Indestructible Hope
Liksyon 7, Ikatlong Semestre Filipino, Agosto 6-12, 2022
Ibahagi ang Liksyong ito
Sabbath Afternoon - August 6
Memory Text:
“And hope maketh not ashamed; because the love of God is shed abroad in our hearts by the Holy Ghost which is given unto us.” KJV — Romans 5:5
“At ang pagasa ay hindi humihiya; sapagka't ang pagibig ng Dios ay nabubuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ibinigay sa atin.” KJV — Romans 5:5
After Israel crossed the sea, and after the sea closed in on their enemies, they all sang and gave God the glory, but though Pharaoh’s army and the sea were no longer objects of fear but of interest, their trials, doubts, and fears were not yet at an end: Almost immediately after they saw the sea behind and the desert ahead they began to recriminate Moses for having brought them into the desert to starve there for want of water and food. It never entered their minds that if God can dry the sea, He can certainly flood the desert and make it blossom as a rose. Notwithstanding their doubts and their moanings God again performed an even greater miracle: He caused water to gush out of the rock and He brought manna from Heaven!
Matapos tumawid ang Israel sa dagat at pagkatapos na sakupin ng dagat ang kanilang mga kaaway, lahat sila ay umawit at nagbigay ng kaluwalhatian sa Diyos, bagaman hindi na nakikita ang nakakatakot na hukbo ni Faraon at ang dagat, ang kanilang mga pagsubok, agam-agam, at takot ay hindi pa magwawakas: Pagkatapos nga nilang makita ang dagat sa likuran at ang disyerto sa unahan ay sinimulan nilang paratangan si Moises sa pagdadala sa kanila sa disyerto upang magutom doon dahil sa kakulangan ng tubig at pagkain. Hindi pumasok sa kanilang isipan na kung matutuyo ng Diyos ang dagat, tiyak na mapapabaha Niya ang disyerto at mapamumulaklak na parang rosas. Sa kabila ng kanilang mga pag-aalinlangan at pag-rereklamo, ang Diyos ay muling gumawa ng isang mas malaking himala: Siya ay nagpabuga ng tubig mula sa bato at Siya ay nagdala ng manna mula sa Langit!
Sunday - August 7
The Big Picture
Habakkuk 1:1-4
What did Habakkuk face?
“These anxious questionings were voiced by the prophet Habakkuk. Viewing the situation of the faithful in his day, he expressed the burden of his heart in the inquiry: “O Lord, how long shall I cry, and Thou wilt not hear! even cry out unto Thee of violence, and Thou wilt not save! Why dost Thou show me iniquity, and cause me to behold grievance? for spoiling and violence are before me: and there are that raise up strife and contention. Therefore the law is slacked, and judgment doth never go forth: for the wicked doth compass about the righteous; therefore wrong judgment proceedeth.” Habakkuk 1:2-4. PK 385.1
“Ang mga nagaalalang tanong na ito ay sinabi ni propeta Habakkuk. Sa pagtingin sa kalagayan ng mga tapat sa kanyang panahon, ipinahayag niya ang pasanin ng kanyang puso sa pagtatanong: “Oh Panginoon, hanggang kailan dadaing ako, at hindi mo didinggin? Ako'y dadaing sa iyo dahil sa pangdadahas, at hindi ka magliligtas. Bakit pinagpapakitaan mo ako ng kasamaan, at iyong pinamamasdan ang kasamaan? sapagka't ang kasiraan at pangdadahas ay nasa harap ko; at may pakikipagalit, at pagtatalong bumabangon. Kaya't ang kautusan ay natitigil, at ang katarungan ay hindi lumalabas kailan man; sapagka't kinukulong ng masama ang matuwid; kaya't ang kahatulan ay lumalabas na liko.” Habakuk 1:2-4 . PK 385.1
“God answered the cry of His loyal children. Through His chosen mouthpiece He revealed His determination to bring chastisement upon the nation that had turned from Him to serve the gods of the heathen. Within the lifetime of some who were even then making inquiry regarding the future, He would miraculously shape the affairs of the ruling nations of earth and bring the Babylonians into the ascendancy. These Chaldeans, “terrible and dreadful,” were to fall suddenly upon the land of Judah as a divinely appointed scourge. Verse 7. The princes of Judah and the fairest of the people were to be carried captive to Babylon; the Judean cities and villages and the cultivated fields were to be laid waste; nothing was to be spared. PK 385.2
