang halimbawa sa buong sangkatauhan. Ginawa Niya ang Kanyang sarili na maging, hindi lamang ang kinatawan ng lahi, kundi ang kanilang Tagapagtanggol, upang ang bawat kaluluwa kung gugustuhin niya ay masasabi, Mayroon akong Kaibigan sa hukuman. Siya ay isang Mataas na Saserdote na maaaring maantig sa damdamin ng ating kahinaan.” 12MR 393.1
Basahin ang Hebreo 6:19, 20. Bakit Niya tayo inaanyayahan na sumunod sa Kanya at ano ang matutuklasan natin habang sumusunod tayo?
“Ang pag-asa ay inilagay sa harap natin, maging ang pag-asa ng buhay na walang hanggan. Walang kulang sa pagpapalang ito para sa atin ang makapagbibigay-kasiyahan sa ating Manunubos, ngunit bahagi natin na panghawakan ang pag-asang ito sa pamamagitan ng pananampalataya sa Kanya na nangako. Maaari nating asahan na magdusa, sapagkat yaong mga nakikibahagi sa Kaniya sa Kanyang mga pagdurusa ang magiging kabahagi Niya sa Kanyang kaluwalhatian. Binili Niya ang kapatawaran at kawalang-kamatayan para sa makasalanan, napapahamak na mga kaluluwa ng tao, ngunit bahagi natin na tanggapin ang mga kaloob na ito sa pamamagitan ng pananampalataya. Sa paniniwala sa Kanya, mayroon tayong pag-asa na ito bilang angkla ng kaluluwa, sigurado at matatag.
Dapat nating maunawaan na maaari nating asahan ang pabor ng Diyos hindi lamang sa mundong ito kundi sa makalangit na mundo, dahil binayaran Niya ang gayong halaga para sa ating kaligtasan. Ang pananampalataya sa pagtubos at pamamagitan ni Kristo ay magpapanatili sa atin na maging matatag at hindi matitinag sa gitna ng mga tukso na pumipilit sa atin sa militanteng iglesia. Pagnilayan natin ang maluwalhating pag-asa na inilagay sa harap natin, at sa pamamagitan ng pananampalataya ay panghawakan ito....” TMK 79.2
“Kay Kristo ang ating pag-asa sa buhay na walang hanggan ay nakasentro.... Ang ating pag-asa ay isang angkla sa kaluluwa kapwa sigurado at matatag kapag ito ay pumasok sa loob ng tabing, sapagkat ang kaluluwang ibinabato ng unos ay nagiging bahagi ng banal na likas. Siya ay nakaangkla kay Kristo. Sa gitna ng nagngangalit na mga elemento ng tukso ay hindi siya itataboy sa mga bato o mabubunot sa puyo ng tubig. Malalampasan ng kanyang barko ang bagyo.”19 TMK 79.5
Biyernes, May 24
Karagdagang Kaisipan
“Ngunit hindi pa handa ang mga tao na makilala ang kanilang Panginoon. Mayroon pa ring gawaing paghahanda na dapat gawin para sa kanila. Ang liwanag ay dapat ibigay, itinuturo ang kanilang mga isipan sa templo ng Diyos sa langit; at kung paanong sa pamamagitan ng pananampalataya ay dapat nilang sundin ang kanilang Mataas na Saserdote sa Kanyang ministeryo doon, ang mga bagong tungkulin ay ihahayag. Isa pang mensahe ng babala at pagtuturo ang dapat ibigay sa iglesia. GC 424.4
“Sabi ng propeta: “Sino ang makatatahan sa araw ng Kanyang pagparito? at sino ang tatayo kapag siya ay papakita? sapagka't Siya'y gaya ng apoy ng magdadalisay, at gaya ng sabon ng tagapaglaba: at Siya'y uupo na gaya ng magdadalisay at magdadalisay ng pilak: at Kaniyang lilinisin ang mga anak ni Levi, at lilinisin sila na parang ginto at pilak, upang sila'y makapaghandog sa Panginoon. isang handog sa katuwiran.” Malakias 3:2, 3. Yaong mga nabubuhay sa lupa kapag ang pamamagitan ni Kristo ay tumigil sa santuwaryo sa itaas ay tatayo sa paningin ng isang banal na Diyos na walang tagapamagitan. Ang kanilang mga damit ay dapat na walang batik, ang kanilang mga karakter ay dapat na dalisayin mula sa kasalanan sa pamamagitan ng dugo ng pagwiwisik. Sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos at ng kanilang sariling masigasig na pagsisikap dapat silang maging mga mananakop sa pakikipaglaban sa kasamaan. Habang ang paghuhusga sa pagsisiyasat ay nagpapatuloy sa langit, habang ang mga kasalanan ng nagsisisi na mananampalataya ay inaalis sa santuwaryo, magkakaroon ng isang espesyal na gawain ng paglilinis, ng pag-alis ng kasalanan, sa gitna ng mga tao ng Diyos sa lupa. Ang gawaing ito ay mas malinaw na ipinakita sa mga mensahe ng Apocalipsis 14. GC 425.1
“Kapag ang gawaing ito ay natapos na, ang mga tagasunod ni Kristo ay magiging handa para sa Kanyang pagpapakita. “Kung magkagayo'y magiging kalugud-lugod sa Panginoon ang handog ng Juda at ng Jerusalem, gaya noong unang panahon, at gaya ng mga unang taon." Malakias 3:4. Kung gayon ang iglesia na tatanggapin ng ating Panginoon sa Kanyang pagparito sa Kanyang sarili ay magiging isang “maluwalhating iglesia, walang dungis, o kulubot, o anumang ganoong bagay.” Efeso 5:27. Pagkatapos ay titingin siya “gaya ng umaga, maganda gaya ng buwan, maliwanag na gaya ng araw, at kakilakilabot na gaya ng isang hukbo na may mga watawat.” Awit ni Solomon 6:10.” GC 425.2