“Tinugon ng Diyos ang daing ng Kanyang tapat na mga anak. Sa pamamagitan ng Kanyang piniling tagapagsalita ay inihayag Niya ang Kanyang determinasyon na magdala ng pagkastigo sa bayang tumalikod sa Kanya upang maglingkod sa mga diyos diyosan ng mga pagano. Sa loob ng buhay ng ilan na noon pa man ay nagtatanong tungkol sa hinaharap, mahimalang hinuhubog Niya ang mga gawain ng mga namumunong bansa sa lupa at dadalhin ang mga Babylonia sa pagakyat sa posisyon. Ang mga Caldeong ito, “sila’y kakila-kilabot at nangakatatakot,” ay biglang babagsak sa lupain ng Juda bilang isang itinalagang salot ng Diyos. Verse 7 . Ang mga prinsipe ng Juda at ang pinakamaganda sa bayan ay dadalhing bihag sa Babilonya; ang mga lunsod at nayon at ang mga nilinang na bukirin ay sisirain; walang sinuman ang maliligtas. PK 385.2
“Confident that even in this terrible judgment the purpose of God for His people would in some way be fulfilled, Habakkuk bowed in submission to the revealed will of Jehovah. “Art Thou not from everlasting, O Lord my God, mine Holy One?” he exclaimed. And then, his faith reaching out beyond the forbidding prospect of the immediate future, and laying fast hold on the precious promises that reveal God's love for His trusting children, the prophet added, “We shall not die.” Verse 12. With this declaration of faith he rested his case, and that of every believing Israelite, in the hands of a compassionate God. PK 386.1
“Sa pagtitiwala na kahit sa kakila-kilabot na paghatol na ito, ang layunin ng Diyos para sa Kanyang bayan ay matutupad, yumukod si Habakkuk bilang pagpapasakop sa inihayag na kalooban ni Jehova. “Hindi ba Ikaw ay mula sa walang hanggan, O Panginoon kong Diyos, aking Banal?” bulalas niya. At pagkatapos, ang kanyang pananampalataya ay umabot nang higit pa sa malupit na pananaw sa hinaharap, at pinanghawakan niya ang mahahalagang pangakong naghahayag ng pagmamahal ng Diyos sa Kanyang nagtitiwala na mga anak, idinagdag ng propeta, “Kami ay hindi mangamamatay.” Verse 12 . Sa pagpapahayag na ito ng pananampalataya ay ipinaubaya niya ang sarili at ang lahat ng Israelitang mananampalataya sa kamay ng isang mahabaging Diyos. PK 386.1
“This was not Habakkuk's only experience in the exercise of strong faith. On one occasion, when meditating concerning the future, he said, “I will stand upon my watch, and set me upon the tower, and will watch to see what He will say unto me.” Graciously the Lord answered him: “Write the vision, and make it plain upon tables, that he may run that readeth it. For the vision is yet for an appointed time, but at the end it shall speak, and not lie: though it tarry, wait for it; because it will surely come, it will not tarry. Behold, his soul which is lifted up is not upright in him: but the just shall live by his faith.” Habakkuk 2:1-4.” PK 386.2
“Hindi lamang ito ang naging karanasan ni Habakkuk sa pagpapakita ng matibay niyang pananampalataya. Sa isang pagkakataon, habang nagninilay-nilay siya tungkol sa hinaharap, sinabi niya, Ako'y tatayo sa aking bantayan, at lalagay ako sa moog, at tatanaw upang maalaman ko kung ano ang kaniyang sasalitain sa akin.” Magiliw na sinagot siya ng Panginoon: Isulat mo ang pangitain, at iukit mo na malinaw sa mga tapyas na bato upang makatakbo ang bumabasa niyaon. Sapagka't ang pangitain ay sa panahong takda pa, at nagmamadali sa pagkatapos, at hindi magbubulaan: bagaman nagluluwat ay hintayin mo; sapagka't walang pagsalang darating, hindi magtatagal. Narito, ang kaniyang kaluluwa ay nagpapalalo, hindi tapat sa kaniya; nguni't ang ganap ay mabubuhay sa pamamagitan ng kaniyang pananampalataya. Habakkuk 2:1-4.” PK 386.2
Monday - August 8
Who Our Father Is?
Job 42:1-6
What was God trying to tell Job and what was the effect on him?
Ano ang sinusubukang sabihin ng Diyos kay Job at ano ang epekto sa kanya?
“The Christian's hope does not rest upon the sandy foundation of feeling. Those who act from principle will behold the glory of God beyond the shadows, and rest upon the sure word of promise. They will not be deterred from honoring God however dark the way may seem. Adversity and trial will only give them an opportunity to show the sincerity of their faith and love. When depression settles upon the soul, it is no evidence that God has changed. He is “the same yesterday, and to day, and for ever” (Hebrews 13:8). You are sure of the favor of God when you are sensible of the beams of the Sun of Righteousness; but if the clouds sweep over your soul, you must not feel that you are forsaken. Your faith must pierce the gloom.... The riches of the grace of Christ must be kept before the mind. Treasure up the lessons that His love provides. Let your faith be like Job's, that you may declare, “Though he slay me, yet will I trust in him” (Job 13:15). Lay hold on the promises of your heavenly Father and remember His former dealing with you and with His servants, for “all things work together for good to them that love God.” TMK 257.2
“Ang pag-asa ng Kristiyano ay hindi nakasalalay sa mabuhanging pundasyon ng damdamin. Ang mga kumikilos ayon sa prinsipyo ay mamasdan ang kaluwalhatian ng Diyos sa kabila ng mga anino, at mananatili sa tiyak na salita ng pangako. Hindi sila mapipigilan sa pagbigay lugod sa Diyos gaano man kadilim ang daan. Ang paghihirap at pagsubok ay magbibigay lamang sa kanila ng pagkakataong ipakita ang katapatan ng kanilang pananampalataya at pagmamahal. Kapag dumapo ang depresyon sa kaluluwa, hindi ito katibayan na nagbago ang Diyos. Siya ay “siya ring kahapon, at ngayon, at magpakailanman” ( Mga Hebreo 13:8 ). Ikaw ay nakatitiyak sa pabor ng Diyos kapag ikaw ay nakauunawa sa mga sinag ng Araw ng Katuwiran; ngunit kung ang mga ulap ay kumulimlim sa iyong kaluluwa, hindi mo dapat madama na ikaw ay pinabayaan. Ang iyong pananampalataya ay dapat tumagos sa karimlan.... Ang mga kayamanan ng biyaya ni Cristo ay dapat panatilihin sa isipan. Pahalagahan ang mga aral na ibinibigay ng Kanyang pag-ibig. Hayaang ang iyong pananampalataya ay maging tulad ng kay Job, upang maipahayag mo, “Bagaman ako ay patayin niya, gayon ma'y magtitiwala ako sa kanya” ( Job 13:15 ). Panghawakan ang mga pangako ng iyong makalangit na Ama at alalahanin ang Kanyang dating pakikitungo sa iyo at sa Kanyang mga lingkod, sapagkat “ang lahat ng mga bagay ay nagkakalakip na gumagawa sa ikabubuti ng mga nagsisiibig sa Dios.” TMK 257.2
“The most trying experiences in the Christian's life may be the most blessed. The special providences of the dark hours may encourage the soul in future attacks of Satan, and equip the servant of God to stand in fiery trials. The trial of your faith is more precious than gold. You must have that abiding confidence in God that is not disturbed by the temptations and arguments of the deceiver. Take the Lord at His word....” TMK 257.3
“Ang pinakamahirap na karanasan sa buhay ng isang Kristiyano ay maaaring siyang maging pinakamapagpapala. Ang mga espesyal na probisyon sa panahon ng kadiliman ay maaaring makatulong sa kaluluwa sa gagawing pagsalakay ni Satanas sa hinaharap, at magbigay ng kasangkapan sa lingkod ng Diyos upang tumayo sa maapoy na mga pagsubok. Ang pagsubok sa iyong pananampalataya ay mas mahalaga kaysa ginto. Dapat mayroon kang matibay na pagtitiwala sa Diyos na hindi nababagabag ng mga tukso at argumento ng manlilinlang. Manampalataya sa Panginoon sa Kanyang salita....” TMK 257.3
Tuesday - August 9
Our Father’s Presence
Isaiah 41:8-14
What reasons for hope can you identify for people waiting eagerly for future deliverance? How does this promise help us as we wait for our exile on earth to end?
Anong mga dahilan ng pag-asa ang matutukoy mo para sa mga taong may pananabik na naghihintay para sa pagliligtas sa hinaharap? Paano tayo natutulungan ng pangakong ito habang hinihintay nating matapos ang ating pagkatapon sa lupa?
Isaiah 41:7-10 – “So the carpenter encouraged the goldsmith, and he that smootheth with the hammer him that smote the anvil, saying, It is ready for the sodering: and he fastened it with nails, that it should not be moved. But thou, Israel, art My servant, Jacob whom I have chosen, the seed of Abraham My friend. Thou whom I have taken from the ends of the earth, and called thee from the chief men thereof, and said unto thee, Thou art My servant; I have chosen thee, and not cast thee away. Fear thou not; for I am with thee: be not dismayed; for I am thy God: I will strengthen thee; yea, I will help thee; yea, I will uphold thee with the right hand of My righteousness.”
Isaiah 41:7-10 – “Sa gayo'y pinalalakas ang loob ng anluwagi ang panday-ginto, at ng pumapatag ng pamukpok ang pumupukpok ng palihan, na sinasabi tungkol sa paghinang, Mabuti, at kaniyang inilalapat ng mga pako, upang huwag makilos. Nguni't ikaw, Israel, lingkod ko, Jacob na siyang aking pinili, na binhi ni Abraham na aking kaibigan; Ikaw na aking hinawakan mula sa mga wakas ng lupa, at tinawag kita mula sa mga sulok niyaon, at pinagsabihan kita, Ikaw ay aking lingkod, aking pinili ka at hindi kita itinakuwil; Huwag kang matakot, sapagka't ako'y sumasaiyo; huwag kang manglupaypay, sapagka't ako'y iyong Dios; aking palalakasin ka; oo, aking tutulungan ka; oo, aking aalalayan ka ng kanang kamay ng aking katuwiran.”
God’s promises to His servants are sure. Let us take hold of them now. We shall never find an opportunity as good as we have today. Tomorrow will be too late; we had better respond while God is pleading.
Ang mga pangako ng Diyos sa Kanyang mga lingkod ay tiyak. Ating nga itong panghawakan. Hindi na tayo makasusumpong ng pagkakataon na mayroon tayo ngayon. Bukas ay huli na; mas mabuting tumugon tayo habang nagsusumamo ang Diyos.
Verses 11, 12 – “Behold, all they that were incensed against thee shall be ashamed and confounded: they shall be as nothing; and they that strive with thee shall perish. Thou shalt seek them, and shalt not find them, even them that contended with thee: they that war against thee shall be as nothing, and as a thing of nought.”
Verses 11, 12 – “ Narito, silang lahat na nangagagalit sa iyo ay mangapapahiya at mangalilito: silang nangakikipaglaban sa iyo ay papanaw at mangapapahamak. Iyong hahanapin sila, at hindi mo mangasusumpungan, sa makatuwid baga'y silang nangakikipaglaban sa iyo: silang nakikipagdigma laban sa iyo ay papanaw, at gaya ng bagay ng wala.”
Now is our opportunity to do all we can for those who oppose us, for here we are plainly told that if they continue in their hostility they shall perish.
Ngayon ang ating pagkakataon na gawin ang lahat ng ating makakaya para sa mga sumasalungat sa atin, sapagkat dito tayo ay malinaw na sinabihan na kung sila ay magpapatuloy sa kanilang poot sila ay mamamatay.
Verse 13 – “For I the Lord thy God will hold thy right hand, saying unto thee, Fear not; I will help thee.”
Verse 13 – “Sapagka't akong Panginoon mong Dios, ay hahawak ng iyong kanang kamay, na magsasabi sa iyo, Huwag kang matakot; aking tutulungan ka.”
If we as a people are not fearful, then why all these pleadings and encouragements? Why the urgings that we cast out our fears?
Kung tayo bilang isang bayan ay hindi natatakot, kung gayon para saan ang lahat ng mga pagsusumamo at paghihikayat na ito? Bakit tayo hinihimok na iwaksi ang ating mga takot?
Verses 14, 15 – “Fear not, thou worm Jacob, and ye men of Israel; I will help thee, saith the Lord, and thy Redeemer, the Holy One of Israel. Behold, I will make thee a new sharp threshing instrument having teeth: thou shalt thresh the mountains, and beat them small, and shalt make the hills as chaff.”
Verses 14, 15 – “ Huwag kang matakot, ikaw na uod na Jacob, at kayong mga tao ng Israel; aking tutulungan ka, sabi ng Panginoon, at ang iyong Manunubos ay ang Banal ng Israel. Narito, aking ginawa kang bagong kasangkapang panggiik na matalas na may mga ngipin; iyong gigiikin ang mga bundok, at didikdiking durog, at iyong gagawin ang mga burol na parang ipa.”
To thresh the mountains (kingdoms) is to take the wheat (saints) out of them. The servants of God, therefore, are here promised a new instrument, different from any ever used before; that is, the gathering of the saints in the harvest time is to be accomplished in a way un-dreamed of, – contrary to every human planning. This instrument will have teeth; it will suddenly separate the wheat from the straw and blow out the chaff. Christ, “Whose fan is in His hand, …will throughly purge His floor, and gather His wheat into the garner; but He will burn up the chaff with unquenchable fire.” Matt. 3:12. For this cause we are called, and for this great and grand work we are to prepare the way.
Ang paggiik sa mga bundok (mga kaharian) ay ang pagkuha ng trigo (mga banal) mula sa kanila. Ang mga lingkod ng Diyos, samakatuwid, ay pinangakuan dito ng isang bagong instrumento, naiiba sa anumang ginamit noon; ibig sabihin, ang pagtitipon ng mga banal sa panahon ng paganing ito ay maisasakatuparan sa paraang hindi pinangarap, – taliwas sa bawat pagpaplano ng tao. Ang instrumentong ito ay magkakaroon ng ngipin; bigla nitong ihihiwalay ang trigo sa dayami at hihipan ang ipa. Si Cristo, “Na ang pamaypay ay nasa Kanyang kamay, … ay lubos na maglilinis ng Kanyang giikan, at titipunin ang Kanyang trigo sa bangan; ngunit susunugin Niya ang ipa sa apoy na hindi mapapatay.” Matt. 3:12. Dahil dito tayo ay tinawag, at para sa dakila at dakilang gawaing ito tayo ay maghahanda ng daan.
Wednesday - August 10
Our Father’s Plans for us
Jeremiah 29:1-10
What reasons for hope are given in Jeremiah 29:1-10?
Anong mga dahilan ng pag-asa ang ibinigay sa Jeremias 29:1-10?
“With what tender compassion did God inform His captive people of His plans for Israel! He knew that should they be persuaded by false prophets to look for a speedy deliverance, their position in Babylon would be made very difficult. Any demonstration or insurrection on their part would awaken the vigilance and severity of the Chaldean authorities and would lead to a further restriction of their liberties. Suffering and disaster would result. He desired them to submit quietly to their fate and make their servitude as pleasant as possible; and His counsel to them was: “Build ye houses, and dwell in them; and plant gardens, and eat the fruit of them; ... and seek the peace of the city whither I have caused you to be carried away captives, and pray unto the Lord for it: for in the peace thereof shall ye have peace.” Verses 5-7.” PK 441.2
“Sa anong magiliw na habag ipinaalam ng Diyos sa Kanyang bihag bayan ang Kanyang mga plano para sa Israel! Alam niya na kung sila ay mahikayat ng mga huwad na propeta na maghanap ng mabilis na pagliligtas, ang kanilang posisyon sa Babilonya ay magiging lubhang mahirap. Anumang demonstrasyon o pag-aalsa sa kanila ay magdudulot sa pagbabantay at kalupitan ng mga pinunong Caldeo na magreresulta sa higit pang paghihigpit sa kanilang mga kalayaan. Pagdurusa at kapahamakan ang magiging bunga. Ninanais niya na sila ay magpasakop nang tahimik sa kanilang kapalaran at gawin ang kanilang pagkaalipin bilang kaaya-aya hangga't maaari; at ang Kanyang payo sa kanila ay: “Kayo'y mangagtayo ng mga bahay, at inyong tahanan; at kayo'y maghalamanan, at kanin ninyo ang bunga ng mga yaon. ... At inyong hanapin ang kapayapaan sa bayan na aking pinagdalhan sa inyong bihag, at inyong idalangin sa Panginoon: sapagka't sa kapayapaan niyaon ay magkakaroon naman kayo ng kapayapaan.”.” Verses 5,7 .” PK 441.2
Thursday - August 11
Our Father’s Discipline
Hebrews 12:1-13
What’s the message to us here, and how does it fit in with what we have been studying this quarter?
Ano ang mensahe sa atin dito, at paano ito nababagay sa ating pinag-aralan ngayong quarter?
“If we are dead with Christ, we shall also live with Him. If we suffer for His sake, we shall also rejoice with Him in His kingdom. But if in our profession of godliness we deny Him, refusing to share in His humiliation, He also will deny us when His glory shall be revealed and given to every soul who has exemplified His life and character. Oh, we do not enjoy the strength provided for every Christian, because we refuse to be Christlike. We refuse to follow our divine Example in all things. We are not willing to count it all joy to suffer for His sake. Christ endured the contradiction of sinners against Himself. Remember what Jesus endured to save us, “lest ye be wearied, and faint in your minds. Ye have not yet resisted unto blood, striving against sin. And ye have forgotten the exhortation which speaketh unto you as unto children, My son, despise not thou the chastening of the Lord, nor faint when thou art rebuked of Him; for whom the Lord loveth He chasteneth, and scourgeth every son whom He receiveth. If ye endure chastening, God dealeth with you as with sons; for what son is he whom the father chasteneth not? But if ye be without chastisement, whereof all are partakers, then are ye bastards and not sons.” [Hebrews 12:3-8.] The Lord does not allow those who are His children to go on frowardly in their own errors, following misconceived opinions. He would have them understand that correction is needful for the salvation of their souls. Let us submit to be chastening of the Lord, and learn the lessons that He would have us learn, becoming meek and lowly under the influence of His correction.” 20LtMs, Lt 133, 1905, par. 8
“Kung patay na tayo kasama ni Kristo, mabubuhay din tayo kasama Niya. Kung tayo ay magdurusa alang-alang sa Kanya, tayo rin ay magagalak kasama Niya sa Kanyang kaharian. Ngunit kung sa ating pagpapahayag ng kabanalan ay itinatanggi natin Siya, tinatanggihan na makibahagi sa Kanyang kahihiyan, itatakwil din Niya tayo kapag ang Kanyang kaluwalhatian ay nahayag at ibinigay sa bawat kaluluwa na nagtaas ng Kanyang buhay at karaketer. Oh, hindi natin natamasa ang lakas na ibinigay para sa bawat Kristiyano, dahil tinatanggihan natin na maging tulad ni Kristo. Tumanggi tayong sundin ang ating banal na Halimbawa sa lahat ng bagay. Hindi tayo handang bilangin ang lahat ng kagalakan na magdusa para sa Kanyang kapakanan. Tiniis ni Kristo ang pagsalungat ng mga makasalanan laban sa Kanyang sarili. Alalahanin kung ano ang tiniis ni Jesus upang tayo ay iligtas, “upang kayo'y huwag magsihina, na manglupaypay sa inyong mga kaluluwa. Hindi pa kayo nakikipaglaban hanggang sa mabubo ang dugo, na nakikipagaway laban sa kasalanan: At inyong nilimot ang iniaral na ipinakikipagtalo sa inyong tulad sa mga anak, Anak ko, huwag mong waling bahala ang parusa ng Panginoon, O manglupaypay man kung ikaw ay pinagwiwikaan niya; Sapagka't pinarurusahan ng Panginoon ang kaniyang iniibig, At hinahampas ang bawa't tinatanggap na anak. Na dahil sa ito'y parusa kayo'y nagtitiis; inaari kayo ng Dios na tulad sa mga anak; sapagka't alin ngang anak ang hindi pinarurusahan ng kaniyang ama? Datapuwa't kung kayo'y hindi pinarurusahan, na pawang naranasan ng lahat, kung gayo'y mga anak sa ligaw kayo, at hindi tunay na anak [ Mga Hebreo 12:3-8 .] Hindi pinahihintulutan ng Panginoon ang Kanyang mga anak na magpatuloy sa kanilang sariling mga pagkakamali, at sumunod sa mga maling akala. Ipauunawa niya sa kanila na ang pagtutuwid ay kailangan para sa kaligtasan ng kanilang mga kaluluwa. Magpasakop tayo sa pagpaparusa ng Panginoon, at matuto ng mga aral na nais Niyang matutunan natin, maging maamo at mapagpakumbaba sa ilalim ng impluwensya ng Kanyang pagtutuwid.” 20LtMs, Lt 133, 1905, par. 8
Friday - August 12
Further Study
Today as in Moses’ day many are duplicating the sins of that people: Some are all on fire on day, and all on ice the next. Others praise God to the top of their voices while their ship is smoothly sailing, but when the sea becomes rough and the waves start beating against them, then they see only a man at the wheel and rather than expecting God to calm the sea they begin to hunt for a jumping off place. Still others are constantly trying to promote themselves by continual fault-finding against the ones that bear the whole burden of the load. So it is that there must be among us today – antitypical doubters, complainers office seekers and faultfinders, admitting one great truth one day and forgetting it the next day – yet expecting to be sealed with the seal of God and to stand with the Lamb on Mt. Zion!
Ngayon tulad noong panahon ni Moises, marami ang umuulit sa mga kasalanan ng bayang iyon: Ang ilan ay tila inaapuyan sa araw, at kasing lamig naman ng yelo sa susunod. Ang iba ay pumupuri sa Diyos nang buong lakas habang ang kanilang barko ay maayos na naglalayag, ngunit kapag ang dagat ay naging maalon at ang mga alon ay nagsimulang humampas sa kanila, at yaong tao lamang sa manibela ang nakikita nila, sa halip na umasa sa Diyos na patahimikin ang dagat ay nagsimula silang humanap ng lugar na matatalunan. Ang iba naman ay patuloy na nagsisikap na itaguyod ang kanilang sarili sa pamamagitan ng patuloy na paghahanap ng mali laban sa mga nagpapasan ng buong pasanin. Kaya nga masusumpungan kasama sa atin ngayon – ang mga antitipikal na nagdududa, mga nagrereklamong at naghahangad ng posisyon at mga tagahanap ng kamalian, at mga tumatanggap sa isang dakilang katotohanan sa isang araw at nakakalimutan ito sa susunod na araw – at sa kabila ng lahat ng ito ay umaasang mabubuklod ng tatak ng Diyos at tatayo kasama ng Kordero sa Bundok ng Sion.